Τι κάνει ένας Λαρισαίος στη Βενετία;

Είναι… μισός Βενετσιάνος- από την μητέρα του- και μισός Λαρισαίος. Ο νεαρός Κάρλο Τάχος, γιος του Πρόεδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρη Τάχου, μοιράζει την ζωή και την καρδιά του ανάμεσα σε Λάρισα και Βενετία. Στη Βενετία γεννήθηκε και στη Λάρισα έζησε για αρκετά χρόνια της ζωής του μέχρι να ξεκινήσει και να διευρύνει τις σπουδές στην υπέροχη Ιταλική πόλη, όπου πλέον ασχολείται τον ελεύθερο χρόνο του

με το κεντρικό και ιστορικό καφέ του προπάππου του, το οποίο βρίσκεται στη πλατεία Compo Santa Maria Mater Domini και λειτουργεί από 1937. Ο ίδιος με την ενασχόλησή του συνεχίζει την παράδοση ενός από τα ιστορικότερα καφέ της πόλης, το οποίο το 2013 βραβεύτηκε από το Εμπορικό Επιμελητήριο της περιοχής. Το «Χρυσό Λιοντάρι» απένειμε ο δήμαρχος της Βενετίας.

Ο προπάππους Sante με την μητέρα του Paola

Μιλά για την ιστορία του, αλλά και το λαρισινό χρώμα που έβαλε ο ίδιος σε αυτό παντρεύοντάς το με την Βενετσιάνικη ατμόσφαιρα. Σε λίγους μήνες που τελειώνει τις σπουδές του θα ασχοληθεί με την Αρχιτεκτονική, αλλά -όπως λέει- πάντα θα είναι ένα σημαντικό κομμάτι για τον ίδιο το βενετσιάνικο καφέ του παππού του Ίταλο.

Ο παππούς Italo και η γιαγιά του Lina

Ασχολείσαι -ενώ σπουδάζεις εκεί- με ένα από τα πιο κεντρικά, ιστορικά καφέ της Βενετίας που τυχαίνει να είναι του προπάππου σου και χρονολογείται από 1937. Ποια είναι η ιστορία αυτού του bar, του «Easy Bar», όπως συνηθίζουν να το λένε οι Ιταλοί;

Όντως το bar το άνοιξε ο προπάππους μου προπολεμικά το 1937. Το 2017 συμπληρώσαμε 80 χρόνια ιστορίας, 80 χρόνια προσφοράς στην πόλη. Είναι δύσκολα να διατηρηθείς σε μια τουριστική πόλη σαν την Βενετία. Ο προπάππους μου, ο Σάντε, ήρθε στη Βενετία με τα τρία του παιδιά- ανάμεσά τους και ο παππούς μου ο Ίταλο- από την περιοχή του Ούντινε για να κάνει τότε ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του. Είχε την διορατικότητα να βρει έναν χώρο κοντά σε μια πλατεία που μέχρι και σήμερα είναι πέρασμα για τους τουρίστες. Πρόκειται για την πλατεία Compo Santa Maria Mater Domini. Είναι από τις πιο χαρακτηριστικές πλατείες στο κέντρο της Βενετίας δίπλα από τη γέφυρα του Ριάλτο. Ογδόντα χρόνια έχει κρατήσει τον ίδιο χαρακτήρα το μαγαζί του προπάππου μου.

Στο ιστορικό καφέ υπάρχουν πίνακες γνωστών Βενετσιάνων καλλιτεχνών

Ήταν καφετέρια από το 1937;

Ήταν καφετέρια από τότε. Έχει κρατήσει το Βενετσιάνικο μοτίβο. Τα πρωινά δουλεύουμε το«colazione» που λένε οι Ιταλοί (κολατσιό το λέμε στη Ελλάδα), το μεσημέρι προσφέρουμε σνακ και το βραδάκι «aperitivo». Τουρίστες, αλλά κυρίως οι Βενετσιάνοι έρχονται για να πιούν ένα ποτήρι κρασί από το απόγευμα και μετά.

Πως βρέθηκες στη Βενετία όντας μισός Λαρισαίος αλλά και μισός Ιταλός;

Η γενέτειρά μου είναι η Βενετία. Μεγάλωσα όμως στη Λάρισα. Αυτές οι δύο πόλεις είναι οι πόλεις της καρδιάς μου. Πάντα ήμουν μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας λόγω της αγάπης που τρέφω για αυτές τις δύο πόλεις. Το σχολείο και τις πρώτες σπουδές τις ολοκλήρωσα στην Ελλάδα. Σαν νέος Μηχανικός που πλέον είμαι ήθελα να ξεκινήσω ένα δεύτερο πτυχίο στην Βενετία. Ήθελα άλλωστε να ζήσω μόνιμα εκεί που γεννήθηκα.

Το εσωτερικό του «Easy Bar»

Σε τράβηξε και ο παππούς με το ιστορικό καφέ;

Ένιωθα την ηθική υποχρέωση το μαγαζί του προπάππου μου να το συνεχίσω. Να δώσω με την ενασχόλησή μου και νέες ιδέες. Να συνεχίσει να υπάρχει το μαγαζί, στο οποίο οι Βενετσιάνοι έρχονται για ένα καφέ στο «Μπαρ του Ίταλο» όπως ήταν η παλαιά ονομασία, αλλά μετά την τελευταία ανακαίνιση μετονομάστηκε σε «Easy Bar». Το μαγαζί και με την δική μου ενασχόληση έχει μπολιαστεί και με την ελληνική νοοτροπία.

Η εξωτερική όψη του καφέ

Κάνεις εκεί τις σπουδές σου στην Αρχιτεκτονική. Τι θέση στη ζωή θα έχει αυτό το ιστορικό καφέ;

Το όνειρό μου είναι να γίνω Αρχιτέκτονας. Να συνεχίσω το έργο του πατέρα μου. Παράλληλα με αυτό υπάρχει και το μαγαζί της καρδιάς μου. Έχω μια προσφορά σε αυτό και θέλω να συνεχίσει να υπάρχει.

Μαθαίνω ότι εν ζωή υπάρχει και μια γιαγιά από την πλευρά της μητέρας σου. Τι λέει;

Η γιαγιά είναι 87 ετών ακόμη και σήμερα θέλει να έρθει στο μαγαζί για δουλειά. Εργαζόταν εκεί 50 χρόνια. Είναι μέρος της ιστορίας αυτού του μαγαζιού. Αυτό το μαγαζί για εμένα είναι το δεύτερο σπίτι μου.

Το 2013 το «Easy Bar» βραβεύτηκε από το Εμπορικό Επιμελητήριο της περιοχής. Το «Χρυσό Λιοντάρι» απένειμε ο δήμαρχος της Βενετίας.

Κλείνοντας δεν μπορώ να μην ρωτήσω τι «δουλειά» έχει ένα κασκόλ της ΑΕΛ στο ιστορικό μπαρ ανάμεσα σε πίνακες Ιταλών καλλιτεχνών;

Η ΑΕΛ είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Δεν θα μπορούσε να λείψει το «βυσσινί» στοιχείο από το «Easy Bar».

Ανάμεσα στους πίνακες δεσπόζει το κασκόλ της ΑΕΛ που κοιτούν με απορία οι Ιταλοί

Οι Βενετσιάνοι ρωτάνε ποιας ομάδας είναι το κασκόλ;

Ο θείος μου είναι Γιουβέντους. Τα χρώματα της ΑΕΛ είναι τα «βυσσινί» το κασκόλ της το μπερδεύουν με το κασκόλ της Τορίνο που είναι η μεγάλη αντίπαλη της Γιουβέντους. Όταν στο μαγαζί έρχονται Έλληνες τουρίστες και βλέπουν το κασκόλ της ΑΕΛ μένουν άφωνοι…

http://www.larissanet.gr/