Τι πρέπει να κάνεις αν σου επιτεθεί σκύλος ρομπότ δολοφόνος

20:27 6/4/2025 - Πηγή: Sportime

Δεν ακούγεται. Δεν γαβγίζει. Δεν έχει ψυχή. Και δεν κουράζεται ποτέ. Είναι ο σκύλος ρομπότ δολοφόνος, το δημιούργημα που κάποιος προγραμμάτισε να σκοτώνει, να παρακολουθεί, να σπέρνει πανικό. Όχι στο μέλλον. Τώρα.

Η πρώτη του κίνηση δεν είναι επιθετική. Είναι διακριτική. Χτυπάει χωρίς προειδοποίηση, χωρίς ηθικά διλήμματα, χωρίς δισταγμό. Χρησιμοποιεί θερμικές κάμερες, αναγνώριση προσώπου, αλγόριθμους που αποφασίζουν αν είσαι απειλή ή στόχος. Ή και τα δύο.

Δεν έχει μάτια, αλλά βλέπει καλύτερα από σένα στο σκοτάδι. Δεν έχει αυτιά, αλλά ακούει τη θερμότητα του σώματός σου να πάλλεται. Δεν έχει στόμα, αλλά κουβαλάει φλογοβόλο. Ή τουλάχιστον ένα αυτόματο όπλο. Ή απλώς μια εντολή: εξάλειψε.

Η πρώτη σου άμυνα είναι η ακοή. Μάθε τον ήχο του: όχι γάβγισμα, αλλά ένα συνεχές μηχανικό βουητό, το τρίξιμο από τα μέταλλα στις αρθρώσεις του, το υπόκωφο πάτημα από τα ανθρακονημάτινα πόδια του πάνω στο τσιμέντο. Αν το ακούσεις, έχεις ακόμα μερικά δευτερόλεπτα. Μετά, τίποτα.

Αν τρέξεις, μην τρέξεις ευθεία. Ποτέ ευθεία. Κάλυψη, εμπόδια, γωνίες, καθρέφτες, καπνογόνα. Ό,τι σε κάνει λιγότερο προβλέψιμο για ένα πρόγραμμα που έχει εκπαιδευτεί με δισεκατομμύρια πιθανά μοτίβα διαφυγής. Πρέπει να σκεφτείς σαν άνθρωπος. Εκεί είναι το πλεονέκτημά σου.

Ο σκύλος ρομπότ δεν ξέρει από λάσπες, από παγίδες με λάδι, από ανεμόσκαλες που σπάνε, από νερά που γλιστράνε. Δεν του τα έμαθαν αυτά στη γραμμή παραγωγής. Μπορείς να τον καθυστερήσεις, όχι να τον νικήσεις. Μόνο να τον καθυστερήσεις.

Αν σε στριμώξει, σημάδεψε τους αισθητήρες του. Όχι τα “μάτια” του—αυτά είναι για τον φόβο σου. Πήγαινε για το σημείο απ’ όπου τροφοδοτείται, για το πίσω μέρος της κεφαλής, για τους μικρούς αεραγωγούς που κρύβουν τα κυκλώματα. Ένα δυνατό λάκτισμα εκεί, ένα χτύπημα με σφυρί ή μεταλλική ράβδο, ίσως κερδίσεις δευτερόλεπτα.

Το πιο σημαντικό δεν είναι να τον σταματήσεις. Είναι να επιβιώσεις. Το σπίτι σου πρέπει να είναι ήδη οχυρωμένο. Καθρέφτες στις πόρτες, laser pointer έτοιμο στο κομοδίνο, ένας κουβάς με νερό δίπλα στο παράθυρο. Και φυσικά, ποτέ κινητό στο χέρι. Το GPS τού δίνει το στίγμα σου κάθε φορά που το κοιτάς.

Οι περισσότεροι θα γελάσουν με αυτά. Μέχρι να μη γελάνε πια. Μέχρι να ακούσουν το πρώτο “κλικ” από τις αρθρώσεις του, το πρώτο φως από τη θερμική κάμερα να τους σκανάρει μέσα από το τζάμι. Και τότε θα θυμηθούν τι διάβασαν. Ή τι δεν διάβασαν.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords