Euroleague: Αξίζει ο Μίτσιτς 4 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο;

Οι τελευταίες αναμνήσεις από την ευρωπαϊκή συλλογική ζωή του Βάσα Μίτσιτς είναι να σου τρέχουν τα σάλια. Βελιγράδι, τρίποντο στον Ολυμπιακό, τίτλος με τη Ρεάλ, back to back τίτλοι, back to back MVP, διαβάζεται και κυρίαρχος. Τώρα ο Σέρβος είναι πιο κοντά στην Ευρωλίγκα παρά στο NBA και ζητά κοντά πέντε παράδες για την υπογραφή του, αλλά οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις μελλοντικές.

Αρχή

από τα βασικά. Ο Μίτσιτς του 2023 είναι παίκτης που αλλάζει τους συσχετισμούς και έχει την ποιότητα να μετατρέψει μια μέτρια ομάδα σε διεκδικήτρια, μία διεκδικήτρια σε φαβορί. Είναι 31 ετών, όπερ σημαίνει πως έχει τουλάχιστον δύο σεζόν σε τοπ επίπεδο πριν αρχίσει να κατεβαίνει τον λόφο. Είναι τόσο πλήρης που ταιριάζει σχεδόν σε οποιαδήποτε στυλ παιχνιδιού, με μοναδική εξαίρεση τις σούπερ τρεχαλατζήδικες ομάδες τύπου Παρί ή Μπάγερν.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ από το Ισραήλ ο Μίτσιτς έγραψε στο ταμπελάκι του 5 εκατομμύρια ευρώ όταν η Χάποελ Ιερουσαλήμ συζήτησε μαζί του. Αν μη τι άλλο αλμυρό, αλλά όχι εξωφρενικό. Ο Μίροτιτς σήκωσε όλο το χαρτί όταν γύρισε, ο Βεζένκοφ το ίδιο, γιατί να μην το κάνει και αυτός; Στο κάτω-κάτω αυτός είναι παρασημοφορημένος όπως κανείς από τους άλλους δύο. Αν υποθέσουμε πως για να παίξει κανείς στο Ισραήλ ζητάει ένα παραπάνω «χαρτί», στους υπόλοιπους θα κινηθεί κοντά στα 4 σαν τιμή εκκίνησης. Και όποιος τολμήσει – κάποιος δεν θα τολμήσει;

Αμφιβολίες, δόκιμες ή όχι.

Το πιο πρόσφατο δείγμα του Μίτσιτς εκτός ΝΒΑ ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού. Τρίτος σκόρερ της χάλκινης Σερβίας πίσω από τους Γιόκιτς-Μπογκντάνοβιτς, 13.3 πόντοι, 62.5% δίποντα, 34.4 τρίποντα (1.8/5.3), 4.5 ασίστ/1.5 λάθος, -2.7 +/-. Ήταν καλός, αλλά δεν ήταν 5 εκατομμύρια το χρόνο καλός. Σαν να έχει περάσει από το συμπαγής στο βαρύς, να παίζει περισσότερο με τις παραστάσεις και την κλάση παρά με το κορμί. Δεν ήταν ποτέ αθλητικός, αλλά στο παρελθόν δεν το έβλεπες τόσο σαν μειονέκτημα. Δεύτερο ημίχρονο με τους Αμερικανούς, μία ασίστ και ένα τρίποντο – δεν θα περιμένατε περισσότερα; Δεν τα περίμεναν οι ίδιοι οι Σέρβοι; Σύμφωνοι, στην Ευρωλίγκα δεν θα παίξει κόντρα στον Ντουράντ, τον Κάρι, τον Λεμπρόν και τον Έντουαρντς. Και ναι, καλός ήταν στο ματς του χάλκινου μεταλλίου, καλός και στον προημιτελικό με τους Αυστραλούς. Αλλά και πάλι αυτό, καλός, όχι σούπερ σταρ.

Δεύτερη αμφιβολία, η φλόγα. Δύο χρόνια στο ΝΒΑ δεν είναι πολλά, αλλά είναι κάμποσα όταν τον πρώτο χρόνο δεν παίζεις σχεδόν καθόλου στην Οκλαχόμα και την δεύτερη γράφεις 36 ματς με 21 λεπτά συμμετοχής σε μία από τις χειρότερες ομάδες της λίγκας (Σάρλοτ). Το πρόβλημα εδώ είναι πως όσο μειώνονται οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις, τόσο πιο εύκολο είναι κανείς να αφεθεί. Η επιλογή του Σέρβου να βγάλει τη δεύτερη χρονιά στη Σάρλοτ είναι κατανοητή οικονομικά στο πλαίσιο του τριετούς συμβολαίου αξίας 23.5 εκατ. δολαρίων που υπέγραψε το 2023, ταυτόχρονα όμως ίσως φανερώνει και τις προτεραιότητες.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του είναι αυτό που πιθανότατα θα του δώσει τα χρήματα που θα ζητήσει: δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι διαθέσιμοι παίκτες στην αγορά που να διαθέτουν το βιογραφικό του και την θεωρητική δυνατότητα να αλλάξουν συλλήβδην τις ισορροπίες. Ο Σορτς πήγε στον Παναθηναϊκό, ο Μαλεντόν οδεύει προς τη Μαδρίτη, ο Γκούντουριτς περιμένει τον δικό του πλειοδότη, ο Έντουαρντς μοιάζει να ταιριάζει μόνο σε συγκεκριμένα οικοσυστήματα.

Κάποιος θα ποντάρει σε αυτόν, λίγο από σχέδιο, λίγο από ανάγκη. Να σπάσεις τον κουμπαρά για αυτόν, μοιάζει κάπως αυτονόητο. «Ακόμα και περπατώντας, θα κάνει 18-7 σε αυτή την Ευρωλίγκα».

Ή όχι;