Μεγάλη Εβδομάδα με μικρές αναταράξεις και λελογισμένα πάθη

Χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις κύλησε η Εβδομάδα των Παθών και σε γενικές γραμμές δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο, αλλά κάναμε μία πολύτιμη επανάληψη σε όσα ήδη ξέραμε.

Ένα απ’ αυτά που βγήκαν απ’ το σεντούκι – δεν είχε θαφτεί, βέβαια, και πολύ βαθιά – είναι το Ουκρανικό. Φαίνεται πως τώρα τελευταία, με τους Κινέζους και τα τσαλίμια τους – που ειρήσθω εν παρόδω δεν αποκλείεται να φορτωθούν με ένα 245% μπας και φρονηματιστούν – ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο και την απαιτούμενη ψυχραιμία να ασχοληθεί επισταμένως με τον πόλεμο στην Ουκρανία· άλλωστε, αυτή η υπόθεση θα έπρεπε, βάσει χρονοδιαγράμματος, να έχει ήδη τελειώσει από τον Ιανουάριο και… λογικό είναι ο πλανητάρχης πλέον να είναι κάπως δύσθυμος.

Αλλά, ευτυχώς μία σειρά από τυχαία γεγονότα τσίγκλησαν τούτες τις άγιες μέρες τον πρόεδρο και υποδαύλισαν το θυμό του, απ’ τον οποίο σιγά μην γλύτωναν και οι, προσφιλείς κατά τα άλλα, Πούτιν – Ζελένσκι.

Τα γεγονότα που πυροδότησαν το ντόμινο ήταν (με τυχαία σειρά): ο Τζερόμ Πάουελ της Fed που δεν μας τα λέει καθόλου καλά, αλλά μηδένα προ του τέλους μακάριζε, θα έρθει κι αυτουνού η ώρα του· οι «άρρωστοι άνθρωποι» στο CNN που έκαναν τον Τραμπ ταύρο μαινόμενο εν υαλοπωλείο· ο «αχάριστος» Βολοντίμιρ Ζελένσκι που ξύπνησε με επικριτική διάθεση και τα έβαλε στα καλά καθούμενα με τον Τζέι Ντι Βανς· δύο αήθη δημοσιεύματα της Washington Post, σύμφωνα με τα οποία ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται – άκουσον άκουσον – να πετσοκόψει τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας, αλλά και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αφήνοντας είκοσι τουλάχιστον διεθνείς οργανισμούς ξεκρέμαστους· και το λάθος ενός ανίδεου κρατικού υπαλλήλου ονόματι Σον Κέβενι, που έσπειρε τη διχόνοια μεταξύ κυβέρνησης και Harvard, ενώ είναι παλαιόθεν γνωστό πόσο υπολήπτεται ο πρόεδρος το ιστορικό πανεπιστήμιο της Βοστόνης.

Εν είδει αποφώνησης, δε, ήρθε και μία έκθεση που επιβεβαίωνε ότι οι εμπορικές πρακτικές της Κίνας ρουφούν το αίμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οπότε, πέρα από τις απειλές Τραμπ προς Ουκρανούς και Ρώσους ότι αν δεν συμμορφωθούν θα τους παρατήσει στην τύχη τους, επέβαλε και μερικά τέλη στα πλοία κινεζικής ναυπήγησης για να βρίσκονται. Και μιας κι ενεπλάκη με τα της ναυτιλίας, τέλη ελλιμενισμού κέρδισαν όλα τα πλοία που δεν έχουν ναυπηγηθεί σε αμερικανικά ναυπηγεία, δηλαδή περίπου το 90% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου.

Στα δικά μας τώρα…

Το σκηνικό μύρισε, κυριολεκτικά, μπαρούτι πριν καν εισέλθουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα, αφού τα πρώτα «βαρελότα» έπεσαν το προηγούμενο Σάββατο (12/4) στα Εξάρχεια και έγιναν η θρυαλλίς που άναψε το θυμό του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος, καίτοι πολύπειρος, κατάλαβε πως είχε αφήσει το πράγμα πολύ λάσκα και ξέφυγε. Εν τω μεταξύ, είχε προηγηθεί και η έκρηξη της βόμβας στα γραφεία της Hellenic Train στη Συγγρού, οπότε ο υπουργός δεν ήθελε πολύ – μια σταγόνα αρκούσε για να ξεχειλίσει το ποτήρι και να χρειαστεί να ανακοινώσει δρακόντεια μέτρα. Μεταξύ αυτών, την νύφη πλήρωσαν και οι… συναυλίες, αφού, όπως είπε «δεν υπάρχει λόγος να γίνονται συναυλίες σε μία τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή» και στο κάτω-κάτω της γραφής, όποιοι θέλουν να διοργανώσουν εκδηλώσεις για τη Γάζα, «ας πάνε αλλού»!

Και, εντάξει, μπορεί όντως αυτό το ευφάνταστο προληπτικό μέτρο να γλυτώσει στο εξής τα Εξάρχεια από περιττά βάσανα, αφού, κατά γενική ομολογία, ο κ. Χρυσοχοΐδης φημίζεται για την προνοητικότητά του και ξέρει τι κάνει. Να, ας πάρουμε για παράδειγμα την έγκαιρη αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ, η οποία τον έσωσε από πλείστα όσα δεινά, όπως, ας πούμε η περίφημη ΕΔΕΚΑΠ, που αυτήν την εβδομάδα έπιασε πάλι δουλειά και μοίρασε ποινές. Η Κατερίνα Μπαζτελή, που άθελά της τα έβαλε με τους προεδρικούς, δεν έβγαλε άκρη και βρέθηκε προς το παρόν «εκτός». Άδικο λένε κάποιοι, αλλά ένας χρόνος είναι, θα περάσει· κι άλλωστε, μέχρι του χρόνου τέτοια μέρα, ποιος ξέρει πώς τα φέρνει η ζωή; Εδώ, ο Μάριος Σαλμάς ετοιμάζεται να συμπράξει στην ίδρυση κόμματος, μετά από έντονη λαϊκή απαίτηση, αφού η Νέα Δημοκρατία δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τη μάστιγα Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι αν ζηλέψει τα καμώματά του κανένας εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη κι έχουμε άλλα, ποιος ξέρει;

Εξάλλου, τέτοιες μέρες πέρσι ποιος θα μπορούσε να προβλέψει όσα μας ξημέρωσαν; Επί παραδείγματι, την ελπιδοφόρα ανάδειξη της Πλεύσης Ελευθερίας σε δεύτερη δύναμη και την «προετοιμασία» της κα Κωνσταντοπούλου για τον πρωθυπουργικό θώκο· ή τον διασυρμό της «Ομάδας Αλήθειας», που στην τελική, τι έκανε; – μεταξύ «ιδιωτών» παίχτηκε το παιχνίδι· ή τη συνεχή κι αδιαμφησβήτητη πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, η οποία έπεισε τους διεθνείς οίκους και συνεχίζει να καλπάζει ανεμπόδιστη. Ή μήπως περίμενε κανείς την καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας; Γεγονός που, επιτέλους, χαροποίησε άπαντες, απέδειξε τον θρίαμβο της ελληνικής «πολιτισμικής διπλωματίας» και δικαίωσε το ΠΑΣΟΚ που είχε πρωτοστατήσει (και) σ’ αυτό το «εθνικό χρέος».

Βέβαια, είχαμε κι άλλες χαρές μεγαλοβδομαδιάτικα, όπως η έκδοση της πράξης συγκρότησης της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής για τον Θαλάσσιο Χώρο, με την οποία η Αθήνα έκανε ρελάνς, απαντώντας στο διχοτομημένο Αιγαίο της Άγκυρας. Τι κι αν άργησε λίγο ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός· ως γνωστόν, το καλό πράμα αργεί να γίνει – κι ενίοτε προλειαίνει το έδαφος για ακόμη περισσότερα, όπως, ας πούμε, η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο, που έδωσε και την ευκαιρία στον Κωνσταντίνο Τασούλα να αφήσει ήδη, από πρώτο Προεδρικό του Διάταγμα, “ηχηρό” στίγμα. Με το ταλαίπωρο καλώδιο Ελλάδας – Κύπρου δεν ξέρουμε ακόμη τι θα γίνει, το οποίο προς το παρόν έχει γίνει λάστιχο μεταξύ Μαξίμου, Υπουργείου Εξωτερικών και Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, αλλά ελπίζουμε πως με το πλήρωμα του χρόνου, θα βρει κι αυτό το δρόμο του, όπως κατάφερε να βρει το δρόμο της κι η τέταρτη γαλλική Belharra.

Τώρα, μιας κι ήρθε στη συζήτηση, ο Νίκος Δένδιας, ίσως θα χρειαστεί να γίνει πιο σαφής στο προσεχές διάστημα, γιατί μια με τις διαρροές, μια με την παραφιλολογία για τις αρχηγικές του τάσεις, μια με τις «ελλιπείς», κατά την αντιπολίτευση, ενημερώσεις για τα εξοπλιστικά, προκαλεί κατά καιρούς σύγχυση. Μία καλή λύση, λόγου χάρη, θα ήταν να ακολουθήσει το παράδειγμα του Μάκη Βορίδη, ο οποίος τα λέει σταράτα και μιλάει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί περί επιστροφών, παράτυπων μεταναστών και νομικού κενού που ήρθε επιτέλους να καλύψει σε σχέση με τις «ασφαλείς χώρες». Κι επειδή σε λίγο, η διαρκής αναφορά στον κ. Βορίδη θα καταλήξει να θεωρηθεί εμμονική· μόνον αυτήν την εβδομάδα, μετρήσαμε ίσα με τρεις παρεμβάσεις του σχετικά με τα προαναφερθέντα φλέγοντα ζητήματα – πώς θα μπορούσαν να αφεθούν να περιπέσουν στην αφάνεια;

Κατά τα λοιπά, καλή Ανάσταση να έχουμε κι από βδομάδα τα (επόμενα) σπουδαία!

Ηλιάνα Χατζηδημητρίου