Το τέλος της αθωότητας για τους τραπεζοϋπαλλήλους

Αναταραχή μεγάλη επικρατεί τελευταία στον τραπεζικό κλάδο. Αναταραχή στο προσωπικό που καλείται να μετακινηθεί στις νέες εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων.

Αναταραχή όμως δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με τις συνθήκες που επικρατούν και την πραγματικότητα…

Εστία του «προβλήματος» είναι το γεγονός ότι θα απολέσουν την ιδιότητα του τραπεζοϋπαλλήλου καθώς πλέον θα είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι, με αμοιβές όμως και παροχές τραπεζοϋπαλλήλου…

Διότι όπως έγινε γνωστό, όσοι μετακινούνται διατηρούν τα εργασιακά τους δικαιώματα (χρόνια προϋπηρεσίας), διατηρούν τον μισθό τους, τις πρόσθετες

Όμως οι εποχές αλλάζουν.

Οι συνθήκες αλλάζουν.

Και μαζί με αυτές έρχεται και το τέλος της «αθωότητας» με την έννοια του ανέφελου ορίζοντα για τους τραπεζοϋπαλλήλους.

Ένας νέος τομέας δημιουργήθηκε μέσα στον τραπεζικό κλάδο. Αυτός της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, που εκτοξεύθηκαν λόγω της κρίσης και υποχρεωτικά οι τράπεζες έπρεπε να διαχειριστούν.

Τομέας που θα έχει πολύ ψωμί τα επόμενα χρόνια, μέχρι δηλαδή οι επιπτώσεις από τα «κόκκινα» να εξαλειφθούν πραγματικά από την ελληνική οικονομία. Η πρόβλεψη είναι ότι αυτό θα γίνει σε ορίζοντα δεκαετίας.

Που σημαίνει ότι όσοι μετακινηθούν σε αυτές τις εταιρείες θα έχουν εργασία…

Οι τραπεζοϋπάλληλοι αγωνιούν να μην χάσουν τη δουλειά τους.

-Καλά να πάω στη νέα εταιρεία αν όμως κλείσει σε δύο χρόνια; αναρωτιούνται…

Την απάντηση την έδωσε με ξεκάθαρο τρόπο ο έμπειρος τραπεζίτης Θοδωρής Καλαντώνης, ο οποίος θα είναι ο νέος εκτελεστικός πρόεδρος της FPS- doValue, που θα διαχειριστεί τα «κόκκινα» δάνεια της Eurobank, αυτά που υπάρχουν ήδη στον ισολογισμό της τράπεζας,

Αλλά και όσα θα κοκκινίσουν στο μέλλον.

-Δεν θα «παίξω» την καριέρα που έχω κτίσει φεύγοντας από αναπληρωτής CEO της Eurobank για να πάω σε μία νέα εταιρεία, για να την κλείσω σε δύο χρόνια απολύοντας κόσμο.

Η ομάδα του κ. Καλαντώνη (με CEO τον κ. Τάσο Πανούση) αποτελεί λοιπόν εγγύηση για όσους τον ακολουθήσουν.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ομάδα του κ. Γιώργου Γεωργακόπουλου που είναι ο CEO της Intrum Hellas, η οποία θα διαχειριστεί τα «κόκκινα» της Τράπεζας Πειραιώς.

Αναμφίβολα οι συνθήκες αλλάζουν, όμως οι τραπεζοϋπάλληλοι, ειδικά όσοι μετακινούνται, θα πρέπει να σταθμίσουν την κατάσταση σωστά.

Εν προκειμένω οι τράπεζες –για τη διασφάλιση της εργασιακής ειρήνης- πέρα από τα αυτονόητα, που είναι η κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους, προσφέρουν και bonus.

Και ας έχουν εκ του νόμου τη δυνατότητα να προχωρήσουν στην απόσχιση συγκεκριμένων εργασιών και να τις μεταφέρουν σε άλλη εταιρεία «πακέτο» με το προσωπικό, χωρίς επιπλέον απολαβές…

Οι τραπεζοϋπάλληλοι ακόμα θα πρέπει να μην παραβλέψουν το γεγονός ότι ήταν «προστατευμένοι» μέσα στα σκληρά, στα αδυσώπητα χρόνια της κρίσης.

Δεν έχασαν το μισθό τους, δεν είδαν απολύσεις, δεν απώλεσαν κεκτημένα…

Ήταν ασφαλείς, διότι τα πιστωτικά ιδρύματα πήραν την απόφαση να περιορίσουν τον αριθμό των εργαζομένων τους, μέσα από γαλαντόμα προγράμματα εθελουσίας εξόδου.

Προγράμματα –που παρότι σήμερα είναι «ψαλιδισμένα»- εξακολουθούν να είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρα. Με το μέγιστο ύψος αποζημίωσης και bonus να φτάνει τις 160.000 ευρώ.

Κάτι που δεν συνέβη με κανέναν άλλο κλάδο εργαζομένων στα χρόνια της κρίσης.

Χιλιάδες εργαζόμενοι έμειναν από τη μία μέρα στην άλλη χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό, χωρίς αξιοπρέπεια….

Πολλοί ίσως είναι εκείνοι οι τραπεζοϋπάλληλοι, που δεν θέλουν να μετακινηθούν. Που επιθυμούν να συνεχίσουν με το ίδιο καθεστώς…Που φοβούνται μην κλείσουν σύντομα οι νέες εταιρείες….και απολυθούν…ή που φοβούνται απλώς τη νέα κατάσταση.

Όμως, όσο κατανοητή κι αν είναι η αγωνία ή η αβεβαιότητα για ανθρώπους, που ούτε στη χειρότερη φάση της κρίσης δεν αισθάνθηκαν την απειλή της ανεργίας, άλλο φοβάμαι μην συμβεί κάτι και άλλο πράγμα –πιστέψτε με, γιατί το έχω ζήσει- η εξοντωτική πίεση της ανεργίας…

Είναι πλήθος τα παραδείγματα με πρωταγωνιστές, πρώην κραταιούς επιχειρηματίες, που σε μία νύχτα «πιστόλισαν» χιλιάδες εργαζομένους, χωρίς να τους πληρώσουν –ποια bonus και αποζημιώσεις- ούτε τα δεδουλευμένα.

Θεμιτοί λοιπόν οι φόβοι, όταν αλλάζουν τα εργασιακά δεδομένα.

Όμως καλύτερα να μην χάνουμε το μέτρο, γιατί τότε ξεκινά η πρόκληση. Προς όλους όσους δεν είχαν την τύχη να εργάζονται καλοπληρωμένοι στο ασφαλές περιβάλλον μιας τράπεζας.

Και θυμηθείτε, η Γη γυρίζει.

Καλό λοιπόν είναι, να πατήσουμε όλοι στέρεα στη Γη, να κατέβουμε από το «συννεφάκι».

Διότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Όσο κυνική και αν ακούγεται.