Ολυμπιακός: Αυτά τα ματς τα παίρνεις έτσι και αλλιώς…

Οι συνθήκες με τις οποίες αγωνίζεται ο Ολυμπιακός είναι γνωστές σε όλους. Παντού. Το γνωρίζει και ο Μαρτίνς και οι παίκτες του. Η «εξυγίανση» κάνει την δουλειά της, και ο Ολυμπιακός την δικιά του. Όσο ο Ολυμπιακός κάνει καλά την δικιά του τα αποτελέσματα έρχονται.

Όταν δεν την κάνει τότε υπάρχει πρόβλημα. Στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ με κακό διαιτητή ο Ολυμπιακός άφησε δύο πολύτιμους βαθμούς γιατί αυτός δεν ήταν καλός. Στην Ξάνθη ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πάρει τη νίκη και πέταξε στα σκουπίδια δύο βαθμούς που πιθανότατα θα του στερήσουν από αύριο την μοναξιά της κορυφής γιατί κυρίως αυτός δεν ήταν όπως έπρεπε να είναι.

Ο Ολυμπιακός, το έχουμε καταγράψει δεκάδες φορές, δεν έχει την πολυτέλεια που έχει για παράδειγμα ο ΠΑΟΚ, του κακού ματς, της μέτριας βραδιάς, του… χαλαρού αντιπάλου. Ο Ολυμπιακός σε κάθε ματς έχει… ντέρμπι. Οφείλει να είναι τουλάχιστον καλός έως πολύ καλός για να νικάει.

Αυτοί είναι οι «κανόνες» του παιχνιδιού στο ποδόσφαιρο της… εξυγίανσης. Ο Μαρτίνς και οι παίκτες του το ξέρουν.

Στα Πηγάδια περίμεναν το «μπλόκο». Είδαν την Ξάνθη να παίζει με διπλή άμυνας έξω από την περιοχή της. Να αμύνεται μαζικά, να ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το μηδέν. Πιστεύω πως το 4-3-3 που επέλεξε ο Μαρτίνς, η ίδια 11αδα που έπαιξε και με την ΑΕΚ βοήθησε στο «στρίμωγμα» από νωρίς. Δεν βοήθησαν όμως τα υπόλοιπα για τον Ολυμπιακό. Ο Σουντανί… έπαιζε με τους άλλους, ο Ελ Αραμπί δεν ήταν στα καλύτερα του, το ίδιο και ο Ποντένσε. Στον άξονα ο Καμαρά δεν μπόρεσε να παίξει τον ρόλο που έπαιξε καλά με την ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός ναι μεν έλεγχε απόλυτα το ματς, ναι μεν έδειχνε πως μια καλή πάσα αρκεί, μια τελική να μπει το γκολ, καθώς ήταν συνεχώς γύρω και μέσα στην περιοχή όμως δεν το έκανε.

Με 2.000 και πλέον οπαδούς του στο γήπεδο να κάνουν τα Πηγάδια… Καραϊσκάκη, με συνθήκες για… εξυγίανση υποφερτές.

Ο Ολυμπιακός πέταξε δύο πολύτιμους βαθμούς στο πρωτάθλημα, ήταν soft σε ένα ματς που έπρεπε με τσαμπουκά να πάρει. Ένα ματς που όφειλε να πάρει, που και τα δεδομένα του όπως εξελίχθηκε ήταν για διπλό αλλά…

Ο Μαρτίνς άργησε να αλλάξει το 4-3-3, δίστασε να βάλει τον Λοβέρα που ταίριαζε περισσότερο στις συνθήκες, για να «σπάσει» το ταμπούρι, όμως κυρίως για εμένα «ελέγχεται» στο κομμάτι της συγκέντρωσης. Στο 79΄σε τέτοιο ματς δεν γίνεται έξω από την περιοχή να… αφήνεις την μπάλα κάτω από τα πόδια για το… ουάου. Σε αυτά τα ματς δεν υπάρχει το… τακουνάκι και το θεαματικό.

Βάλε δύο γκολ και μετά κάνε ότι γουστάρεις.

Ο Ολυμπιακός «καιγόταν» για τη νίκη όμως «καθαρό μυαλό» δεν υπήρχε. Ούτε στο πρώτο ημίχρονο που ειδικά στο πρώτο 20λεπτο έλεγες δεν γίνεται τώρα θα μπει το γκολ, ούτε στο δεύτερο όπου έκαναν όλοι… προπόνηση στον τερματοφύλακα της Ξάνθης στις γιόμες. Κατανοητό σε ένα σημείο με «ταμπούρι» να κάνεις γιόμα, όμως όσες φορές υπήρχε καθαρό μυαλό βγήκε στην πλάτη της άμυνας και ο Ποντένσε και κυρίως ο Ομάρ που ήταν από τους καλύτερους.

Ο Ολυμπιακός άφησε στην Ξάνθη δύο σημαντικούς βαθμούς γιατί ο ίδιος πρωτίστως δεν μπόρεσε να τους πάρει. Και όπως είναι κατανοητό δεν μπορεί να περιμένει κάτι από το VAR με αυτή την ΚΕΔ. Πόσο δε μάλιστα όταν σε αυτό είναι ο Ζαχαριάδης. Στη φάση του 61΄και το γκρέμισμα του Ελ Αραμπί σίγουρα θα μπορούσε έστω να… τσεκάρει. Αλλά που να τρέχει τώρα ο Ζαχαριάδης, είπε να μην διακόψει την ροή του αγώνα.

Ξαναλέω όμως. Οι «κανόνες» στο ποδόσφαιρο της… εξυγίανσης για τον Ολυμπιακό είναι αυτοί. Το ξέρει, για αυτό πρέπει να αγγίζει το τέλειο για να νικά, ειδικά τέτοια παιχνίδια όπως στην Ξάνθη.

Η απώλεια είναι απώλεια, όμως όπως και στις νίκες έτσι και στις «γκέλες» το ίδιο ισχύει. Το πρωτάθλημα είναι μεγάλο. Υπάρχει τώρα η Μπάγερν και μετά ο Ατρόμητος για την απαραίτητη νίκη και την διακοπή με ηρεμία.