«Γαλλικό κλειδί» αλλά και πολλά «ερυθρόλευκα» κενά

Ελάχιστοι θα θυμούνται τι έγινε το βράδυ της 12ης Νοεμβρίου, καθώς ο Ολυμπιακός ούτε σκότωσε κανένα θηρίο, ούτε πέτυχε νίκη, η οποία να του αλλάξει επίπεδο. Ο αγώνας με την Άλμπα Βερολίνου ήταν από εκείνους που χάνεις πολλά αν ηττηθείς και κερδίζεις λίγα με τη νίκη σου. Ουσιαστικά ΔΕΝ ακύρωσε τη νίκη στην Αγία Πετρούπολη, έχοντας ως «κλειδί» για την επικράτηση τον εξαιρετικό Λιβιό Ζαν-Σαρλ.

Η κακή εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, τα δύο πρόσωπα, το γεγονός ότι για μεγάλο διάστημα δεν υπήρχε κίνηση στην επίθεση,

οι προβληματικές (ακόμα) αλλαγές στην άμυνα, είναι στοιχεία που σίγουρα θα αναλύσει το προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού. Η εμφάνιση στο δεύτερο μισό, η εξόχως λειτουργική πεντάδα με ΜακΚίσικ και Παπανικολάου στα φτερά και δίδυμο ψηλών τους Βεζένκοφ και Ζαν-Σαρλ, είτε με τον Σλούκα οργανωτή, είτε με τον εξαιρετικό και πολύ οικονομικό Σπανούλη, άλλαξε την εικόνα κι επιτρέπει πιο ψύχραιμες αναλύσεις.

Το μεγαλύτερο από τα προβλήματα είναι πως δεν έχει post παιχνίδι. Μόνο ο Πρίντεζης παίζει με πλάτη, με τον Γάλλο είναι σαν να γέμισε η ρακέτα, ο Ολυμπιακός απέναντι σε μια ομάδα με μετριότατη γραμμή ψηλών, είχε για μόλις 9.05’’ τον Έλις στο παρκέ και για 14.41’’ τον Μάρτιν, ο οποίος είδε όλο το δεύτερο μισό από τον πάγκο. Η άμυνα με τις αλλαγές για την ώρα δεν αποδίδει. Ο Ολυμπιακός δεν έχει… σταθερό ροτέισον, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του.

Ομάδα που παίζει ένα ματς την εβδομάδα αργεί περισσότερο να βρει ρυθμό, από τους αντιπάλους που έχουν δύο. Κι αυτό το γεγονός κάνει ακόμα σημαντικότερο το 5-3, που έχει σε οκτώ εμφανίσεις της η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Θα είναι άδικο αν δεν κάνουμε ειδική μνεία στον ΜακΚίσικ, τον -με απόσταση- πιο ποιοτικό ξένο των «ερυθρολεύκων».

Η ενέργεια που βγάζει, αυτό το εκρηκτικό πρώτο βήμα, το πάθος στην άμυνα (ενίοτε κι υπέρμετρο, που τον οδηγεί σε επιζήμια φάουλ), η διάθεση είναι στοιχεία ενός παίκτη, που αν ήταν νεότερος θα μπορούσε να κάνει πολύ μεγάλα συμβόλαια. Αντί επιλόγου: Ο Κώστας Παπανικολάου έμεινε περισσότερο από κάθε άλλον στο παρκέ κι ήταν εξαιρετικός στην άμυνα, σοβαρός στην επίθεση.