Να είσαι ανώτερος ακόμη και με… 10 παίκτες, να αξίζεις να περάσεις και να χάνεις την πρόκριση από ένα λαμόγιο

Η απώλεια της πρόκρισης στο Final 8 του Europa League είναι μια σκληρή εξέλιξη για τον Ολυμπιακό. Μια άδικη εξέλιξη. Μια εξέλιξη που κατά πάσα πιθανότητα θα είχε αποφευχθεί ακόμη και για αυτόν τον Ολυμπιακό των προβλημάτων, εάν ένα λαμόγιο από την Πολωνία και η κομπανία του, δεν έκαναν ό,τι χρειαζόταν, για να αποκλειστεί η ομάδα του Πειραιά.

Ο Ολυμπιακός χωρίς τον Σεμέδο, χωρίς τον Ζοσέ Σα, με τον Μπα να παίζει με ενέσεις και με ένα τραγικό λάθος του Αλέν, που ουσιαστικά ανάγκασε τους Πειραιώτες να παίζουν… χωρίς τερματοφύλακα για σχεδόν 65 λεπτά, κανονικά θα έπρεπε να αποκλειστεί «εύκολα» από μια αγγλική ομάδα, που κοστολογείται πάνω από 500 εκατομμύρια, που έπαιζε στην έδρα της, που είχε το θετικό αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα, που προηγήθηκε… όπως προηγήθηκε.

Αλλά η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Ο Ολυμπιακός από το 18ο λεπτό και μετά, απέδειξε ότι ήταν η καλύτερη ομάδα στη σειρά. Το επιβεβαίωσε εμφατικά και τρόπο που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ανωτερότητά του. Και θα είχε προκριθεί. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να τον έχουν αφήσει να πάρει αυτό που άξιζε, που δικαιούνταν, και ας έχανε στην εξέλιξη. Αλλά αυτό δεν συνέβη.

Ο Πολωνός Μαρτσίνιακ και οι συνεργάτες του έκαναν αυτό που έπρεπε για να αποκλειστεί ο Ολυμπιακός. Δεν κατακύρωσαν ένα γκολ (στο 28) που θα άλλαζε τον ρου της αναμέτρησης και τη μορφή της. Ένα γκολ που κανείς δεν κατάλαβε γιατί ακυρώθηκε. Ένα γκολ που δείχνει την τρισδιάστατη γραμμή να ακουμπάει στο… χέρι του Ελ Αραμπί και στο παπούτσι του αμυνόμενου. Νέοι κανονισμοί για το οφσάιντ, φτιαγμένοι ειδικά από τα λαμόγια που έστειλε η UEFA στο Μολινό.

Αλλά ας δεχθούμε ότι στο οφσάιντ μπορεί να μην είδαν καλά. Μπορεί να ξέχασαν τον κανονισμό για το τι ορίζεται ως εκτός θέσης. Μπορεί να ήταν μια… κακή στιγμή. Αλλά όταν οι κακές στιγμές γίνονται δύο και τρείς και τέσσερις, τα πράγματα είναι ύποπτα. Διότι είναι ύποπτο, προκλητικό το γεγονός ότι δεν δόθηκε πέναλτι στο καταφανέστατο πέναλτι του Μπολί στον Ελ Αραμπί. Ένα σπρώξιμο που ο Μαρτσίνιας ας πούμε ότι δεν το είδε. Στο VAR όμως; Τρία λεπτά έψαχναν τα χιλιοστά σε ένα ανύπαρκτο οφσάιντ. Δεν μπορούσαν να αφιερώσουν άλλο ένα να δουν απλά ένα ριπλέι, για να καταλάβουν; Δεν ήθελαν. Και αυτό είναι δόλος.

Και το ότι δεν ήθελαν φάνηκε με τον πλέον εμετικό τρόπο σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Με αποκορύφωμα την προκλητική ανοχή στις «βλαχιές» των ποδοσφαιριστών και συνολικά της Γουλβς, με τις καθυστερήσεις από το 60ό λεπτό, με την απουσία μπάλας, με σκηνικά που δεν είναι φυσιολογικά σε αυτό το επίπεδο.

Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από εκεί που άξιζε να βρεθεί. Αποκλείστηκε από τις 8 καλύτερες ομάδες του Europa League, ενώ δεδομένα άξιζε να βρίσκεται εκεί, λόγω ενός λαμόγιου διαιτητή και της κομπανίας του. Και για όσους θεωρούν ότι τέτοιες εκφράσεις είναι σκληρές, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε αυτό που λέμε από την πρώτη στιγμή που μπήκε το VAR στη ζωή μας: Το VAR αφαίρεσε κάθε δικαιολογία ανθρώπινου λάθους από τους διαιτητές. Και κάθε τέτοια «λάθη», είναι ασφαλές και φυσιολογικό να χαρακτηριστούν έως και δόλια.