Καισαριανής Δανιήλ: «Επόπται της μεγαλοπρεπούς δόξης»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ

Όταν ο Κύριός μας μεταμορφωνόταν ενώπιον των τριών προκρίτων Μαθητών Του Πέτρου, Ιωάννου και Ιακώβου ακούσθηκε η φωνή του Επουρανίου Πατρός που παρουσίαζε τον Υιό Του τον Μονογενή στους τρεις Μαθητές και κατ’ επέκταση στον κόσμο ολόκληρο λέγοντας το «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός αυτού ακούετε»  (Ματθαίου ιζ΄ 5). Τρεις φορές ο Θεός και Πατέρας Του μαρτύρησε, βεβαίωσε τους ανθρώπους για τον Κύριο Ιησού Χριστό, παρουσιάζοντας στον κόσμο. Η πρώτη όταν βαπτίσθηκε και άκουσε την μαρτυρία Του ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής (Ματθαίου γ΄ 17· Ιωάννου α΄ 29-34). Η δεύτερη φορά ήταν στην Μεταμόρφωση και άκουσαν την μαρτυρία οι τρεις Απόστολοι. Η τρίτη φορά η φωνή ακούσθηκε στον Ναό των Ιεροσολύμων (Ιωάννου ιβ΄ 28-29) και την άκουσαν οι συγκεντρομένοι Ιουδαίοι. Την σπουδαιότητα της μαρτυρίας αυτής για το πρόσωπό Του, την καταγωγή Του και την αποστολή Του επικαλέσθηκε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός απευθυνόμενος στους απίστους Ιουδαίους (Ιωάννου ε΄ 31-47).

Στην ομιλία Του αυτή ο Κύριος επικαλέσθηκε την μαρτυρία του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, την μαρτυρία των Γραφών, την μαρτυρία του Επουρανίου Πατρός και την μαρτυρία των έργων Του. Ο Κύριός μας αποκαλείται Υιός του Επουρανίου Πατέρα. Ήδη στην Παλαιά Διαθήκη στους Ψαλμούς που αναφέρονται στον Μεσσία, ο Θεός επιβεβαιώνει και επισφραγίζει την θεία καταγωγή του Μεσσία και την σχέση Του μαζί Του, ότι είναι Υιός Του. Η αναφορά αυτή είναι σημαντική διότι ο Κύριος αποκαλύπτει αυτή την αναγνώρισή Του από τον Θεό Πατέρα (βλ. Ψαλμού β΄ 7).

Ο Κύριός μας είναι ο Υιός ο αγαπητός, επειδή θυσιάζεται και προσφέρεται για να σωθούν οι άνθρωποι, αποδεικνύοντας την δύναμη και την αξία της αυτοθυσίας (βλ. Ιωάννου ι΄ 17-18). Ο Κύριός μας, εδήλωσε ότι η αυτοθυσία Του συνιστά την κορύφωση της αγάπης για τους ανθρώπους (Ιωάννου ιε΄ 13).

Ο απόστολος Πέτρος βεβαιώνει ότι οι τρεις Μαθητές άκουσαν αυτή την μαρτυρία του επουρανίου Θεού και Πατέρα και ότι στηριζόμενοι σ’ αυτή την μαρτυρία ζουν και αγωνίζονται στον σκοτεινό κόσμο και στην κοινωνία: «Δε βασιστήκαμε σε περίτεχνους μύθους … Με τα ίδια μας τα μάτια είδαμε το μεγαλείο του… κι η ένδοξη μεγαλοπρέπειά του αναφώνησε …: «Αυτός είναι ο αγαπητός μου Υιός αυτός είναι ο εκλεκτός μου». Κι αυτή τη φωνή, … την ακούσαμε να έρχεται από τον ουρανό. Κι έτσι είμαστε περισσότερο βέβαιοι για την αλήθεια του κηρύγματος των προφητών …» (Β΄ Πέτρου α΄ 16-19).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ομολογείται, ότι είναι “ο υιός ο αγαπητός” του Θεού Πατέρα. Είναι Υιός αγαπητός και Υιός ευδοκίας και ως Θεός και ως Άνθρωπος. Είναι Υιός αγαπητός, επειδή είναι υιός υπακοής, όπως μας διδάσκει ο απόστολος Παύλος (Προς Φιλιππησίους β΄ 5-12).

Ως άνθρωπος αποτελεί το πρότυπο της ζωής των ανθρώπων και το κριτήριο της αυθεντικότητας και της γνησιότητάς τους, που τους υποδεικνύει το σκοπό του πνευματικού αγώνα τους.

Μόνο όσοι υπακούουν στο Θεό, όπως και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, θα δοξασθούν μαζί Του. Όσοι ενωθούν με τον Χριστό με τα άγια μυστήρια και με την ταύτιση του θελήματός Του θα αναδειχθούν τέκνα του Επουρανίου Θεού και Πατέρα. Ατενίζοντας προς το Θαβώρ βλέπουμε πως ο μεταμορφωμένος Χριστός θέτει το τέλειο μέτρο των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, την απώτατη ικανότητα της ανθρώπινης φύσεως σ’ όλη την αληθινότητά της και το ύψος της. Η Μεταμόρφωση είναι η εορτή της “καταστάσεως της αγιότητος”, καθώς η Μεταμόρφωση φανερώνει πρώτον το τι ήταν η ανθρώπινη φύση πρωταρχικά και δεύτερον τι θα γίνει “εν Χριστώ” στην ύστατη εκπλήρωση των πάντων. Αυτή η τελευταία κατάσταση είναι ασυγκρίτως υψηλότερη από την πρώτη.

Η Μεταμόρφωση μάς δείχνει όχι απλώς το αρχέτυπο κάλλος της εικόνας του ανθρώπου, αλλά και την καταληκτική δόξα της ομοιώσεως. Στον Μεταμορφωμένο Χριστό αποκαλύπτεται τι σημαίνει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε “κατ’ εικόνα” και “καθ’ ομοίωση” Θεού (Γενέσεως β΄ 16).

Όλοι οι πιστοί πρέπει να μεταμορφωθούν. Η ανανεωμένη από την θεία Χάρη ζωή τους μαρτυρεί στο περιβάλλον τους την αγιότητα του χαρακτήρα τους και την προς τα κρείττω αλλοίωσή τους από την ένωσή τους με τον Θεό, όπως συνέβη με τον Μωϋσή (Εξόδου λδ΄ 29-30) και τους Αποστόλους (Πράξεων δ΄ 13). Είναι ανάγκη οι πιστοί να έχουν μεταμορφωμένη και συνεχώς ανανεούμενη πνευματική ζωή.

Οι πιστοί πρέπει να ενδιαφέρονται για το ποια μαρτυρία δίδουν στην οικογένειά τους, στους πλησίον τους, στο περιβάλλον τους, στην εργασία τους, στην κοινωνία που ζουν.

The post Καισαριανής Δανιήλ: «Επόπται της μεγαλοπρεπούς δόξης» appeared first on Dogma.