Γιατί οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν μια Θεά με κεφάλι βατράχου;

11:12 14/5/2025 - Πηγή: Sportime

Στην αρχαία Αίγυπτο, ο Νείλος δεν ήταν απλώς ποτάμι. Ήταν η αναπνοή της γης. Κάθε φορά που πλημμύριζε, άφηνε πίσω του γόνιμη λάσπη και ζωή. Κι εκεί που η λάσπη ξεχείλιζε, ξεπρόβαλαν χιλιάδες βατράχια. Μικρά, βρεγμένα, με φωνή σπασμένη σαν προσευχή, έγιναν για τους Αιγύπτιους το πρώτο σύμβολο αναγέννησης. Γι’ αυτό, έδωσαν κεφάλι βατράχου σε μια από τις πιο σεβάσμιες θεότητές τους.

Τη λέγανε Χεκέτ. Ήταν θεά της γονιμότητας, του τοκετού, του ανασασμού της ζωής. Η μορφή της έμοιαζε απλή: σώμα γυναίκας, κεφάλι βατράχου. Αλλά για εκείνους, δεν υπήρχε τίποτα το γελοίο σε αυτό. Ήταν η προστάτιδα της εγκύου, η συνοδός των ψυχών που αναγεννιόνταν, το αόρατο χέρι που έσπρωχνε την πρώτη ανάσα.

Σε αρχαίες αναπαραστάσεις, η Χεκέτ εμφανίζεται δίπλα στον Κνούμ, τον θεό-κεραμέα που πλάθει τους ανθρώπους στον τροχό του. Όταν τελείωνε το πλάσιμο, η Χεκέτ τους «φύσαγε» ζωή μέσα τους. Ήταν η τελευταία πινελιά ανάμεσα στο πηλό και την ψυχή. Κι αυτό την έκανε αναντικατάστατη.

Πολλά μικρά αγαλματίδια που έχουν βρεθεί σε τάφους, απεικονίζουν βατράχους. Δεν ήταν διακοσμητικά. Ήταν φυλαχτά. Οι βατραχίσιοι θεοί δεν κούρνιαζαν στο νερό, αλλά στις μήτρες και στα βάθη του σύμπαντος. Σε κάθε γέννα, οι μαίες επικαλούνταν τη Χεκέτ. Σε κάθε ταφή, της ζητούσαν να κρατήσει τη σπίθα μέχρι την επόμενη ζωή.

Οι Αιγύπτιοι δεν έβλεπαν τη φύση σαν χαμηλό πράγμα. Έβλεπαν το ιερό στα πιο μικρά, στα πιο υγρά, στα πιο αναπάντεχα. Έτσι ένας βάτραχος έγινε πρόσωπο θεότητας. Και μια θεότητα έγινε μυστική εγγύηση ότι τίποτα δεν τελειώνει. Όλα αναπηδούν ξανά, αρκεί να υπάρχει νερό και σκοτάδι.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords