Οι δίκες του φασισμού και ο Χατζιδάκις

Η ιστορία κάνει κύκλους τελικά και κρύβει αξιοσημείωτες συμπτώσεις...Στις 22 Οκτωβρίου 2020 ολοκληρώθηκε η δίκη της Χρυσής Αυγής και οι καταδικασθέντες Μιχαλολιάκος και Σία οδηγούνται στη φυλακή. Γνωρίζατε, όμως, ότι και η σύλληψη των Παπαδόπουλου και Σία είχε γίνει στις 23 Οκτωβρίου του 1974;

Κι όμως, λίγους μήνες μετά την πτώση της στρατιωτικής Χούντας και τη συγκρότηση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή οι αστυνομικές αρχές προχώρησαν στη σύλληψη των βασικών πρωτεργατών του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.

Συγκεκριμένα, εκείνη τη μέρα συνελήφθησαν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Νικόλαος Μακαρέζος, ο Στυλιανός Πατακός, ο Ιωάννης Λαδάς και ο πρώην αρχηγός της ΚΥΠ, Μιχαήλ Ρουφογάλης.

Ο Τύπος της εποχής γράφει ότι η σύλληψή τους έγινε με αφορμή πληροφορίες που είχαν διαρρεύσει, ότι προσπαθούσαν να στήσουν ένα νέο πραξικόπημα.

Στην πραγματικότητα το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι σχεδίαζαν απλώς τη διαφυγή τους στο εξωτερικό για να αποφύγουν τη σύλληψη, τη δίκη και τελικά τη φυλάκισή τους.

Δεν τα κατάφεραν και αρχικά, αφού συνελήφθησαν μεταφέρθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και από εκεί σε ξενοδοχείο στην Τζιά, μέχρι να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη.

Η «δίκη των πρωταιτίων της Χούντας» ξεκίνησε τελικά εννεά μήνες αργότερα (καλοκαίρι του 1975), στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού. Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος καταδικάστηκαν τελικά σε θάνατο (ο Καραμανλής, μετέτρεψε τις ποινές σε ισόβια) για τα αδικήματα της έσχατης προδοσίας και της στάσης.

Γιατί η Δημοκρατία δεν δικάζει ιδέες, αλλά πράξεις, όσο κι αν προσπαθεί να θολώσει τα νερά ο Νίκος Μιχαλολιάκος.

Όπως οι πραξικοπηματίες, έτσι και η Χρυσή Αυγή δεν φυλακίστηκε για τις ιδέες της (ο Θεός να τις κάνει), αλλά για τα εγκλήματα που αυτές γέννησαν.

Οι χρυσαυγίτες κρίθηκαν ένοχοι για σύσταση και λειτουργία μιας κοινής εγκληματικής οργάνωσης που έκανε εν ψυχρώ δολοφονιες, εκβιασμούς και ξυλοδαρμούς.

Για την Ελλάδα, για τη Δημοκρατία, για την Ιστορία...

ΥΓ. Στις 23 Οκτωβρίου ήταν και τα γενέθλια του Μάνου Χατζηδάκη. Η Οδός ονείρων το σπίτι μας. Τα λόγια του και οι μελωδίες του, «φάρος» για πριν, για τώρα και για πάντα:

"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται".