Η πρώτη γυναίκα λιμενάρχης

Η πρώτη γυναίκα λιμενάρχης08.08.2018Ρεπορτάζ

Κατέρρευσε ένα «κάστρο» στο Λιμενικό • Η Ειρήνη Αργύρη από τη Λευκάδα έγινε η πρώτη γυναίκα κεντρική λιμενάρχης, και μάλιστα στη Χίο

Οταν πριν από 16 χρόνια η Ειρήνη Αργύρη έκανε τα χαρτιά της προκειμένου να ενταχθεί στους κόλπους του Λιμενικού, δεν φανταζόταν ποτέ ότι κάποια μέρα θα γινόταν η πρώτη γυναίκα κεντρική λιμενάρχης στην ιστορία του Σώματος. Και όμως, αυτή η ιδιαίτερη τιμή έγινε πραγματικότητα για την αξιωματικό και μάλιστα στο νησί της Χίου, που είναι συνώνυμο με τη ναυτοσύνη, στο οποίο υπηρετεί εδώ και 13 χρόνια, τα τελευταία δύο

χρόνια ως υπολιμενάρχης και από τα μέσα του περασμένου Ιουνίου από τη θέση του κεντρικού λιμενάρχη.

Μιλώντας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η ίδια θεωρεί ότι τα κατάφερε γιατί είναι πειθαρχημένη, χαμηλών τόνων «αλλά και τυχερή». Ποτέ δεν ένιωσε να την κοιτούν με καχυποψία οι άνδρες συνάδελφοί της επειδή ήταν γυναίκα.

Αυτό που αντιμετώπισε ήταν πάντα σεβασμός. Μαζί τους «μπήκε στα βαθιά», ταξίδεψε με σκάφη, γιατί ήθελε να ζήσει από κοντά ό,τι υπήρχε πιθανότητα να διαχειριστεί κάποια στιγμή από το γραφείο.

Μητέρα μιας 14χρονης μαθήτριας, η Ειρήνη Αργύρη, η οποία έχει καταγωγή από τη Λευκάδα και έχει κάνει σπουδές στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και μεταπτυχιακό στο τμήμα Μηχανολόγων - Μηχανικών του ίδιου ιδρύματος, δεν κρύβει τη μεγάλη αγωνία της να μπορέσει να βρει την ισορροπία ανάμεσα στον ρόλο της μάνας και στα καθήκοντά της στο τιμόνι ενός μεγάλου λιμεναρχείου.

Ευτυχώς, όπως λέει, η κόρη της έχει εδώ και καιρό συνηθίσει την αίσθηση του καθήκοντος που διέπει τη ζωή της μητέρας της, έχει κατανοήσει ότι έχει ως «οδηγό ζωής» το ήθος, την αξιοπρέπεια, την ευρύτητα αντίληψης, τον σεβασμό στον πολίτη και στα ανθρώπινα δικαιώματα, «ό,τι δηλαδή με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο, εργαζόμενο, ένστολη πολίτη», όπως τονίζει.

Μάλιστα, η αντιπλοίαρχος Αργύρη σκέφτεται, παρά τις τεράστιες υποχρεώσεις της νέας θέσης της, να κάνει ακόμα ένα μεταπτυχιακό, αυτή τη φορά με αντικείμενο τη διαχείριση κρίσεων.

Οχι με αφορμή την πρόσφατη τραγωδία στο Μάτι αλλά, όπως λέει, «γιατί η δουλειά μας δεν είναι παρά μια θητεία προσφοράς στον συνάνθρωπο, στα δύσκολα».