Το Υπουργείο που άλλαζε όνομα σχεδόν κάθε 10 χρόνια: Τι φοβόταν το κράτος και δεν ήθελε να λέγεται Υπουργείο Συγκοινωνιών;

Η ιστορία του συγκεκριμένου υπουργείου είναι σαν τον χάρτη των πολιτικών ανασχηματισμών της χώρας. Αν κάθε φορά που άλλαζε όνομα έπαιζες λαχείο, θα ήσουν εκατομμυριούχος. Και όμως, σε αντίθεση με την παιδεία ή την υγεία, το Υπουργείο Συγκοινωνιών – όπως το ξέραμε κάποτε – έγινε ο καθρέφτης της κρατικής ανασφάλειας. Το όνομά του άλλαξε τόσες φορές, που κάποιος θα νόμιζε πως το ίδιο το κράτος ήθελε να αποποιηθεί την ευθύνη των δρόμων, των λεωφορείων και των τραίνων.

Αρχικά λεγόταν “Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων”, σε μια εποχή που ακόμα και μια ξύλινη γέφυρα θεωρούνταν εθνικό κατόρθωμα. Σταδιακά, οι λέξεις άρχισαν να μπλέκονται. “Υπουργείο Δημοσίων Έργων”. “Υπουργείο Μεταφορών”. “Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.” που έμοιαζε με σχολική φάρσα. Στο τέλος, το ίδιο το “Συγκοινωνιών” εξαφανίστηκε. Σαν να είχε βγει από το λεξιλόγιο, σαν να θύμιζε πάρα πολύ… δρόμους με λακκούβες και ακυρωμένα δρομολόγια.

Το 1996 έγινε “Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών”. Μια λέξη που μύριζε τεχνολογία και εξέλιξη – όλα εκτός από ΚΤΕΛ. Το 2009 μπήκε και η μαγική λέξη “Ανάπτυξη”. Το 2012 προστέθηκε η “Κλιματική Αλλαγή”. Το 2015 ξαναέγινε απλά “Υποδομών και Μεταφορών”. Κάθε κυβέρνηση το άλλαζε, σα να πίστευε πως ένα νέο όνομα θα έκανε τους συρμούς να φτάνουν στην ώρα τους.

Το κοινό σημείο; Καμία από αυτές τις ονομασίες δεν χρησιμοποιούσε τη λέξη “Συγκοινωνίες”. Ήταν λέξη παλιά, κουρασμένη, που θύμιζε απεργίες, μισθούς οδηγών και άβολα καθίσματα. Αντίθετα, οι “Μεταφορές” και οι “Υποδομές” ακούγονταν πιο καθαρές, πιο τεχνοκρατικές. Πιο κατάλληλες για φυλλάδιο του ΕΣΠΑ.

Και όμως, παρά τα νέα βαφτίσια, ο Έλληνας συνέχισε να λέει: “θα πάρεις συγκοινωνία;” Και να αναστενάζει. Γιατί δεν είναι τα ονόματα που φτιάχνουν δρόμους. Είναι οι άνθρωποι που τους περπατούν.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords