Ινδία- Πακιστάν: Εκατέρωθεν πυραυλικές επιθέσεις σε στρατιωτικές βάσεις

Πλήγματα σε στρατιωτικές βάσεις «αντάλλαξαν» τα ξημερώματα του Σαββάτου Ινδία και Πακιστάν.

Ινδικά μαχητικά εκτόξευσαν πυραύλους εναντίον των αεροπορικών βάσεων Μουρίντ, Σορκότ και Νουρ Χαν (κοντά στην πρωτεύουσα Ισλαμαμπάντ).

Λίγες ώρες αργότερα το Πακιστάν ανακοίνωσε την έναρξη επιχείρησης με την κωδική ονομασία «Bunyan-un-Marsoos» εναντίον της Ινδίας, με μπαράζ πυραυλικών επιθέσεων εναντίον στρατιωτικών εγκαταστάσεων.

{https://x.com/IranObserver0/status/1920958189786267982}

Ο πακιστανικός στρατός ισχυρίζεται ότι κατέστρεψε σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας S-400 στην περιοχή Ανταμπούρ του κρατιδίου Παντζάμπ στη βορειοδυτική Ινδία, χώρο αποθήκευσης βαλλιστικών πυραύλων BrahMos στην περιοχή Μπεάς, ενώ έπληξε επίσης το αεροδρόμιο Πατάνκοτ στο Παντζάμπ και την αεροπορική βάση Ουνταμπούρ στο ινδικό Κασμίρ.

Δέκα εκρήξεις ακούστηκαν κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Σριναγκάρ, σε περιοχές του Κασμίρ που διοικούνται από την Ινδία, δήλωσαν αξιωματούχοι.

Οι πόλεμοι Ινδίας-Πακιστάν

Η Ινδία και το Πακιστάν έχουν διεξαγάγει τρεις πολέμους από την ίδρυσή τους το 1947, οι δύο από αυτούς για το Κασμίρ. Η περιοχή είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια του Πακιστάν, καθώς περίπου το 80% της καλλιεργούμενης γης της χώρας εξαρτάται από το νερό του υδάτινου συστήματος του Ινδού που διασχίζει το Κασμίρ - γι' αυτό και η πρόσφατη απόφαση της Ινδίας να θέσει σε αναστολή μια μακροχρόνια συμφωνία για το νερό θεωρείται υπαρξιακή απειλή για το Πακιστάν. Μια εβδομάδα πριν από την τρομοκρατική επίθεση, ο επικεφαλής του πακιστανικού στρατού, Ασίμ Μουνίρ, αναφέρθηκε στο Κασμίρ ως τη «σφαγίτιδα φλέβα» του Πακιστάν. Οι αναφορές για κρίσιμα κοιτάσματα ορυκτών στο Κασμίρ έχουν επίσης αναβαθμίσει τη στρατηγική σημασία της περιοχής για την Ινδία.

Ωστόσο, στο επίκεντρο των εντάσεων βρίσκεται το ζήτημα της ταυτότητας που έχει τις ρίζες του στα σημάδια της διαίρεσης του 1947, η οποία δημιούργησε τις χώρες της Ινδίας και του Πακιστάν. Το πακιστανικό κράτος - και ιδίως το στρατιωτικό και το κατεστημένο των μυστικών υπηρεσιών - έχει αντλήσει νομιμοποίηση από τη διατήρηση μιας καλά εδραιωμένης αντι-ινδικής ταυτότητας. Η πραγματική πηγή εξουσίας στο Πακιστάν δεν είναι ο πρωθυπουργός (Shehbaz Sharif) ή ο πρόεδρος (Asif Ali Zardari), αλλά μάλλον ο Munir και ο επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών της χώρας, της ISI (Muhammad Asim Malik). Κανένας πολιτικός πρωθυπουργός δεν έχει ολοκληρώσει πλήρη θητεία στην 77χρονη ιστορία της χώρας. Εάν οι σχέσεις Ινδίας-Πακιστάν ήταν σε καλή κατάσταση, δεν θα υπήρχε λόγος να έχει ο στρατός τόσο κυρίαρχο ρόλο στην πακιστανική πολιτική και οικονομία.

Η κρίση του 2019

Από την πλευρά της Ινδίας, η απόφαση της κυβέρνησης του Ναρέντρα Μόντι να ανακαλέσει το ειδικό αυτόνομο καθεστώς του Κασμίρ το 2019 και να διαιρέσει το κρατίδιο σε δύο εδάφη που διοικούνταν απευθείας από το Νέο Δελχί, τροφοδότησε την ένταση με το Ισλαμαμπάντ. Το Νέο Δελχί ισχυρίζεται ότι με τον τρόπο αυτό εξομαλύνθηκε το καθεστώς του Κασμίρ, επισημαίνοντας την αύξηση του τουρισμού και των εισροών επενδύσεων και τις εν πολλοίς ειρηνικές εκλογές στην περιοχή πέρυσι.

Η επίθεση στο Κασμίρ

Ωστόσο, η τρομοκρατική επίθεση του περασμένου μήνα και οι στρατιωτικές αντιδράσεις της Ινδίας και του Πακιστάν δείχνουν ότι το Κασμίρ απέχει πολύ από το να είναι φυσιολογικό. Επιπλέον, τα τοπικά παράπονα παραμένουν, καθώς η αυτονομία και η ταυτότητα του Κασμίρ έχουν σταδιακά διαβρωθεί τόσο στο Κασμίρ που διοικείται από την Ινδία όσο και στο Κασμίρ που διοικείται από το Πακιστάν.

Αυτές οι εντάσεις είναι απίθανο να υποχωρήσουν σύντομα. Όπως και η σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης ή οι εντάσεις στα Στενά της Ταϊβάν και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχουν τις ρίζες τους σε μακροχρόνιες ιστορικές διαχωριστικές γραμμές και σε ζητήματα εθνικής ταυτότητας. Τελικά, οι παγκόσμιες φιλοδοξίες της Ινδίας παραμένουν όμηροι των περιφερειακών ασταθειών.