Ο πλοίαρχος του ΜΠΙΣΜΑΡΚ που ακολούθησε το θωρηκτό στο βυθό

Γραφει ο Δημητρης Σταυρόπουλος

Αν κατι ξεχωριζει τους αξιωματικους του Πολεμικου Ναυτικου από τους συναδελφους τους στα αλλα Οπλα, είναι η πιστη τους στις παραδοσεις!

Ευλαβικα, σχεδον ιερα τις ακολουθουν και τις μεταλαμπαδεύουν στην επομενη γενια…

Με εντυπωσιακη εμμονη γεματη συναισθηματισμο δεν παρεκλινουν από αυτές, ακομα και σε δυσκολες συνθηκες, ειτε αφορουν

Το Ναυτικο σε ολο τον κοσμο, στον πολεμο και την ειρηνη, εχει τους δικους νομους και κανονες  που δεν παραβιαζονται από κανενα…

Ενας (βασικος) «νομος» θελει τον καπετανιο, να μην εγκαταλειπει ποτε το πλοιο του και να το ακολουθει στον «υγρο του ταφο», όταν αυτό βυθιζεται!

Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΘΩΡΗΚΤΟΥ

Το θωρηκτό μάχης  «Μπίσμαρκ» ήταν γερμανικό σκάφος επιφανείας, ένα από τα μεγαλύτερα της εποχής του, και ανήκε στη δύναμη του Ναυτικού της Ναζιστικής Γερμανίας.

Ειχε τραγικο τελος, μαζι με τον καπετανιο του και τους περισσοτερους ανδρες του πληρωματος του.

Ο Otto Ernst Lindemann (28 Μαρτίου 1894 – 27 Μαΐου 1941) ήταν Γερμανός Kapitän zur See ( πλοιαρχος ).

Ήταν ο μοναδικος κυβερνήτης του θωρηκτού Bismarck κατά τη διάρκεια των οκτώ μηνών υπηρεσίας του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις εκπαίδευσης προσωπικού και ναυτικού πυροβολικού.

Ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, διορίστηκε επι κεφαλης αξιωματικός του θωρηκτού Bismarck, την εποχή εκείνη, του μεγαλύτερου πολεμικού πλοίου σε αποστολή στον κόσμο και το καμάρι του Kriegsmarine (Ναυτικό της Ναζιστικής Γερμανίας).

Τον Μάιο του 1941, ο Λίντεμαν κυβερνησε το Μπίσμαρκ κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Rheinübung.

Το θωρηκτο και το βαρύ καταδρομικό Prinz Eugen σχημάτισαν μια ειδική ομάδα υπό τη διοίκηση του ναύαρχου Günther Lütjen.

Οι διαταγές ηταν σαφεις.

Επρεπε να αποπλευσουν από τη βάση τους στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Πολωνία και να επιτεθούν στις βρετανικές εμπορικές ναυτιλιακές λωρίδες στον Ατλαντικό Ωκεανό .

Η πρώτη σημαντική εμπλοκή της ομάδας εργασίας ήταν η Μάχη του Στενού της Δανίας,  η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη βύθιση του HMS  Hood.

Ο Otto Ernst Lindemann γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου 1894 στο Altenkirchen στο Westerwald της επαρχίας Ρήνου .

Ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά του Δρ.

Ο Georg Heinrich Ernst Lindemann και της Maria Lindemann, το γένος Lieber.

Στις 26 Μαρτίου 1913, ο Lindemann ταξίδεψε με τους γονείς του στο Flensburg για την ιατρική του εξέταση στη Ναυτική Ακαδημία στο Mürwik .

Το ισχυρό οικονομικό υπόβαθρο των γονιών του τον έκανε κατάλληλο υποψήφιο για το Αυτοκρατορικό Ναυτικό, καθώς τα έξοδα που συνδέονται με τη ναυτική εκπαίδευση το 1909 ήταν 800–1.000 μάρκα ετησίως για οκτώ χρόνια.

Συγκριτικά, ένας εργάτης μετάλλου κέρδιζε 1.366 μάρκα ετησίως και ένας δάσκαλος 3.294 μάρκα.

Μόνο το 5% του γερμανικού πληθυσμού εκείνη την εποχή κέρδιζε περισσότερα από 3.000 μάρκα ετησίως.

Ωστόσο, ο γιατρός τον βεβαίωσε ως κατάλληλο μόνο για περιορισμένα καθήκοντα ( bedingt tauglich ), καθώς η πνευμονία στην παιδική του ηλικία τον είχε αφήσει ακατάλληλο για υπηρεσία σε U-boat.

Μετά από μια δεύτερη εξέταση, έγινε δεκτός υπό δοκιμασία και ο Λίντεμαν έγινε ένας από τους 290 νεαρούς του «Crew 1913» (η εισερχόμενη τάξη του 1913).

Κατατάχθηκε επίσημα στο Αυτοκρατορικό Ναυτικό ως Seekadett (θαλάσσιος δόκιμος) την 1η Απριλίου 1913.

ΤΟ… ΑΒΥΘΙΣΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟ

Το συμβόλαιο κατασκευής του «Μπισμαρκ» μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και του ναυπηγείου Blohm & Voss στο Αμβούργο υπογράφηκε στις 16 Νοεμβρίου 1935 και η καρένα του τοποθετήθηκε στο ναυπηγείο την 1η Ιουλίου 1936.

Το αρχικό σχέδιο έφερε το κωδικό όνομα “F”. Η κατασκευή του σκάφους διήρκεσε τρία χρόνια και η καθέλκυση έγινε στις 14 Φεβρουαρίου 1939 με ανάδοχο την Ντοροτέα φον Λέβενφελντ (Dorothea von Loewenfeld), εγγονή του Καγκελαρίου Βίσμαρκ.

Ακολούθησαν δοκιμαστικοί πλόες, οι οποίοι διήρκεσαν περίπου 18 μήνες, και στις 24 Αυγούστου 1940 το σκάφος μπήκε σε ενεργή υπηρεσία με κυβερνήτη τον Πλοίαρχο (Kapitän zur See) Ερνστ Λίντεμαν (Ernst Lindemann) και πλήρωμα συνολικά 2.200 ανδρών.

Το σκάφος απέπλευσε από το αγκυροβόλιό του στο ναυπηγείο στις 15 Σεπτεμβρίου 1940 και ξεκίνησε τον δοκιμαστικό (για το πλήρωμα) πλου του διερχόμενο από τα κανάλια του Έλβα και του Κιέλου και ανοίχτηκε στη Βαλτική θάλασσα.

Οι επανδρωμένες δοκιμές διήρκεσαν μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου, οπότε το σκάφος επέστρεψε στο Αμβούργο, προκειμένου να εκτελεστούν οι απαραίτητες βελτιώσεις όπως διαπιστώθηκε ότι χρειάζονταν κατά τον πλου του.

Ο κύριος οπλισμός του Βίσμαρκ ήταν οκτώ πυροβόλα των 15 ιντσών, τοποθετημένα ανά δύο σε ισχυρά θωρακισμένους πυργίσκους. Δύο από αυτούς βρίσκονταν στο πρόσθιο τμήμα του σκάφους και άλλοι δύο στο οπίσθιο.

Το πλήρωμα είχε επονομάσει τους πυργίσκους αυτούς Anton και Bruno (πρόσθιο τμήμα), Caesar και Dora (οπίσθιο τμήμα).

Τα πυροβόλα αυτά έδιναν στο σκάφος μεγάλη ισχύ πυρός αλλά, το κυριότερο, είχαν τέτοιο βεληνεκές ώστε επέτρεπαν στο Βίσμαρκ να βάλει εναντίον των αντιπάλων σκαφών από απόσταση τέτοια, που το ίδιο να μην κινδυνεύει από τα πυρά τους.

Η αντιαεροπορική άμυνα αποτελούνταν από πληθώρα αντιαεροπορικών πυροβόλων (flak) των 20 mm, τοποθετημένων είτε μεμονωμένα είτε ανά τετράδες. Το σκάφος ήταν επίσης σε θέση να μεταφέρει και να χρησιμοποιεί, για αναγνωρίσεις, τέσσερα αεροσκάφη Arado Ar 196, τα οποία εκτόξευε από καταπέλτη διπλής φοράς.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ

Οι Βρετανοι εγκλωβισαν το θωρηκτο στον Ατλαντικο.

Ο συναγερμός του Μπίσμαρκ χτύπησε για τελευταία φορά στις 08:00 το πρωί της 27ης Μαΐου 1941.

Το Νόρφολκ είδε το Μπίσμαρκ στις 08:15 και το θωρηκτό HMS  Rodney άνοιξε πυρ στο Μπίσμαρκ στις 08:48.

Το Μπίσμαρκ ανταπέδωσε τα πυρά στις 08:49.

Περαιτέρω συμμετείχαν στην τελική μάχη το θωρηκτό HMS  King George V και τα καταδρομικά Norfolk και HMS  Dorsetshire.

Ο Burkard von Müllenheim-Rechberg είδε τον Lindemann για τελευταία φορά γύρω στις 08:00 στη γέφυρα  λίγο πριν την τελική μάχη. Ο Von Müllenheim-Rechberg περιέγραψε τον συνήθως έξυπνο, χιουμοριστικό και αισιόδοξο Lindemann ως απαισιόδοξο και αποτραβηγμένο.

Ο Von Müllenheim-Rechberg προσπάθησε να του μιλήσει και τον αγνοεισε.

Αργότερα αναρωτήθηκε αν αυτό οφειλόταν σε κόπωση μάχης ή αν οι διαφωνίες με τον Lütjens τον είχαν φθείρει.

Ο επιζών Matrose Paul Hillen – ο οποίος είχε καταφέρει να δραπετεύσει στο πάνω κατάστρωμα στην τελική φάση της μάχης – δήλωσε ότι είχε δει μια ομάδα 20-30 ατόμων να στέκονται στην πλώρη, ανάμεσά τους έναν άνδρα με λευκό καπέλο.

Κανονικά σε ένα σκάφος του γερμανικού πολεμικού ναυτικού στη θάλασσα, ένα λευκό σκουφάκι φοράει μόνο ο διοικητής.

ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΜΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ

Επιπλέον, ο επιζών Maschinengefreiter —Rudolf Römer, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ήταν ήδη στο νερό— ισχυρίστηκε ότι είχε δει τον Lindemann να στέκεται στην πλώρη, κοντά στον μπροστινό πυργίσκο 38 cm του Bismarck Άντον .

Λέγεται ότι ήταν με τον αγγελιοφόρο του μάχης, έναν κορυφαίο ναυτικό, και προφανώς προσπαθούσε να πείσει τον αγγελιοφόρο του να σωθεί.

Εκεινη την στιγμη, ο αγγελιοφόρος του, πήρε το χέρι του Lindemann ενώ οι δυο τους περπατούσαν προς το εμπρός την πλωρη.

Καθώς το πλοίο αναποδογύρισε, οι δυο τους στάθηκαν για λίγο στην προσοχή και μετά ο Λίντεμαν και ο αγγελιοφόρος του χαιρετηθηκαν.

Καθώς το πλοίο κατευθυνόταν προς την αβυσο, ο αγγελιοφόρος έπεσε στο νερό.

Ο Λίντεμαν συνέχισε τον χαιρετισμό του ενώ ήταν κολλημένος στον ιστό σημαίας, πηγαίνοντας στον βυθο με το πλοίο!

Συνολικά της βύθισης του Μπίσμαρκ επέζησαν 114 άνδρες κατ’ άλλες πηγές 110 από σύνολο 2.200 ανδρών του πληρώματος.

Οι συμμαθητες του Lindemann του 1913 επικοινώνησαν όλοι με τη νεαρή χήρα μετά το θάνατό του.

Ο πρώην επικεφαλής της ταξης Δοκιμων 1913, ο πλοιαρχος Otto Klüber, επικοινώνησε με την κυρία Lindemann το φθινόπωρο του 1941 και της πρόσφερε τιμητική ιδιότητα μέλους.

Λίγο μετά τα Χριστούγεννα στις 27 Δεκεμβρίου 1941, επτά ακριβώς μήνες μετά τη βύθιση του Βίσμαρκ και τον θάνατο του διοικητή του, ο Λοχαγός Ερνστ Λίντεμαν έλαβε μεταθανάτια τον Σταυρό του Σιδήρου του Ιππότη .

Έλαβε αυτό το υψηλό βραβείο επειδή ο Oberkommando der Marine θεώρησε ότι η έμπειρη ηγεσία του συνέβαλε σημαντικά στην καταστροφή του βρετανικού θωρηκτού Hood και στη ζημιά που προκλήθηκε στο βρετανικό θωρηκτό Prince of Wales .

Ο πρώτος αξιωματικός πυροβολαρχίας του Lindemann – ο υποπλοίαρχος Adalbert Schneider – είχε παρασημοφορηθει με τον Σταυρό του Ιππότη του Σιδερένιου Σταυρού στις 27 Μαΐου 1941.

Παραδοσιακά, ο διοικητής θα είχε λάβει αυτό το βραβείο πριν τιμηθεί οποιοδήποτε άλλο μέλος του πληρώματος.

Αυτή η εξαίρεση είχε επικριθεί από διάφορους κύκλους της Βέρμαχτ .

Θεωρείται πιθανό ότι παρενέβη ο ξάδερφος του Ernst Lindemann, ο πρώην στρατηγός der Kavallarie (Στρατηγός του Ιππικού) Georg Lindemann .

Ο αρχιναύαρχος Έριχ Ρέιντερ , με τον οποίο ο Λίντεμαν μοιραζόταν μια 20ετή συντροφικότητα που χρονολογείται από τις πρώτες μέρες του Ράιχσμαριν , χάρισε τον Σταυρό του Ιππότη του Σιδερένιου Σταυρού στην κυρία Λίντεμαν την Τρίτη, 6 Ιανουαρίου 1942, στην Ντάλεμ .

Ο Raeder συνέχισε να παρέχει ηθική και συναισθηματική υποστήριξη στη μητέρα και τη χήρα του Lindemann.

Πληροφοριες

Ballard, Robert D. (1990). Bismarck: Το μεγαλύτερο θωρηκτό της Γερμανίας παραιτείται από τα μυστικά του .

Boyne, Walter (1997). Σύγκρουση Τιτάνων: Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στη θάλασσα.

Captain at Sea Ernst Lindemann: The Bismarck-Commander – A Biography

Müllenheim-Rechberg, Burkard (1980). Θωρηκτό Bismarck: A Survivor’s Story

The post Ο πλοίαρχος του ΜΠΙΣΜΑΡΚ που ακολούθησε το θωρηκτό στο βυθό appeared first on Militaire.gr.