Έφυγε ο Νίκος Μπελογιάννης, γιος του αγωνιστή της Αριστεράς

Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ένας εξαιρετικός επιστήμονας, ένας  καλός φίλος. Ο Νίκος Μπελογιάννης, που  έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή, αντιμετωπίζοντας  χρόνια προβλήματα υγεία που τον ταλαιπωρούσαν και που τελευταία είχαν ενταθεί.

Γιος της εμβληματικής προσωπικότητας της Αριστεράς, του Νίκου Μπελογιάννη και της συντρόφου του Έλλης Παππά ο Νίκος ήταν ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη ευφυία, γνώσεις και καλλιέργεια, που συνοδεύονταν πάντα από τον βαθύ ανθρωπισμό που τον διέκρινε αλλά και το ξεχωριστό του χιούμορ.

Ο Νίκος Μπελογιάννης 

είχε γεννηθεί τον Αύγουστο του 1951 στη φυλακή, όπου βρισκόταν η Έλλη Παππά ως πολιτική κρατούμενη και τον πρώτο καιρό της ζωής του τον είχε περάσει εκεί, μαζί της, δίπλα και στις άλλες κρατούμενες. Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την γέννησή του, τον Μάρτιο του 1952 έχασε τον πατέρα του, που  καταδικάστηκε από το στρατοδικείο και εκτελέστηκε. Κι επειδή η μητέρα του αποφυλακίστηκε το 1964 ο ίδιος μεγάλωσε στην οικογένεια της θείας του, της συγγραφέως Διδώς Σωτηρίου.

Σπούδασε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου και εργάσθηκε σε πολλές υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, με σημαντική τη δουλειά του στα αναστηλωτικά έργα της Ακρόπολης. Για χρόνια άλλωστε και ως την συνταξιοδότησή του ήταν επικεφαλής του Κέντρου Λίθου του υπουργείου Πολιτισμού, καθώς η ειδίκευσή του ήταν πολύτιμη για τα αρχαία μνημεία. Παράλληλα όμως  είχε συνεργαστεί και με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και το «Fragilemag» γράφοντας κείμενα που ξεχώριζαν, λόγω της ευρυμάθειας του συντάκτη τους και της βαθιά γνώση της Ιστορίας.

Ήταν επίσης συγγραφέας των βιβλίων «Σταλινισμός: Η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία -Δεν έχουμε να χάσουμε παρά το κεφάλι μας » (με την Αγγελική Κώττη, εκδόσεις Αγρα, 2012)  και «Αυτά λοιπόν τα νέα του Αλεξάνδρου _Στιγμιότυπα της μνημονιακής εποχής δεξιάς και αριστεράς» (Εκδόσεις Αγρα, 2016). Ασχολήθηκε όμως επίσης και με το έργο των γονιών του καθώς και της θείας του Διδώς Σωτηρίου, μέσα από εκδόσεις και επανεκδόσεις, επιμέλειες και εκδηλώσεις.

Ο Νίκος αγαπούσε πολύ την τέχνη, τα μουσεία που επισκεπτόταν συχνά, τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, όπου με κάθε ευκαιρία. Αλλά και τα ταξίδια, τα τελευταία χρόνια μάλιστα είχε καθιερώσει ένα πρωτότυπο είδος ημερήσιας εκδρομής με αυτοκίνητο, ακόμη και σε μέρη πολύ μακρινά, γνωρίζοντας έτσι τόπους που δεν είχε επισκεφθεί ως τότε και αποτυπώνοντάς τους με το φωτογραφικό του φακό.

Η μάχη του Νίκου Μπελογιάννη ήταν σκληρή τις τελευταίες δέκα ημέρες στο Λαϊκό νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν αλλά δεν κερδήθηκε. Αυτό το ταξίδι του γέμισε θλίψη τους δικούς του ανθρώπους.

Με γραπτές οδηγίες του έχει αναθέσει στους φίλους του την αποτέφρωση της σωρού του, ορίζοντας σαφώς πως δεν επιθυμεί να προηγηθεί ή να ακολουθήσει οποιαδήποτε τελετή.