Πως θα ξύπναγες το πρωί, τι θα έκανες όλη τη μέρα και πότε θα κοιμόσουν αν δε ζούσες στην Ελλάδα αλλά στη Βόρεια Κορέα

Η ζωή στη Βόρεια Κορέα ακολουθεί ένα αυστηρά ελεγχόμενο μοτίβο, όπου κάθε πτυχή της καθημερινότητας είναι σχεδιασμένη από το καθεστώς. Από τη στιγμή που κάποιος ξυπνάει μέχρι την ώρα που πέφτει για ύπνο, οι επιλογές του είναι περιορισμένες, και η ελευθερία προσωπικής έκφρασης ανύπαρκτη.

Η μέρα ξεκινάει με το πρωινό ξύπνημα από μεγάφωνα που παίζουν επαναστατικά τραγούδια και ανακοινώσεις του κράτους. Στις περισσότερες πολυκατοικίες της Πιονγκγιάνγκ και άλλων πόλεων, το σύστημα αυτό είναι συνδεδεμένο απευθείας με κρατικά μέσα ενημέρωσης, που υπενθυμίζουν στους πολίτες τις αρχές του καθεστώτος και τις επιτυχίες του Κιμ Γιονγκ Ουν. Μετά το ξύπνημα, οι περισσότεροι πολίτες ετοιμάζονται για τη δουλειά ή το σχολείο, με το φαγητό να είναι λιτό και βασισμένο κυρίως σε ρύζι, λαχανικά και, αν είναι διαθέσιμο, λίγη πρωτεΐνη.

Οι εργαζόμενοι μετακινούνται με ποδήλατα ή περπατώντας, καθώς τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ελάχιστα και τα ιδιωτικά αυτοκίνητα σπάνια. Η δουλειά είναι συνήθως χειρωνακτική ή γραφειοκρατική, με έμφαση στην πειθαρχία και την παραγωγικότητα. Σε εργοστάσια και γραφεία, η μέρα ξεκινά με μια συλλογική συνάντηση, όπου οι εργαζόμενοι ακούν πολιτικές οδηγίες και κάνουν αυτοκριτική για την απόδοσή τους.

Τα παιδιά πηγαίνουν σε σχολεία όπου το μάθημα περιλαμβάνει έντονη πολιτική προπαγάνδα. Από μικρή ηλικία, διδάσκονται την απόλυτη αφοσίωση στην οικογένεια Κιμ και την πίστη στο καθεστώς. Τα βιβλία ιστορίας είναι γεμάτα με υπερβολές για τις επιτυχίες της Βόρειας Κορέας και τους “εχθρούς” της, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Νότια Κορέα.

Το μεσημέρι, το φαγητό είναι συχνά το ίδιο με το πρωινό, με περιορισμένες μερίδες για όσους δεν ανήκουν στην ελίτ της χώρας. Στις μεγάλες πόλεις, υπάρχουν κρατικά εστιατόρια, αλλά οι επιλογές είναι λίγες και βασίζονται σε ό,τι είναι διαθέσιμο.

Το απόγευμα συνεχίζεται με εργασία ή κομματικές δραστηριότητες. Πολλοί πολίτες υποχρεούνται να συμμετέχουν σε συνελεύσεις, όπου ακούνε λόγους και εκθέτουν συναδέλφους τους για τυχόν “αντικομματικές” συμπεριφορές. Στις αγροτικές περιοχές, οι εργάτες δουλεύουν στα χωράφια μέχρι τη δύση του ηλίου, με ελάχιστα εργαλεία και πολύ χαμηλές αποδοχές.

Το βράδυ, οι οικογένειες συγκεντρώνονται στα σπίτια τους, όπου η τηλεόραση έχει μόνο κρατικά κανάλια, γεμάτα με προπαγανδιστικά ντοκιμαντέρ και ειδήσεις που δείχνουν μια εξιδανικευμένη εικόνα της χώρας. Το ρεύμα είναι συχνά ασταθές, και πολλές περιοχές βυθίζονται στο σκοτάδι για ώρες.

Λίγο πριν τον ύπνο, πολλοί άνθρωποι συμμετέχουν σε κομματικές συναντήσεις στις γειτονιές τους, όπου γίνεται έλεγχος για το αν όλοι έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους. Η αστυνόμευση είναι αυστηρή, με χαφιέδες να αναφέρουν οποιαδήποτε ύποπτη δραστηριότητα. Η ιδέα της προσωπικής ζωής είναι σχεδόν ανύπαρκτη, καθώς το κράτος ελέγχει τα πάντα.

Έτσι, μια τυπική μέρα στη Βόρεια Κορέα είναι γεμάτη πειθαρχία, επιτήρηση και περιορισμούς. Για τον εξωτερικό κόσμο, η χώρα μοιάζει μυστηριώδης και απομονωμένη, αλλά για τους πολίτες της, η καθημερινότητα είναι μια αδιάκοπη μάχη ανάμεσα στην επιβίωση και την υποχρεωτική αφοσίωση στο καθεστώς.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.