Λίγα λόγια από καρδιάς: Να χαρούμε τη ζωή

Λίγα λόγια από καρδιάς: Να χαρούμε τη ζωή20.10.2018Πρόσωπα

Πρέπει πάντα να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Μέσα σε δύο ώρες από τη στιγμή που κοινώνησες, κάθεσαι και λες: «Είμαι ένα χάλι, ένας ανάξιος, είμαι μες στις ενοχές μου». Και η άφεση του Χριστού; Μπήκε μέσα σου ή δεν μπήκε; Την προσέλαβες; Την αφομοίωσες; Την έζησες; Δοξολόγησες τον Χριστό; Αφησες αυτό το φως να

κατακλύσει την ύπαρξή σου και να σου δώσει χαρά;

Φρόντισες ώστε να κρατήσει αυτή η χαρά; όχι για μια μέρα, μα για όλη σου τη ζωή. Και μας έχει γίνει ένας εθισμός στις τύψεις. Είναι το ναρκωτικό μας. Θέλουμε να νιώθουμε άσχημα. Μας αρέσει να νιώθουμε άσχημα και να έχουμε συνέχεια αυτό το μίζερο, κλαμένο ύφος. Συνηθίσαμε το μελαγχολικό και μας αρέσει. Είναι σαν το ναρκωτικό που μας λείπει.

Γελάνε κάποιοι στο σπίτι, κάνουν συζητήσεις ευχάριστες και χαίρονται. Και πετάγεται ένας και λέει: «Σε κακό θα μας βγει όλο αυτό! Να δεις, ξινό θα μας βγει το γέλιο. Περίεργο! Πολύ γελάμε σήμερα! Είναι δυνατό να μας αφήσει έτσι η ζωή, όλο να γελάμε; Πρέπει κάτι να συμβεί να τιμωρηθούμε». Γιατί να μας βγει ξινό το γέλιο όμως; Θεωρούμε την ευτυχία μη φυσική κατάστασή μας.
Και, όταν τιμωρηθούμε, ερχόμαστε στα ίσα μας και τότε είμαστε καλά; Με την τιμωρία η ζωή μας γίνεται μια κανονική ζωή.

Μιλάς για τη δυστυχία σου και όλοι σε κοιτούν με φυσικότητα. Λένε μέσα τους κρυφά: «Να, άλλος ένας δυστυχισμένος. Οπως είμαστε όλοι είναι κι αυτός». Οταν όμως πας να πεις κάτι ευχάριστο, δεν το αποδέχεται εύκολα η παρέα σου. Δεν μπορεί να δεχτεί εύκολα ότι εσύ βλέπεις τη ζωή όμορφα, αισιόδοξα, παρ’ όλα τα προβλήματά της. Ομως, φίλε μου, ας μην πεθάνουμε προτού πεθάνουμε. Θα πεθάνουμε όταν έρθει η ώρα. Αλλά, εφόσον ζούμε, να χαρούμε τη ζωή μας. Να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός. Να σταθούμε στα πόδια μας. Να σηκώσουμε το κεφάλι μας με ελπίδα και να δούμε το πρόσωπο του Χριστού με προσδοκία για τα δώρα που έρχονται και με ευγνωμοσύνη για τόσα που ήδη μας χάρισε και μας χαρίζει.

Δεν αντέχω συνέχεια αυτό το κλίμα το μίζερο και το πεσμένο. Δεν ξέρω. Ετσι βλέπω τα πράγματα. Σκέψου κι εσύ λίγο αυτά που είπαμε. Δεν ξέρω εσύ σε ποια κατάσταση είσαι. Είσαι ευτυχισμένη και ευτυχισμένος άνθρωπος; Αναπαύεσαι ζώντας μες στον Χριστό; Ή σε πνίγουν συνέχεια κι εσένα οι ενοχές και οι τύψεις; Ε;
Μ’ αρέσει πολύ αυτό το απολυτίκιο που λέει: «Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαχνος, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης των παθών». Πολύ μ’ αρέσει όταν το ακούω που το λέμε στην Εκκλησία. Ειδικά αυτό που λέει «ίνα ημάς ελευθερώσης των παθών. Η ζωή και η ανάστασις ημών, Κύριε, δόξα Σοι».

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως