Λαμπρός εορτασμός Αγίου Ιγνατίου στο Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας

Κατά τη διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία κάρα του Αγίου Ιγνατίου που φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός στην Αποστολική Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὄντως φερωνύμως κέκλησαι, Θεοφόρος Πάτερ», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος γιά τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο, τοῦ ὁποίου ἔχουμε τήν εὐλογία νά προσκυνοῦμε ἀπό­ψε τήν τιμία καί χαριτόβρυτο κάρα πού θησαυρίζεται στήν Ἱερά Μη­τρό­πολή μας.

Καί αὐτόν τόν μεγάλο ἱεράρχη, πού ἀξιώθηκε νά φέρει τό προσω­νύ­μιο «θεοφόρος», τιμή­σαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε ἀγρυπνώ­ντας.  Ὁ ἅγιος Ἰγνά­τιος ἦταν, ἄλλωστε, σύμφωνα μέ τήν πα­ράδοση τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας ἕνα ἀπό τά παιδιά, γιά τά ὁ­ποῖα ὁ Χριστός εἶπε στούς μα­θη­τές του, πού τά ἀπο­μά­κρυναν, γιά νά μήν τόν ἐνοχλοῦν, τό «ἄφε­τε τά παι­δία ἐλ­θεῖν πρός με».

Μεγάλωσε ὁ ἅγιος κοντά στόν Χριστό καί στούς ἀπο­στόλους, καί ἰδιαιτέρως κοντά στόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυ­ρίου, τόν ἅγιο Ἰωάν­νη τόν Θεολό­γο, ἀπό τόν ὁποῖο δι­δά­χθηκε τήν ἀπέραντη ἀγάπη του πρός τόν Χριστό, πού ἦταν μάλιστα τό­σο μεγάλη, ὥστε ὅταν τόν κάλεσε ὁ αὐ­το­­κρά­τορας Τραϊανός ἐνώ­πι­όν του γιά νά δεῖ ποι­ός ἦταν ὁ χριστια­νός ἐκεῖ­νος ἐπίσκοπος ὁ ὁποῖος ἔκα­νε τούς εἰδω­λο­λά­τρες νά μεταστρέ­φο­ν­ται στόν χριστιανισμό, ὁ ἅγιος Ἰγνά­τιος ὄχι μόνο ὁμο­λό­­γησε μέ παρ­ρησία τήν πίστη του, ἀλλά καί δέ­χθηκε μέ χαρά νά μαρ­­τυρήσει γιά τόν Χρι­στό, παρακαλώντας κάποι­ους χριστιανούς πού προσπαθοῦ­σαν νά τόν ἀπελευθερώσουν ἀπό τή φυλακή καί νά τόν ἀπαλλάξουν ἀπό τό μαρτύριο, νά μή φέρ­νουν ἐμπόδιο στόν ἱερό του πόθο.

«Ἀφῆ­στε με» ἔλεγε «νά μαρτυρή­σω γιά τόν Χριστό. Τά δόντια τῶν θηρίων θά γίνουν μύ­λος πού θά μέ ἀλέσει σάν σιτάρι γιά νά γίνω καθα­ρός ἄρτος τοῦ Χρι­στοῦ».

Ἔτσι ρίχθηκε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος στά θηρία, τά ὁποῖα τόν κατασπά­ραξαν, σεβά­σθη­καν ὅμως τήν καρ­διά τοῦ ἁγίου, στήν ὁποία, σύμ­φω­να μέ τήν παρά­δοση, οἱ χρι­στια­νοί βρῆκαν γραμ­μένη τή φράση «Ἰη­σοῦς Χρι­στός, ὁ ἔρως τῆς ψυχῆς μου». Σ᾽ αὐτή τήν παρά­δοση ἀπο­δίδουν ὁρι­σμένοι τό προσωνύμιο τοῦ θεο­φό­­ρου πού ἔλα­βε ὁ ἅ­γιος Ἰγνάτιος.

Ἀνεξάρ­τη­τα ὅμως ἀπό αὐτήν ἡ πα­ράδοση, ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἦταν θεο­φόρος, για­τί στή ζωή του εἶχε ὡς ὁδηγό τόν Χριστό καί τό θέλημά του, καί γιατί ἡ ψυχή του θελγόταν καί φλεγόταν ἀπό τήν ἀ­γάπη καί τόν πόθο τοῦ Χριστοῦ, ὅ­πως ἀκρι­βῶς φλεγό­ταν καί ἡ ψυχή τοῦ ἀπο­στόλου Παύ­λου, ὅταν ἔγραφε «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χρι­στός».

Αἰσθανόταν τήν ἀπόλυτη ταύτιση μέ τόν Χριστό, γιατί ἡ ζωή του ἦταν ταυτισμένη μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό καί δέν φοβόταν τόν θάνατο, δέν φοβόταν τό μαρ­τύριο, ἀλλά τό ἐπιθυμοῦσε, ἐπειδή θά τόν ἔφερνε ἀκόμη πιό κοντά στόν Χριστό. Δέν φοβόταν τόν θά­νατο, γιατί ἤξερε ὅτι ὁ Χριστός εἶ­ναι ἡ ζωή.

Ἔτσι αἰσθάνονται οἱ ἅγιοι. Καί ἐπειδή αἰσθάνονται μέ­σα τους τόν Χριστό, ἐ­πειδή αἰσθάνονται μέ­σ­α τους τή ζωή, ὅλα τά ὑπόλοιπα δέν τούς ἐν­διαφέρουν καί δέν τούς ἀπα­σχολοῦν. Ζοῦν στόν κόσμο, ἀλλά αὐτοί ζοῦν μέ τόν Χριστό. Ζοῦν δί­πλα στήν ἁμαρτία, δί­πλα στήν ἀσωτία καί τήν ἀκολασία, ἀλλά αὐ­τοί δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τίποτε, γιατί εἶναι προ­σηλωμένοι στόν Θεό.

Συχνά ἀναφερόμαστε στίς δυσκο­λίες πού ἀντιμετωπί­ζου­­­με προκει­μέ­νου νά βιώ­σουμε τήν ἐν Χρι­στῷ ζωή, καθώς ζοῦμε καί κινούμεθα μέσα σέ ἕνα κόσμο ἀπνευ­μά­τι­στο καί ἄθεο, σέ ἕνα κό­σμο ὑλό­φρονα, πού ἑλ­κύεται ἀπό τήν ἁμαρτία καί τίς ἡδονές της. Ἄν σκεφθοῦμε ὅμως σέ τί κόσμο ζοῦσε ὁ ἅγιος Ἰγνά­τιος, πού ἦταν ἐπί­σκοπος στήν Ἀν­τιό­χεια, μιά ἀπό τίς μεγαλύ­τε­ρες πόλεις τῆς ἐποχῆς του, μιά πόλη εἰδωλο­λα­τρική, στήν ὁποία ἡ  ἁμαρτία καί ἡ ἀνηθι­κό­τητα ἦταν κανόνας, τό­τε θά κατανοήσουμε πό­­σο πιό δύσκολη ἦταν ἡ δική τους προσπάθεια καί πόσο πιό εὔκολη εἶ­ναι ἡ δική μας.

Κάθε προ­σπά­θεια ὅ­μως γίνεται εὐκο­λότε­ρη, ὅταν προσπα­θοῦ­με νά ἔχουμε στήν ψυ­χή μας «ἐνοικοῦ­ντα καί μέ­νοντα» τόν Χρι­στό. Ὅταν ἐπικοινω­νοῦ­­με μαζί του μέ τήν προσευ­χή καί μέ τή συμ­μετοχή μας στή λει­τουργική ζωή τῆς Ἐκ­κλησίας μας. Ὅταν ἀ­κοῦμε τή φω­νή του μέ­σα ἀπό τή με­λέτη τοῦ λόγου του καί τῶν βί­ων τῶν ἁγί­ων του. Ὅ­ταν βαδίζου­με στά ἴχνη του ἀκο­λου­θών­τας τό θέλημα καί τίς ἐντολές του. Ὅ­ταν ἑ­νω­νόμαστε μαζί του κοινωνώντας τό σῶ­μα καί τό αἷμα του. Ὅταν λαμβάνουμε τή χάρη του μετέχοντας στά μυ­στήρια τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας.

Τότε γι­νόμαστε καί ἐμεῖς θεο­φό­ροι, καί μέ τή βοή­θεια τοῦ Θεοῦ μπο­ροῦ­με νά ζοῦμε μέ­σα στήν παρουσία του καί νά τήν αἰσθα­νόμα­σθε στή ζωή μας, ὅπου καί ἐάν ζοῦμε, ὅ,τι καί ἄν συμ­βαίνει γύρω μας, ἀφοῦ γιά μᾶς ὁ κόσμος μας θά εἶναι ὁ Χριστός, ὅ­πως ἦταν καί γιά τόν ἑορ­ταζόμενο ἅγιο Ἰ­γνά­­τιο.

Καί καθώς σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορ­τάσουμε τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας στή γῆ, ἄς φροντίσου­με νά ἑτοι­μάσουμε τήν ψυχή μας γιά νά τόν ὑποδεχθοῦμε καί ἐμεῖς μέσα μας, ὥστε νά γίνουμε θεοφόροι, ὅπως καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, τοῦ ὁποίου τιμήσαμε ἀπόψε τή μνήμη.

The post Λαμπρός εορτασμός Αγίου Ιγνατίου στο Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας appeared first on Dogma.