Game 3, το πιο σημαντικό ματς της σειράς

Η ατμόσφαιρα στο αεροδρόμιο πριν την αναχώρηση για την Τουρκία ήταν ήρεμη. Από το στρατόπεδο του Παναθηναϊκού αναδύεται η αίσθηση της αυτοπεποίθησης της ομάδας που ξέρει ότι έχει το ταλέντο, την προσωπικότητα, το ειδικό βάρος να πάρει πίσω το πλεονέκτημα έδρας που απώλεσε πριν πέντε μέρες. Απλώς πρέπει να βγει στο παρκέ και να το αποδείξει.

Αν αυτό σας φαίνεται κάπως απλουστευμένο, δεν έχετε άδικο. Αλλά στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Έργκιν Αταμάν, τον οποίο ρώτησα για το αμυντικό τείχος της Εφές απέναντι στον Ναν και κατά πόσον θα χρειαστούν τακτικές προσαρμογές για να απεγκλωβιστεί. «Όλη τη σεζόν, όλες οι ομάδες προσπαθούν να σταματήσουν τον Ναν. Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποια ειδική τακτική για να τον σταματήσουν. Αν νιώθει καλά, μπορεί να κάνει το παιχνίδι του, να σκοράρει και θα κερδίσουμε το παιχνίδι. Δηλαδή ο Σπανούλης ή ο Μεσίνα δεν είχαν τακτική απέναντί του και έβαλε 30 και βάλε πόντους; Όλοι έχουν μια τακτική εναντίον του Ναν, αλλά όταν είναι σε καλή μέρα μπορεί να πετύχει φοβερούς πόντους. Είναι ένας σκόρερ, πρέπει να είναι φρέσκος και ήρεμος και να κάνει το παιχνίδι του. Αυτό που θα πω στον παίκτη μου είναι να μην σκέφτεται τόσο πολύ την τακτική και να κάνει το παιχνίδι του».

Σε αυτό το απόσπασμα μου φάνηκε πως ο Αταμάν περιέγραψε άθελα του τον εαυτό του σε ένα λεπτό. Το ζήτημα βέβαια δεν είναι ποιος είναι ο χαρακτήρας του προπονητή του Παναθηναϊκού, τον οποίο στο κάτω-κάτω και από πριν το ξέραμε και από κοντά εμβαθύναμε, αλλά να κερδίσουν οι πράσινοι το τρίτο ματς, το οποίο δεν αποκλείεται να είναι το καθοριστικό της σειράς.

Φυσικά η παράδοση αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Πέρσι, 3-2 από 1-2 και πόδι στο πάτωμα ως το φινάλε. Αλλά κάθε χρονιά δεν είναι η ίδια, ούτε το παρελθόν παίζει μπάσκετ. Η περσινή Μακάμπι έπαιζε πρακτικά χωρίς κόσμο στην κρύα και αφιλόξενη Χάλα Πιονίρ, ενώ η Εφές θα παίξει στην κανονική της έδρα. Επιπλέον η ομάδα του Μπάνκι μπορεί να επαίρεται πως έχει μεγαλύτερο βάθος, όχι μόνο από την περσινή ομάδα του Κάτας που έπαιξε με 8,5 παίκτες στο Game 4, αλλά κυρίως από τον φετινό, ελλιπή με τις απουσίες των Λεσόρ και Γκριγκόνις Παναθηναϊκό.

Είναι ενδεικτικό πως στα δύο πρώτα παιχνίδια η Εφές έχει 10 διαφορετικούς παίκτες με διψήφιο μέσο όρο συμμετοχής και μόνο έναν που ξεπερνά τα 28 λεπτά (Λάρκιν, 31:58). Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει 8 παίκτες με 10+ λεπτά, με δύο από αυτούς να βγαίνουν ελάχιστα (Χουάντσο 34:01, Ναν 32:06). Αυτό αποτυπώνεται και στην στατιστική εικόνα, με την Εφές να έχει 7 παίκτες με μέσο όρο πάνω από 6 πόντους, τη στιγμή που οι πράσινοι έχουν έναν λιγότερο.

Το επικίνδυνο, όπως αναφέρθηκε και προχθές στο σχετικό κείμενο, είναι πως η Εφές έχει ακόμα δύο –τρεις ρολίστες που θεωρητικά θα μπορούσαν να παίξουν καλύτερα εντός έδρας παρά στο ψαρωτικό Ο.Α.Κ.Α.: τον Γουόρα (1.5 πόντοι σε 10:43), τον Οσμάνι (1.0 πόντος σε 10:30), τον Σμιτς (3.0 πόντοι σε 11:14). Για τον Παναθηναϊκό την αντίστοιχη ελπίδα δίνει η επιστροφή του Ιωάννη Παπαπέτρου, το μέγεθος και η εμπειρία του οποίου μπορεί να αποδειχθούν άσσος στο μανίκι, όπως άλλωστε συνέβη και στην περσινή σειρά.

Πέρα όμως από νούμερα και τακτικές, για να επιστρέψουμε σε κλίμα Αταμάν, ο Παναθηναϊκός περιμένει τους σταρ του. Πρωτίστως τον Ναν και τον Σλούκα, δευτερευόντως τον Χουάντσο και τον Όσμαν και τους υπόλοιπους. Το μπάσκετ αυτού του προπονητή, είναι γνωστό τόσο καιρό, δίνει τη μπαγκέτα. Τώρα είναι η στιγμή τους.