«Μαχαιρώματα» πίσω από τις πόρτες του μεγάλου λιμανιού-Οι πρωταγωνιστές, το παρασκήνιο και τα μυστικά ραντεβού

Πριν λίγες μέρες, στα ρετιρέ του Υπουργείου Ναυτιλίας στην Ακτή Βασιλειάδη, στο προνομιούχο σε θέα γραφείο του Γιάννη Πλακιωτάκη, έλαβε χώρα μια συνάντηση χαρακτηριστική των πως γίνονται εσχάτως τα πράγματα στον Πειραιά. Κρατήθηκε ασφαλώς μυστική.

Σημαίνων παράγοντας, με θεσμικό ρόλο, ζήτησε να συναντήσει τον νέο εκτελεστικό πρόεδρο του ΟΛΠ ενώπιον του υπουργού. Έτσι κι έγινε. Στο πολύ ενδιαφέρον αυτό ραντεβού ο επικεφαλής του ΟΛΠ,

και διάδοχος του μέχρι τώρα πανίσχυρου κάπτεν Φου που συνταξιοδοτείται, πληροφορήθηκε ενδελεχώς για κάποιες υποθέσεις που μπορεί να φέρουν σε δύσκολη θέση τον μόνο Έλληνα αναπληρωτή διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΛΠ.

O Έλληνας που βρίσκεται σε δύσκολη θέση 

Το timing που διάλεξε αυτό το ισχυρό πρόσωπο δεν ήταν τυχαίο (όπως άλλωστε, λέγεται, και τα κίνητρά του δεν ήταν άσχετα από τις δουλειές που σχεδιάζει, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία) : ο Έλλην αναπληρωτής διευθύνοντας έχει οψίμως περιέλθει σε λίαν άβολη θέση μετά την απόρριψη (αναβολή έγκρισης την ονομάζουν για να την εξωραΐσουν) από την κυβέρνηση της επένδυσης των 300 εκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή ενός τετάρτου προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων.

Αυτή η απόρριψη δεν ήταν διόλου διαχειρίσιμη αφού λίγες μέρες μετά θα ερχόταν στην Αθήνα, όπως και ευτυχώς έγινε, ο Κινέζος πρόεδρος. Η αμηχανία τόσο στα κεντρικά της COSCO όσο και στην κινεζική πρεσβεία αλλά και την ίδια την κινεζική κυβέρνηση για τον πάγο στο σχέδιο, λέγεται πως ήταν εμφανής.

Κάποιος λοιπόν έπρεπε να χρεωθεί το φιάσκο. Και ο Έλλην αναπληρωτής διευθύνοντας ήταν ο ιδανικός στόχος: με την επιθετική (και απόλυτη κατά ορισμένους) στάση του σε μια σειρά θεμάτων έχει κάνει πολλούς εχθρούς.

Οι περισσότεροι δεν είναι παρά μικροεπιχειρηματίες που επί εποχής δημοσίου ΟΛΠ είχαν μάθει πως να τακτοποιούν τις υποθέσεις τους αλλά τώρα παραγκωνίζονται από τη νέα επιχειρηματική νομενκλατούρα. Κινεζική νομενκλατούρα; Όχι απαραίτητα. Ποια συμφέροντα είναι αυτά που νοιώθουν πως χάνουν μέσα από τα χέρια τους τον Πειραιά; Κατασκευαστές που είναι πλέον εκτός νυμφώνος, πάροχοι υπηρεσιών που τους προσπέρασε η νέα γενιά και εργατοπατέρες και «φορείς» οι οποίοι απειλούν αν δεν περάσει το δικό τους να «βάλουν φωτιά στο λιμάνι».

 Όλη αυτή η ανθρωπογεωγραφία στάθηκε απέναντι στην COSCO αλλά τα έκανε εκ του ασφαλούς στρεφόμενη απέναντι στον μόνον (εμφανή…) έλληνα υψηλόβαθμο αξιωματούχο. Και τώρα οι Κινέζοι μοιάζουν έτοιμοι να του ψαλιδίσουν (πιθανόν προσωρινά, πιθανόν και μόνιμα) τα φτερά.

Όμως όλα αυτά τα προσέχουν μόνον όσοι επιλέγουν (ή μόνον αυτό μπορούν να κάνουν) να βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος αρκούμενοι στην εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων που εν τέλει οδήγησαν στην απαξίωση και κατόπιν στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Η πραγματικότητα, ή αν θέλετε το δάσος, είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να βάλει φρένο στην ραγδαία επέκταση της COSCO στον Πειραιά ωσότου ο γιγάντιος κινεζικός πολυεθνικός όμιλος αντιληφθεί πως πρέπει να μοιράσει περισσότερη αξία και στην τοπική κοινωνία και στην ελληνική οικονομία.

Διότι όλες αυτές οι επενδύσεις, που αθροίζονται κοντά στα δυο δισεκατομμύρια, πέραν από το εφάπαξ τίμημα των περίπου 400 εκατ. που πήγε στο εξωτερικό χρέος, δεν έχουν φέρει παρά περί τις 1.500 νέες θέσεις εργασίας, και μάλιστα χαμηλότερα αμειβόμενες από τις προϋπάρχουσες στον δημόσιο ΟΛΠ, και κάποιους φόρους από την όχι δα και αστρονομική κερδοφορία της εισηγμένης, η οποία μαζί με την υπο-παραχωρησιούχο ΣΕΠ ΑΕ αθροίζουν μετά βίας κύκλο εργασιών που προσεγγίζει τα 300 εκατομμύρια.

Φυσικά τον πρωθυπουργό (και ακόμα περισσότερο τον υπουργό) απασχολεί και το πολιτικό κόστος σε μια περιφέρεια που εύκολα μπορεί να ενισχύσει ακόμα περισσότερο αντιπολιτευτικά κόμματα. Όμως βασική του έγνοια είναι να δει ο κόσμος χαΐρι από τους Κινέζους όπως χαρακτηριστικά λένε κάποιοι.

Από απλά πράγματα , όπως ο εξωραϊσμός, επιτέλους, του επιβατικού λιμένα έως πιο σύνθετα όπως είναι η δημιουργία ευκαιριών για υπεργολάβους και εργαζομένους στις νέες δραστηριότητες που αναπτύσσουν οι Κινέζοι όπως τα ξενοδοχεία, τα Logistics και η κρουαζιέρα. Όχι για τους γνωστούς «δεινοσαύρους», όπως αυτούς που τρέχουν μέχρι τώρα την αντικινεζική ατζέντα στο παρασκήνιο χωρίς να θέλουν να αποκαλυφθούν για το ρόλο τους αυτό, αλλά για όλους, για κάθε ενδιαφερόμενο.

Έτσι παρά τις όποιες σημαντικές αλλαγές γίνουν (ή δε γίνουν) στην κορυφή του management του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς –τις οποίες ευκαιριακά επιδιώκουν εχθροί και «φίλοι»-, οι τελευταίες εξελίξεις επέβαλαν μια επαναξιολόγηση της στρατηγικής της COSCO. Ο πρωθυπουργός στη Σαγκάη ζήτησε ευθέως αντισταθμιστικά οφέλη από την COSCOγια να προχωρήσει η αδειοδότηση του 4ου προβλήτα.

Αν οι ιθύνοντες στην Σαγκάη και οι εντολείς τους στο Πεκίνο αντιληφθούν τους νέους κανόνες του παιχνιδιού όλα θα προχωρήσουν ομαλά. Αν όχι θα οδηγηθούμε σε νέες αέναες διαπραγματεύσεις για «φιλικούς» διακανονισμούς όπως εκείνος που πάγωσε επί δυο χρόνια την ιδιωτικοποίηση λίγο πριν τα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας.

Οι μέχρι τώρα κινήσεις τους δείχνουν πως έχουν καταλάβει τι πρέπει να κάνουν: βγάζουν από το προσκήνιο παλαιά στελέχη που «ενοχλούν» (χωρίς όμως επί του παρόντος να τα απομακρύνουν αφού είναι εκείνα που έκτισαν κυριολεκτικά την κινεζική παρουσία στον Πειραιά την τελευταία δεκαετία και διαθέτουν, εξάλλου, ακόμα ισχυρά ερείσματα στην Κίνα) και προβάλουν, αρχής γενομένης από αυτή την εβδομάδα κιόλας, το κοινωνικό τους πρόσωπο.

Παράλληλα αναζήτησαν (και εντόπισαν) τον «κατάλληλο άνθρωπο» που μπορεί να συνομιλήσει και με το ελληνικό δημόσιο και με τα ελληνικά συμφέροντα που επηρεάζουν το παιχνίδι και, κυρίως, που μπορούν να εμπιστευτούν.

The post «Μαχαιρώματα» πίσω από τις πόρτες του μεγάλου λιμανιού-Οι πρωταγωνιστές, το παρασκήνιο και τα μυστικά ραντεβού appeared first on mononews.