Κοιμήθηκε στο δωμάτιο 217, ήταν μόνος του στο ξενοδοχείο και έγραψε το τρομακτικότερο βιβλίο του

Όταν ο Στίβεν Κινγκ πέρασε το κατώφλι του Stanley Hotel στο Κολοράντο το 1974, δεν ήξερε ότι ετοιμαζόταν να γράψει το βιβλίο που θα τον καθιέρωνε ως τον πιο σκοτεινό αφηγητή της εποχής του. Το ξενοδοχείο έκλεινε για τη σεζόν, οι διάδρομοι ήταν έρημοι και ο ίδιος ήταν ο μόνος επισκέπτης. Του έδωσαν το δωμάτιο 217. Μια νύχτα, ένα όνειρο με τον γιο του να τον κυνηγά ένα λάστιχο πυρόσβεσης μέσα σε έναν ατελείωτο διάδρομο τον έκανε να πεταχτεί από τον ύπνο ιδρωμένος. Μέχρι να τελειώσει το τσιγάρο του, είχε στο μυαλό του ολόκληρο το The Shining, τη λάμψη δηλαδη

Το ίδιο βράδυ, είχε περιπλανηθεί στο ξενοδοχείο, με τους ήχους από την άδεια τραπεζαρία να αντηχούν στους τοίχους, ενώ ο μπάρμαν —με το όνομα Grady, όπως θυμόταν— του σέρβιρε ποτό σε ένα απομονωμένο μπαρ. Η αίσθηση της εγκατάλειψης, της μοναξιάς και της παρουσίας κάτι το μεταφυσικού, έγιναν τα θεμέλια του πιο τρομακτικού του έργου. Το δωμάτιο 217 έγινε ο πυρήνας της ιστορίας, και έκτοτε το Stanley Hotel έγινε θρύλος.

Ο ίδιος ο Κινγκ παραδέχτηκε ότι η εικόνα του παιδιού του να τρέχει τρομαγμένο σε άδειους διαδρόμους ήταν η σπίθα. Το ξενοδοχείο, με την παλαιά του αίγλη, την απόκοσμη σιγή του χειμώνα και το βαρύ αποτύπωμα της ιστορίας του, έγινε το “Overlook Hotel” του μυθιστορήματος. Παρότι στο φιλμ του Κιούμπρικ το στοιχειωμένο δωμάτιο έγινε 237, η αληθινή έμπνευση του Κινγκ παραμένει το 217 — το πιο “στοιχειωμένο” δωμάτιο στην Αμερική.

Στην κινηματογραφική ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1980), ο αριθμός άλλαξε σε 237, κατόπιν αιτήματος του ίδιου του ξενοδοχείου Timberline Lodge, όπου γυρίστηκαν τα εξωτερικά πλάνα. Το ξενοδοχείο φοβήθηκε ότι κανείς δεν θα ήθελε να μείνει στο δωμάτιο 217, που υπήρχε πράγματι εκεί, και ζήτησε έναν ανύπαρκτο αριθμό — έτσι γεννήθηκε το «237».

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords