Η Ηρωϊδα που Έδωσε τα Πάντα για να Ελευθερωθεί η Ελλάδα και Πέθανε Μόνη, Λησμονημένη και Πάμφτωχη

19:24 7/2/2025 - Πηγή: Sportime

Το φως της αυγής σκίζει τον ουρανό, καθώς η θάλασσα του Αιγαίου αντανακλά τις πρώτες ηλιαχτίδες. Σε μια βεράντα, μια γυναίκα στέκεται, τα μάτια της γεμάτα αποφασιστικότητα. Είναι η Μαντώ Μαυρογένους, μια αριστοκράτισσα που δεν λογάριασε πλούτη και ανέσεις, αλλά αφιέρωσε την ψυχή και την περιουσία της στον Αγώνα για την ελευθερία της Ελλάδας. Μια γυναίκα που αγάπησε βαθιά, πάλεψε γενναία και προδόθηκε πικρά.

Τα Πρώτα Χρόνια – Ένα Κορίτσι με Πεπρωμένο

Γεννημένη το 1796 στην Τεργέστη, η μικρή Μαγδαληνή-Αδαμαντία μεγαλώνει μέσα στην ευημερία και την καλλιέργεια. Κόρη του εμπόρου και μέλους της Φιλικής Εταιρείας, Νικόλαου Μαυρογένη, και της Ζαχαράτης Μπάτη, ζει μια ζωή που μοιάζει προορισμένη για αίγλη και άνεση. Όμως η καρδιά της χτυπά διαφορετικά. Τα ιδανικά της Επανάστασης γίνονται το κάλεσμα που δεν μπορεί να αγνοήσει.

Η Φλόγα της Επανάστασης

Όταν ξεσπά η Επανάσταση, η Μαντώ εγκαταλείπει κάθε προσωπική απόλαυση. Με τα ίδια της τα χέρια εξοπλίζει πλοία, οργανώνει στρατό, χρηματοδοτεί αγωνιστές. Οι Μυκονιάτες στέκονται δίπλα της, όταν το 1822 υπερασπίζεται το νησί από Αλγερινούς πειρατές. Η εικόνα της, αγέρωχη και ατρόμητη, χαράζεται στις καρδιές όσων την αντικρίζουν.

Ένας Έρωτας και μια Προδοσία

Στο Ναύπλιο, η Μαντώ γνωρίζει τον Δημήτριο Υψηλάντη. Ένας έρωτας γεννιέται, δυνατός και καθάριος, όπως η ίδια η Επανάσταση. Ο αρραβώνας τους όμως τρομάζει τους ισχυρούς. Ο Ιωάννης Κωλέττης, βλέποντας την ένωση αυτών των δύο επιφανών οικογενειών ως απειλή, μηχανεύεται τη διάλυσή του. Η Μαντώ συνθλίβεται, αλλά δεν εγκαταλείπει τον Αγώνα.

Η Πτώση

Οι μέρες περνούν, η Επανάσταση νικά, αλλά για τη Μαντώ δεν υπάρχει ανταμοιβή. Στο Ναύπλιο ζει φτωχικά, ξεχασμένη από τους ανθρώπους για τους οποίους θυσίασε τα πάντα. Η τιμητική σύνταξη δεν έρχεται ποτέ, ούτε της επιστρέφονται τα χρήματα που πρόσφερε. Και σαν να μην αρκούσε αυτό, ο Κωλέττης τη στέλνει στην εξορία. Η Μαντώ φεύγει για τη Μύκονο, και αργότερα, μόνη και καταβεβλημένη, βρίσκει καταφύγιο στην Πάρο.

Το Τραγικό Τέλος

Τον Ιούλιο του 1848, η άλλοτε ατρόμητη πολεμίστρια κείτεται στο ταπεινό της σπίτι, άρρωστη από τυφοειδή πυρετό. Καμία παρέλαση, καμία τιμή, καμία κραυγή αναγνώρισης. Η Μαντώ Μαυρογένους, η γυναίκα που έδωσε τα πάντα για την πατρίδα της, φεύγει μόνη, λησμονημένη, πάμφτωχη.

Η Δικαιοσύνη της Ιστορίας

Σήμερα, η μορφή της στέκει περήφανη σε πλατείες και μνημεία. Το όνομά της δόθηκε στο αεροδρόμιο της Μυκόνου. Οι δρόμοι της Ελλάδας ψιθυρίζουν την ιστορία της. Η Μαντώ δεν έζησε για να δει τη δικαίωση, αλλά η μνήμη της δεν θα χαθεί ποτέ.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords