Ο παχουλός βασιλιάς που δεν μπορούσε να κουμπώσει το σακάκι του. Και από τότε δεν το κουμπώνει κανείς.

Ο βασιλιάς Εδουάρδος Ζ’ της Αγγλίας ήταν κομψός, φιλήδονος και εξαιρετικά δημοφιλής, αλλά είχε ένα πρόβλημα: δεν χωρούσε μέσα στα ρούχα του. Το σώμα του, γεμάτο από τα τραπέζια της αυλής και τις απολαύσεις της εποχής, του απαγόρευε να κουμπώσει το τελευταίο κουμπί του γιλέκου ή του σακακιού του. Αντί όμως να τον κοροϊδέψουν, οι αυλικοί του τον αντέγραψαν. Κι έτσι γεννήθηκε μια από τις πιο παράξενες παραδόσεις της ανδρικής ένδυσης.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η αυλή του Εδουάρδου υπήρξε πρότυπο για όλη την Ευρώπη. Ό,τι έκανε ο βασιλιάς, το έκαναν κι οι άλλοι. Και αν αυτός άφηνε το κάτω κουμπί ανοιχτό, τότε ήταν θέμα χρόνου να γίνει κανόνας στυλ. Δεν χρειάστηκε καν να το εξηγήσει. Η εικόνα του μιλούσε από μόνη της: ένα σακάκι που έπεφτε καλύτερα, ένα γιλέκο που δεν έσκαγε από την πίεση και μια άνεση που υποδήλωνε κύρος. Το ανοιχτό κουμπί έγινε σήμα κατατεθέν.

Αυτό που ξεκίνησε ως ανάγκη ενός υπέρβαρου βασιλιά, εξελίχθηκε σε άγραφο νόμο. Μέχρι σήμερα, οι ράφτες συμβουλεύουν να μη κουμπώνεις ποτέ το τελευταίο κουμπί στο σακάκι σου. Όχι μόνο γιατί το απαιτεί η παράδοση, αλλά γιατί έτσι πέφτει καλύτερα το ρούχο, δεν τραβάει στους γοφούς και διατηρείται η γραμμή του κοστουμιού.

Παρά τις διάφορες θεωρίες περί στυλιστικής συμμετρίας ή λειτουργικότητας, η πιο διαδεδομένη εξήγηση παραμένει αυτή: ο βασιλιάς ήταν παχύς. Και δεν του έκλεινε. Όπως και να ‘χει, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Εκατομμύρια άντρες σε όλο τον κόσμο, φορώντας κοστούμι, ακολουθούν ένα σιωπηλό φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που κάποτε αναστέναξε μπροστά σε έναν καθρέφτη κι άφησε το κουμπί του να… αναπνεύσει.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords