Οι Αμερικανοί πιλότοι παίρνουν το παρατσούκλι τους από τα λάθη τους. Δεν διαλέγουν αυτοί τα ψευδώνυμά τους.

Στον κινηματογράφο, κάθε πιλότος έχει ψευδώνυμο που μοιάζει βγαλμένο από σελίδες κόμικ. Maverick, Iceman, Viper. Ψευδώνυμα με αίγλη, σχεδόν υπερηρωικά. Στην πραγματική ζωή, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Και πολύ πιο αστεία.

Στην αμερικανική Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό, κανένας πιλότος δεν επιλέγει το δικό του call sign. Το όνομα που θα τον συνοδεύει για όλη την καριέρα του, δεν το κερδίζει επειδή το θέλει. Το αποκτά από τους άλλους. Και συχνά, δεν είναι κολακευτικό.

Τα περισσότερα call signs γεννιούνται από ένα λάθος. Μια γκάφα στον αέρα. Μια άκυρη φράση στον ασύρματο. Ένα συμβάν που γελοιοποίησε, τρόμαξε ή έφερε γέλιο στην ομάδα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο πιλότος παύει να είναι ο “Tom” ή ο “Jim”. Είναι “Puke”, “Snacks”, “Frodo” ή “Skid”.

Ένας πιλότος ονόματι Sean φώναξε στον ασύρματο “Fox Four” αντί για “Fox Two” – το σήμα για εκτόξευση πυραύλου. Δεν υπήρχε “Fox Four”. Από εκείνη τη μέρα, το όνομά του έγινε “Fox Faux”. Ένας άλλος είπε ότι έχει αλλεργία στις υψηλές επιταχύνσεις. Τον φώναξαν “Allergy”. Άλλος ξέρασε μέσα στο κράνος του στην πρώτη πτήση. Από τότε, ήταν για όλους “Chunks”.

Το παρατσούκλι δίνεται από τους άλλους πιλότους κατά την εκπαίδευση ή τις πρώτες επιχειρησιακές αποστολές. Συχνά συνοδεύεται από ένα “naming ceremony”, τελετουργικό ανάμεσα σε μπύρες και σαρκασμό. Όσο πιο πολύ προσπαθήσεις να το αποφύγεις, τόσο πιο περίεργο θα γίνει.

Δεν μπορείς να το απορρίψεις. Δεν μπορείς να το αλλάξεις. Και δεν μπορείς να το πάρεις πίσω.

Τα call signs είναι ένας άτυπος θεσμός στρατιωτικής αδελφότητας. Όταν ακούς κάποιον να φωνάζει “Nugget” ή “Mongo”, δεν γελάς. Ξέρεις ότι πίσω από αυτό το όνομα κρύβεται μια ιστορία. Ένας τρόπος να ξεχωρίσεις, αλλά ταυτόχρονα να ενταχθείς.

Η μόνη προϋπόθεση; Να μην το διαλέξεις εσύ. Ποτέ

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords