Το κόλπο για να μένουν «ήσυχοι» οι συνδικαλιστές

Το κόλπο για να μένουν «ήσυχοι» οι συνδικαλιστές05.11.2017Παρασκήνιο

Πώς η κυβέρνηση, κάνοντας στραβά μάτια για τα προνόμια, εξασφαλίζει εργασιακή ειρήνη. 3.000 δεν επέστρεψαν στις θέσεις τους έχοντας παράτυπα άδεια μετ' αποδοχών

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

Διπλό θέμα, που αφορά αφενός τη διαιώνιση των προνομίων των συνδικαλιστών και αφετέρου το μισθολογικό καθεστώς των ΔΕΚΟ του ευρύτερου δημόσιου τομέα, έχει αρχίσει να ανακινείται, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας». Η κατάσταση αυτή αποκτά

μάλιστα και πολιτικό υπόστρωμα, αφού επηρεάζει αποφασιστικά τη διατήρηση του κλίματος εργασιακής ειρήνης που έχει τεράστια ανάγκη -ειδικά αυτή την περίοδο- η κυβέρνηση.

Την ώρα που, εν όψει της τρίτης αξιολόγησης, μπαίνει στο τραπέζι η αυστηροποίηση των προϋποθέσεων και για την κήρυξη απεργίας, διαπιστώνεται ότι στο μεταξύ έχουν παραμείνει ανενεργές οι διατάξεις για τη δραστική περικοπή των συνδικαλιστικών αδειών που ψηφίστηκαν με το πολυνομοσχέδιο τον περασμένο Μάιο. Αυτό είχε αποτελέσει ένα από τα βασικά αντικείμενα της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, προκαλώντας, το διάστημα εκείνο, αρκετές εντάσεις και αντιπαραθέσεις.

Η πίεση των δανειστών αποδείχθηκε αποτελεσματική και παρά τις αντιδράσεις η αλλαγή του καθεστώτος για τις συνδικαλιστικές άδειες είχε ψηφιστεί τελικά μαζί με τα άλλα μέτρα. Μετά την ψήφιση της διάταξης, ακολούθησε και η απαραίτητη ερμηνευτική εγκύκλιος με την υπογραφή της υπουργού Εργασίας Εφης Αχτσιόγλου.

Μολονότι έχουν περάσει περισσότεροι από πέντε μήνες, οι παράγοντες που παρακολουθούν την κατάσταση έχουν εντοπίσει ότι οι αλλαγές αυτές βρίσκονται ακόμη στα χαρτιά και το νέο πλαίσιο λειτουργίας για τους συνδικαλιστές παραμένει ανεφάρμοστο.
Με βάση το προηγούμενο καθεστώς, που ίσχυε επί δεκαετίες, όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι σε οργανώσεις και σωματεία δικαιούνταν για το διάστημα της θητείας τους πλήρη συνδικαλιστική άδεια μετ' αποδοχών και ήταν απαλλαγμένοι από την υποχρέωση της εργασίας.

Κλιμάκωση

Ο νέος νόμος όρισε ότι η διάρκεια της άδειας αυτής κλιμακώνεται βάσει της συγκεκριμένης θέσης που κατέχει κάθε συνδικαλιστικό στέλεχος, του βαθμού της οργάνωσης καθώς και του αριθμού των μελών της. Στην πραγματικότητα, προχώρησε στην ουσιαστική κατάργηση της συνδικαλιστικής άδειας για τους περισσοτέρους, με περιορισμένες εξαιρέσεις. Πλήρη άδεια για όσο χρόνο διαρκεί η θητεία τους δικαιούνται πλέον μόνο τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας των πολύ μεγάλων ομοσπονδιών με οργανώσεις άνω των 10.000 μελών και ο πρόεδρος των ομοσπονδιών με οργανώσεις άνω των 1.500 μελών. Πρόκειται δηλαδή για μερικές δεκάδες άτομα.

Για όλες τις άλλες βαθμίδες οι περικοπές που έχουν προβλεφθεί είναι «αιματηρές». Δικαιούνται 15 ημέρες τον μήνα, μετ’ αποδοχών, μόνο οι πρόεδροι των Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών με πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις μέχρι 1.500 μέλη. Ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος, ο γενικός γραμματέας και ο ταμίας των πιο αντιπροσωπευτικών δευτεροβάθμιων οργανώσεων δικαιούνται επίσης 15 ημέρες τον μήνα και τα υπόλοιπα μέλη των Δ.Σ. μόλις εννέα ημέρες, αλλά για όλους αυτούς ορίζεται σαφώς ότι «οι ημέρες απουσίας είναι χωρίς αποδοχές».

Το ίδιο ισχύει και για όλες τις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, στις οποίες μάλιστα οι ημέρες αδείας έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο και όχι για όλους. Αδεια πέντε ημερών τον μήνα δικαιούνται μόνο ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος και ο γενικός γραμματέας, αν τα μέλη της οργάνωσης είναι 500 και πάνω, ενώ, αν τα μέλη της οργάνωσης είναι λιγότερα από 500, η δικαιούμενη άδεια είναι μόλις τρεις ημέρες τον μήνα. Δεδομένου ότι και αυτές οι άδειες προβλέπονται άνευ αποδοχών, οι ασφαλιστικές εισφορές για το αντίστοιχο διάστημα πρέπει να καταβάλλονται από τη συνδικαλιστική οργάνωση.

Στην πράξη, όμως, τίποτε δεν έχει αλλάξει έως τώρα. Με ευθύνη των διοικήσεων των ΔΕΚΟ, οι περισσότεροι από τους συνδικαλιστές συνεχίζουν να τελούν «σιωπηρά» σε συνδικαλιστική άδεια, αν και το ερώτημα που γεννάται είναι πώς δηλώνονται στις επίσημες καταστάσεις με τους εργαζομένους και πώς γίνονται οι σχετικοί έλεγχοι.

Οι γνωρίζοντες κάνουν λόγο για μια μάζα τουλάχιστον 3.000 συνδικαλιστικών στελεχών από πρωτοβάθμιες οργανώσεις ανά την Ελλάδα, που, αν εφαρμοζόταν κανονικά η νέα νομοθεσία, θα έπρεπε να έχουν εγκαταλείψει εδώ και μήνες τις αίθουσες των συνδικάτων και να έχουν επιστρέψει σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν στις οργανικές θέσεις τους.

Αυτή η πραγματικότητα, πάντως, αποτελεί ένα κοινό -και καλά προφυλαγμένο- μυστικό στη συνδικαλιστική κοινότητα όλων μάλιστα των κομματικών αποχρώσεων. Θεωρείται και ένας από τους βασικούς λόγους που επικρατεί συνδικαλιστική ηρεμία σε αυτούς τους μαζικούς χώρους, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να μην αντιμετωπίζει, παρά τα συνεχή δημοσιονομικά μέτρα που λαμβάνονται, αναταράξεις και κινητοποιήσεις. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι αυτό ισχύει και για συνδικάτα, όπως στα ΕΛ.ΤΑ., όπου συνεχίζει να έχει ισχυρή παρουσία το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Η τυχόν πλήρης εφαρμογή της νομοθεσίας αποτελεί όπλο στα χέρια της κυβέρνησης, αφού θα μπορούσε να προκαλέσει, ανά πάσα στιγμή, πραγματικό σοκ για τους συνδικαλιστές. Επίσης, υπολογίζεται σε δεκάδες εκατομμύρια, ετησίως, το κόστος με το οποίο επιβαρύνονται οι ΔΕΚΟ για εργασία που δεν παρέχεται...

Και αμοιβές που «παραβιάζουν» το πλαφόν των 1.900 ευρώ στις εισηγμένες ΔΕΚΟ

Το δεύτερο μεγάλο μέτωπο, που μετά τους συνδικαλιστές συμβάλλει καθοριστικά στην «εργασιακή ειρήνη» και διευκολύνει πολιτικά και εκλογικά την κυβέρνηση, αφορά την κατάσταση στις εισηγμένες ΔΕΚΟ (όπως ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΟΑΣΑ, ΕΛ.ΤΑ. κ.λπ.), που δεν υπάγονται στους φορείς Γενικής Κυβέρνησης, με περίπου 50.000 εργαζομένους. Με βάση τις αποφάσεις από την πρώτη μνημονιακή περίοδο του 2011, οι πάσης φύσεως αποδοχές, επιδόματα κ.λπ. για τους εκεί εργαζομένους δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 1.900 ευρώ κατά κεφαλήν τον μήνα.

Οι διοικήσεις τους υποχρεούνται να υποβάλλουν στην Ειδική Γραμματεία ΔΕΚΟ απολογιστικά κάθε τρεις μήνες -και εντός 20 ημερών- αναλυτικά ποσοτικά στοιχεία για τον έλεγχο τήρησης των περιορισμών αυτών και σε περίπτωση που προκύπτει υπέρβαση, οφείλουν να προχωρήσουν σε περικοπές το επόμενο τρίμηνο.

Οπως αναφέρουν, όμως, οι πληροφορίες, το σύστημα αυτό έχει ατονήσει, καθώς η τήρηση της διαδικασίας και οι σχετικοί έλεγχοι από τις αρχές του 2017 είναι σε αρκετές περιπτώσεις υποτυπώδεις. Ετσι, δεν διαπιστώνεται μεν υπέρβαση όσον αφορά τον συνολικό ποσοτικό στόχο, αλλά δεν τηρείται και με μνημονιακή ευλάβεια, χάρη σε επιμέρους διαμορφώσεις των κονδυλίων και των στοιχείων για το ανθρώπινο δυναμικό, το απαιτούμενο για όλους πλαφόν των 1.900 ευρώ.