«Α, είναι πολύ απλό»

Πολλοί στη θέση του θα είχαν σαστίσει, όταν ο Τζαμπάρι Πάρκερ διέκοψε της ροής της τελευταίας του επίθεσης. Άλλοι πιθανώς να είχαν πανικοβληθεί, θα έψαχναν πισωπατώντας λίγο χώρο για να ξεκινήσουν από την αρχή, εκτελώντας όπως – όπως μια προσευχή. Άλλοι θα έπιαναν τη μπάλα, φοβούμενοι πιθανό κλέψιμο.

Όχι αυτός.

Ο Εβάν Φουρνιέ κράτησε τη ντρίμπλα του, γύρισε στον αριστερό του ώμο και επιτέθηκε στο δεξί του χέρι, αφού ήξερε πως εκεί ήταν εκτεθειμένος ο Πάρκερ που είχε κλειδώσει την αριστερή του ντρίμπλα. Είχε την διαύγεια να σηκώσει το κεφάλι, να δει το χρονόμετρο: 2 δευτερόλεπτα. Ο Μιλουτίνοφ ήταν έτοιμος να σφραγίσει στη θέση του τον Μέτου, αποκλείοντας τον από τη φάση. Οι δύο ψηλοί σπρώχνονταν και ο χρόνος πίεζε, δεν έφτανε για το τυπικό λέι-απ. Τεντώθηκε και την έσπρωξε από χαμηλά, για να είναι σίγουρος πως θα προλάβει.

Για το ματς.

«Ξέρεις, δεν ήταν η πρώτη μου φορά» μου έλεγε όταν του ζήτησα να ακτινογραφήσει τη φάση, ξεκινώντας από το πιο cool πεθαίνεις «α, είναι πολύ απλό». Φυσικά, αν έχεις το clutch γονίδιο και το δουλεύεις για 12 χρόνια σε NBA και Εθνική Γαλλίας, είναι απλό. Ή το κάνεις να μοιάζει απλό, c’est vrais και μπιεν σουρ και εξακτεμόν.

Αυτό ακριβώς αυτό είναι ένα κεντρικό ζήτημα για τον φετινό Ολυμπιακό. Για 38, 39 λεπτά θα παίζεται το λεπτομερές, χορογραφικό, ομαδικό, απαιτητικό μπάσκετ του Γιώργου Μπαρτζώκα. Στο τέλος (ή όταν χρειάζεται οπωσδήποτε καλάθι σε ειδική κατάσταση), Φουρνιέ και Βεζένκοφ παρόντων, δεν χρειάζεται τίποτα περίπλοκο. Δύο εναντίον δύο από killers που ξέρουν να τιμωρήσουν το παραμικρό γλίστρημα της άμυνας και που όσες περισσότερες επαναλήψεις κάνουν, τόσο πιο unguardable θα γίνεται.

Περιπλοκή και απλότητα. Γιν και γιανγκ.

Έξι σερί εκτός έδρας νίκες, μια επίδοση ανήκουστη για το σύγχρονο format της Ευρωλίγκας, την ένταση, τις ενεργειακές απαιτήσεις. Ο Ολυμπιακός, το σημείωνα και νωρίτερα στη σεζόν, μαθαίνει ακόμα τι μπορεί μέσα από τις απουσίες. Στο Παρίσι άντεξε χωρίς να δει την πλάτη του Σορτς και του Ιφί, απόκρουσε, τους κράτησε ως τους έξι. Στη Βαρκελώνη γύρισε στο άψε-σβήσε από το -9 με το Παλάου να κοχλάζει, Βεζένκοφ σπέσιαλ με επτά πόντους, «αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε, εμείς δεν ξέρουμε από πανικό». Εκκίνηση στην τέταρτη με επιμέρους 8-2, διαφορά στους 7, δεύτερο μήνυμα, «κάντε ό,τι θέλετε, στο τέλος θα χάσετε».

Μοναχικός καουμπόι σε Παρίσι και Βαρκελώνη ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος, έβαλε στην τσέπη Σατοράνσκι και Νούνιεθ. Ο Μήτρου-Λονγκ του έδωσε 8.5 λεπτά στο δεύτερο δεκάλεπτο, τόσο-όσο για να βγάλει απνευστί όλο το δεύτερο ημίχρονο. Επίθεση χωρίς να κλέβει στην άμυνα, κάθετο παιχνίδι με floaters και λέι-απ, συμμετρικός σαν φερμουάρ που κλείνει. Στο κουβεντολόι των φιλάθλων στο αεροδρόμιο το όνομα του ακουγόταν περισσότερο από του Φουρνιέ.

Οι υπόλοιποι έτοιμοι να σηκώσουν τη βελόνα της έντασης. Λαρεντζάκης, παρών, με κεκτημένη ταχύτητα. Πίτερς να ταλαιπωρείται από τον υπεραθλητή Μέτου, να το παίρνει προσωπικά και να δέρνεται. Ο Μακίσικ σαν μακρόστενο σταυρόλεξο, λίγο οριζόντιος, πολύ κάθετος. Ο Φαλ να κυνηγάει ως το τρίποντο και να μην εκτίθεται: αυτή η εβδομάδα ήταν δήλωση, «τα πόδια μου επέστρεψαν».

«Ο Ολυμπιακός είναι αυτή τη στιγμή η ομάδα που φανερά βρίσκεται πάνω από τους υπόλοιπους», είπε πριν το παιχνίδι ο Πενιαρόγια. «Παίζαμε με την καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας αυτή τη στιγμή», δήλωσε πριν τρεις μέρες ο Σορτς. Με τη συνήθεια της νίκης να κολλάει όλο και πιο βαθιά κάτω από το δέρμα και την οσμή της αυτοπεποίθησης να φτάνει ως τα αντίπαλα ρουθούνια, είναι λογικό που οι Πειραιώτες αντιμετωπίζονται αυτή τη στιγμή ως the team to beat, αυτοί που πρέπει να κάποια στιγμή θα πρέπει να κερδίσεις. Όσο και αν το Κύπελλο μπορεί να παίξει τον δικό του κεντρομόλο ή φυγόκεντρο ρόλο, δεν φαίνεται τρόπος που δεν θα τερματίσει πρώτος – βαριά δεύτερος, αν η Φενέρ του γίνει στενός κορσές.

Αυτά όμως τα έχουν ξαναζήσει στον Πειραιά. Και δεύτεροι έχουν τερματίσει (το 2022), και καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη τους έχουν πει, και πρώτοι έχουν τερματίσει (το 2023). Φέτος όμως υπάρχει και ο κύριος με το 94.