Παναθηναϊκός στην εποχή του Πεδουλάκη

Αν ζητούσε κανείς από τον ίδιο τον Αργύρη Πεδουλάκη να περιγράψει το προπονητικό του δόγμα, δεν θα περίμενε να του μιλήσει για… τρικ, μαγικές συνταγές και παράξενα κόλπα. Το τρίπτυχο είναι «δουλειά, δουλειά, δουλειά» και σημασία (αλλά πολλή σημασία) στη λεπτομέρεια. Ο Παναθηναϊκός, στο πρώτο δείγμα που πάντα είναι επισφαλές, δείχνει ξεκάθαρα ότι είναι ομάδα που έχει την υπογραφή του Άρτζι. Θα χρειαστεί χρόνο για να αποκτήσει (στο παιχνίδι του) και τη σφραγίδα του

Όσο κι αν εξελίσσει τον τρόπο που βλέπει το μπάσκετ, ο Πεδουλάκης έχει σταθερές. Η ομάδα του πρέπει να «διαβάζει», να παίζει με «σημάδια» στην επίθεση, να είναι δημιουργική. Κι είναι από τους κόουτς που θέλουν οι παίκτες να εκτελούν το πλάνο περισσότερο απ’ ότι να προσαρμόζεται εκείνος σε αυτούς (όχι ότι δεν το κάνει).
Με το δίδυμο Καλάθη – Ράις έχει λυμένα τα ζητήματα δημιουργίας. Κι αν ο Νικ είναι ο «μίστερ ασίστ» ο Αμερικανός ήταν αυτός που έβγαλε την… πάσα «χάιλαϊτ» του αγώνα. Προσθέστε και τη δημιουργία από τους… πόιντ γκαρντ ρακέτας (Βουγιούκας), συν τον ποιοτικότατο Φριντέτ (συγχωρέστε με που δεν παρακολουθώ την ορθή προφορά των ονομάτων) κι έχετε την εικόνα μιας ομάδας που μπορεί να παράξει φάσεις.

Βεβαίως, χρειάζεται χρόνος, ιδίως για τους… ψαρωμένους Αμερικανούς. Ο κόουτς Πεδουλάκης το γνωρίζει γι’ αυτό κι έβγαλε μπροστά τους μπαρουτοκαπνισμένους, καθώς κάθε πόντος μετράει κι η πρεμιέρα έπρεπε να είναι νικηφόρα. Είναι σίγουρο ότι ο Τζόνσον (για παράδειγμα) στην πορεία θα έχει μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι του «τριφυλλιού».
Ομάδα του Πεδουλάκη και δη με τόσα νέα πρόσωπα ΔΕΝ μπορεί να έχει αυτοματισμούς σε αυτή τη χρονική στιγμή. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι παίκτες προέρχονται από Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, εξηγεί το γιατί δεν έτρεξε και πήγε σε σετ παιχνίδι. Παρότι σίγουρα θέλει ανοιχτό γήπεδο, οι 87 πόντοι δεν είναι λίγοι.

Το παιχνίδι άνοιξε για τους «πράσινους» όταν φορτώθηκε με τέσσερα φάουλ ο Γκιστ. Τότε «σημάδεψαν» την αδυναμία στο «ζωγραφιστό» κι ο Παπαγιάννης έστησε έναν μικρό… διαγωνισμό καρφωμάτων. Είπαμε, ομάδες του Πεδουλάκη έχουν «σημάδια». Από την άλλη οι αντίπαλοι θα «σημαδεύουν» στην άμυνα τον Φριντέτ. Εδώ είναι υποχρεωτική η… υπομονή.
Θα τον κρύψει, αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να περάσει χρόνος, να αντιληφθούν αθλητικοί παίκτες όπως ο Τζόνσον τι πρέπει να κάνουν. Αυτό που δεν χρειάζεται χρόνος για να καταλάβουμε είναι πως κι αυτή τη σεζόν ο Παναθηναϊκός θα έχει πρωταγωνιστή τον Καλάθη, που όμως πια δεν χρειάζεται να παίζει… χωρίς ανάσα.

Υ.Γ.1: Ο Τζέιμς Γκιστ έπαιξε με υψηλό κίνητρο. Ήταν εξαιρετικός, θέλοντας να αποδείξει ότι άξιζε να παραμείνει στο «πράσινο» ρόστερ, αν και το πάθος του τον οδήγησε σε γρήγορα φάουλ, που τον απενεργοποίησαν αμυντικά.
Υ.Γ.2: Ο Στράτος Περπέρογλου έδειξε ότι θα μπορούσε να αποτελεί επιθετική λύση για την Εθνική, που έψαχνε παίκτη να σουτάρει χωρίς να σκέφτεται.
Υ.Γ.3: Ο Ντεσόν Τόμας γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος. Είναι, ίσως, η… προίκα του Ρικ Πιτίνο στον Παναθηναϊκό.