Χωρίς ύπνο μέχρι την Μόσχα

Τρένα, αεροπλάνα, ξενοδοχεία. Φίλαθλοι απ’ όλο τον κόσμο, οι περισσότεροι με λίγα χρήματα, ταξίδεψαν και συνεχίζουν να καταφτάνουν στην Μόσχα για τις αγαπημένες τους ομάδες.
Ορδές «παρελαύνουν» κάθε βράδυ στην οδό Νικόλσκαγια στην Κόκκινη Πλατεία, στο ίδιο μέρος που στην δεκαετία του 1980 παρέλαυναν πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές, εκεί που κείτεται, το μουμιοποιημένο σώμα του Λένιν, και το κυβερνητικό σπίτι, το Κρεμλίνο.

Ο δρόμος στολισμένος Χριστουγεννιάτικα γεμάτος με μαγαζιά μόδας και ρεστοράν υποδέχεται φίλους και από τις 32 χώρες που έδωσαν το παρών στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και πολλοί αν και οι ομάδες τους αποκλείστηκαν συνεχίζουν να παραμένουν στην ρωσική πρωτεύουσα και να γλεντούν κάθε βράδυ.

Το παρών δίνουν και οι Μοσχοβίτες. Έκαναν χάζι τους αργεντίνους να πίνουν και να τραγουδούν, ή φωτογράφιζαν τους Blanquiroja από το Περού ή τους μασκοφόρους Μεξικάνους. Ορισμένοι από αυτούς πούλησαν σπίτια και χωράφια στις χώρες τους προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα για να κάνουν το μεγάλο ταξίδι. Όπως ο Ricardo Manuel Banda ο οποίος μόλις το Περού πήρε την πρόκριση, πούλησε το μικρό του διαμέρισμα, το αμάξι του και παραιτήθηκε για να έρθει στην Ρωσία. Μάλιστα για να εξοικονομήσει χρήματα, ταξίδεψε με λεωφορείο φτάνοντας στην Ευρώπη ως την Μόσχα.

Το ίδιο μεγάλα είναι και τα ταξίδια από τη μία ρωσική πόλη στην άλλη. Χρειάζεται ολονύκτια ταξίδια με τρένο, πτήσεις 4-5 ωρών, ή 48 ωρών με το λεωφορείο. Όπως λόγου χάρη από την Αγία Πετρούπολη στο Σόκι. Πολλοί μοιράζονται τα δωμάτια που νοικιάζουν μένοντας ακόμη και 11 άτομα μαζί, πολλοί εκ των οποίων κοιμούνται στρωματσάδα ακόμη και στην κουζίνα!!

Όλα αξίζουν μέχρι την στιγμή της σέντρας. Τότε ξεκινά η τρέλα των οπαδών κι εκεί καταλαβαίνεις ότι αξίζει κάθε θυσία για να βρεθείς εκεί. Η μαγεία του ποδοσφαίρου, η υστερία που αυτό προκαλεί, τα έντονα συναισθήματα, το κλάμα, το δάκρυ, το γέλιο, ο πανηγυρισμός. Ξεχνάς τα πάντα για την εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής.
Keywords