Ο Στ. Ιωάννου της Eurobank στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών για τον ρόλο των τραπεζών

Ύστερα από μια μακρά περίοδο, άνω των 10 ετών, κατά την οποία οι ελληνικές τράπεζες είχαν αποκοπεί από τον διαμεσολαβητικό τους ρόλο στην Οικονομία και διαχειρίζονταν αποκλειστικά τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της κρίσης χρέους στην Ελλάδα, τα πράγματα αλλάζουν. Περνώντας μέσα και από την κρίση του Covid-19, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βγαίνει ουσιαστικά από το βαθύ τούνελ στο ξέφωτο. Με ποια εμπειρία, ποια διδάγματα από το παρελθόν,

ποια στόχευση και ποιο νέο πρόσωπο βγαίνει πλέον το τραπεζικό σύστημα στην κοινωνία; Αυτά είναι τα θέματα που συζητήθηκαν μεταξύ
του τραπεζίτη του κ. Σταύρου Ιωάννου, Προέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος της Eurobank
και της νέας γενιάς και του αυριανού, ενδεχομένως, τραπεζίτη κ. Νίκου Ντινενή, Μεταπτυχιακού Φοιτητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Οικονομική Συζήτηση των Δελφών.

Σταύρος Ιωάννου
Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ) & Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος της Eurobank

Καλησπέρα και από εμένα και ευχαριστώ πολύ, και εσάς κα Μαλλιάρα και τους διοργανωτές, για την τιμητική πρόσκληση σε μία τόσο σημαντική διοργάνωση.
Η αλήθεια είναι ότι αναλωθήκαμε, τράπεζες και κοινωνία, σε ένα κυνήγι μαγισσών που θα το
παρομοίαζα πολύ με τον πίθο των Δαναΐδων. Ταλαιπωρηθήκαμε, στενοχωρηθήκαμε,
απογοητευτήκαμε και δυστυχώς πολλές φορές απογοητεύσαμε την Ελληνική κοινωνία και τους πελάτες μας σε μία προσπάθεια να τα κάνουμε όλα. Οι τράπεζες ακροβατούσαν ανάμεσα στον πραγματικό τους ρόλο –να χρηματοδοτήσουν την οικονομία και να στηρίξουν την ανάπτυξη, να προστατεύσουν τους καταθέτες και τους μετόχους τους και συνάμα, να περιορίσουν τη λαίλαπα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, να σταματήσουν αυτή την αφαίμαξη της οικονομίας και να ανταποκριθούν παράλληλα στους πολύ αυστηρούς έως ασφυκτικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, στις τράπεζες δουλεύαμε για να τροφοδοτούμε με στοιχεία τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Γίναμε οι ίδιοι ελεγκτές του εαυτού μας μέσω των πελατών μας, περιορίζοντας το χρηματοδοτικό μας ρόλο. Ένας «σταθμός» για το τραπεζικό σύστημα, αναμφίβολα δύσκολος, ήταν τα capital controls. Η κοινωνία αιφνιδιάστηκε και
μαζί και οι τράπεζες που, παρά το πρωτόγνωρο της κατάστασης, ανταποκρίθηκαν και πρόκειται για άθλο. Υπό την έννοια της εμπειρίας, η δεκαετία της οικονομικής κρίσης ήταν πολύ πλούσια. Όμως όλο αυτό το blame game πρέπει να το αφήσουμε πίσω. Όλοι. Τράπεζες, κοινωνία, Πολιτεία, να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία με πολλά βήματα μπροστά.
Τώρα είναι η εποχή για να βάλουμε νέες βάσεις. Να χτίσουμε ένα νέο δημιουργικό πλέγμα με όλες τις ευνοϊκές προϋποθέσεις που έχουμε: Ρευστότητα και αναπτυξιακά προγράμματα.

Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Ντινενή, το Νίκο, για αυτή τη συζήτηση και να πω πως περιμένω πολλά από τους νέους, χωρίς να παραγνωρίζω τη συμβολή της δικής μου γενιάς που μπορεί να προσφέρει εμπειρία και τεχνογνωσία όμως, θέλουμε και πρέπει να μπολιαστούμε με τη φρεσκάδα μιας νέας νοοτροπίας που φέρνει η νέα γενιά. Είναι η γενιά που συνειδητά αναγνωρίζει πως είμαστε ενοικιαστές και όχι ιδιοκτήτες της χώρας. Βασιζόμαστε στους νέους, πρέπει να βασισθούμε στους επόμενους, και κάνοντας την αυτοκριτική μας, να τους δώσουμε χώρο κι εκείνοι να αρπάξουν την
ευκαιρία. Αυτό δεν αφορά μόνο τα πρόσωπα. Αφορά συνολικά την πολιτική των τραπεζών που όπως θα έχετε δει, στηρίζει ήδη τη νεανική επιχειρηματικότητα, την καινοτομία, κλάδους της οικονομίας με προοπτική στο μέλλον. Είμαστε ακόμα στην αρχή. Ελπίζουμε ότι παλαιότεροι και νεότεροι θα κάνουμε μαζί το απαραίτητο άλμα στο μέλλον. Επιτρέψτε μου όμως να υπογραμμίσω ότι όσο απαραίτητη είναι και στο banking, η φρεσκάδα και η ορμή της νεότητας για το μέλλον, τόσο ολέθριο μπορεί να είναι αν αγνοήσουμε τα διδάγματα από το παρελθόν. Ως νέος άνθρωπος, ακούτε τα τελευταία χρόνια για κρίση υπερχρέωσης και κόκκινα δάνεια. Πώς έχει διαμορφώσει αυτό την εικόνα που έχετε για το τραπεζικό σύστημα; Πώς, κατά τη γνώμη σας, θα αποκατασταθεί πλήρως η έννοια της πίστης – εμπιστοσύνης που είναι σύμφυτη με την έννοια της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος; Και τι ζητά από το τραπεζικό σύστημα ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος βγαίνει τώρα στον εργασιακό βίο;

Νίκος Ντινενής
Εν ενεργεία φοιτητής στο πρόγραμμα MSc in Finance & Banking(Πλήρους Φοίτησης) –
Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Είναι γεγονός ότι η πολυετής δημοσιονομική κρίση που βίωσε η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έφερε το τραπεζικό σύστημα αντιμέτωπο με έναν τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Τράπεζες να καταστούν ανίκανες να επιτελέσουν το ρόλο τους, ο οποίος δεν είναι άλλος από την χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και της ελληνικής Οικονομίας εν γένει.
Επιπλέον, αυτό οδήγησε μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας να σχηματίσει αρνητική εικόνα για το τραπεζικό σύστημα και παράλληλα να χαθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτό.
Κατά την άποψη μου προκειμένου το τραπεζικό σύστημα να αναστρέψει την κακή εικόνα και να ανακτήσει τη χαμένη εμπιστοσύνη θα πρέπει να προβεί σε μια σειρά από κινήσεις όπως:
Πρώτον, να στηρίξει τις υγιείς επιχειρήσεις και κατά κύριο λόγο την νεανική επιχειρηματικότητα και τις νεοφυείς επιχειρήσεις (Start-Ups). Δεύτερον, το τραπεζικό σύστημα πρέπει να αναπτύξει μεθόδους και τεχνικές εντοπισμού των στρατηγικών κακοπληρωτών και στη συνέχεια να τους αποκλείει από το Τραπεζικό σύστημα. Αυτό στην εποχή της πληροφορίας, που ακμάζει το Data Science και το Machine Learning, είναι πολύ πιο εύκολο να επιτευχθεί απ’ ότι 10 χρόνια πριν. Επίσης, κάτι το οποίο θα συμβάλει ριζικά στο να αλλάξει η αρνητική εικόνα είναι ότι οι Τράπεζες πρέπει να δείξουν κοινωνική ευαισθησία και να στηρίξουν εκείνους τους οποίους δυσκολεύονται πράγματι να
εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους, δηλαδή όλα τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις που επλήγησαν από την δημοσιονομική και υγειονομική κρίση. Εξίσου σημαντικό είναι οι τράπεζες να επιβραβεύσουν τους συνεπείς δανειολήπτες που παρ’ όλες τις δυσκολίες εξυπηρετούν τα δάνεια τους στο άρτιο.
Κλείνοντας, θεωρώ πως οι Τράπεζες πρέπει να αναλάβουν την πρωτοβουλία και να δημιουργήσουν έναν δικό τους ανεξάρτητο μηχανισμό στήριξης του Τραπεζικού συστήματος ο οποίος ουσιαστικά θα λειτουργεί ως μια ακόμα δικλίδα ασφαλείας και θα προφυλάσσει το τραπεζικό σύστημα από έκτακτες καταστάσεις όπως αυτές που βιώσαμε το 2012 και 2015. Είμαι πεπεισμένος ότι αν οι τράπεζες κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση τότε θα ανακτήσουν μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας.
Πώς μπορούν οι τράπεζες να παίξουν έναν ακόμη ουσιαστικότερο ρόλο, συμβάλλοντας στα ίδια τα θεμέλια του επιχειρείν; Πώς μπορεί να συνδεθεί ο ρόλος τους με την αλυσίδα της γνώσης, φέρνοντας πρακτικά αποτελέσματα στην Οικονομία και στην ευημερία της κοινωνίας;

Σταύρος Ιωάννου

Κατά την άποψή μου τα θεμέλια του επιχειρείν –και όχι μόνο- ξεκινούν από την Παιδεία. Εκεί είναι η αφετηρία. Στη συνέχεια, πρέπει η θεωρία να μετουσιωθεί σε πράξη. Τώρα ποιος είναι ο ρόλος των τραπεζών; Κάθε δημιουργική διαδικασία είναι ταυτόχρονα και εκπαιδευτική και οι τράπεζες καλούνται να έχουν και εκπαιδευτικό ρόλο από την ίδια τη λειτουργία τους. Έχουν εκπαιδευτεί να αναγνωρίζουν και να αναζητούν κάθε τι νέο. Καλούνται να προσαρμόζονται, να υιοθετούν νεωτερισμούς και καινοτομίες, να εκπαιδεύονται. Χρέος τους είναι να μοιράζουν αυτή τη γνώση, να εισάγουν το καινούργιο στην κοινότητα και έτσι να εκπαιδεύουν. Οι τράπεζες μπορούν να αποτελέσουν τον κρίκο διασύνδεσης της γνώσης, των Πανεπιστημίων με την επιχειρηματικότητα. Ξεκινώντας από τα του οίκου μας, διαπιστώνουμε συνεχώς πως χρειαζόμαστε νέες προσλαμβάνουσες καινούργιες δεξιότητες που είναι απαραίτητες πια για κάποιον θα θέλει να χτίσει μια τραπεζική καριέρα και το φυτώριο είναι τα Πανεπιστήμια. Εκεί μόνο μπορούμε να αντλήσουμε δυναμικό με εφόδια που θα δημιουργήσει νέα πρότυπα πέρα από τα παραδοσιακά, με τεχνολογικό πρόσημο, συνεργατικό και δημιουργικό πνεύμα.
Το ίδιο ισχύει γενικά για την επιχειρηματικότητα. Είναι ανάγκη πια οι επιχειρήσεις να εμποτισθούν με νέα μυαλά. Να συνδεθούν με τα πανεπιστήμια, να βασιστούν στη γνώση, να ανοίξουν δρόμους στο μέλλον. Είναι εξαιρετικά αισιόδοξο ότι υπάρχουν πολλοί νέοι με ιδέες και αστείρευτη δύναμη για δουλειά. Εμείς στις τράπεζες το βλέπουμε μέσα στα οικοσυστήματα στήριξης start ups που έχουμε δημιουργήσει. Για παράδειγμα στη δική μας Τράπεζα, τη Eurobank, δημιουργήσαμε πριν 9 χρόνια το egg όπου έχουμε φιλοξενήσει, ήδη,1.000 εν δυνάμει νέους επιχειρηματίες που δημιούργησαν 245 start ups, με τη στήριξή μας αλλά και με mentoring από επιφανείς επιχειρηματίες. Κυρίως, όμως,
μπόρεσαν να αναπτύξουν στην πράξη την κουλτούρα του team work. Ένα λαμπρό μυαλό πάντα θα φωτίζει. Όμως πολλά καλά μυαλά μαζί, αλληλοσυμπληρώνονται, αναπτύσσουν ιδέες, προχωράνε και μπορούν να μεγαλουργήσουν..
Πρέπει όλοι να διδαχθούμε από το νέο ήθος πραγμάτων που φέρνουν οι νέοι. Είναι πιο
ευαισθητοποιημένοι απέναντι στα θέματα του περιβάλλοντος, ή στην επιχειρηματική ηθική,
επίσης ένα σημείο που πρέπει να αναβαπτισθεί για να εμπνεύσει και πάλι εμπιστοσύνη. Ξέρουμε καλά τη ζημιά που προκάλεσαν κάποια επιχειρηματικά σκάνδαλα, π.χ Folli Follie, όμως ξέρουμε επίσης πως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά και είναι άδικο αυτό για πολλές επιχειρήσεις που είναι πρότυπο επιχειρηματικής λειτουργίας.
Στο δια ταύτα όλα θα κριθούν από την οραματική αντίληψη για τα πράγματα, από το χώρο που θα δώσουμε εμείς στους νεότερους, από την πίστη που θα τους δείξουμε. Όλοι γνωρίζουμε την Amazon, πόσοι ξέρουν ότι ξεκίνησε από μια ιδέα του Jeff Bezos στο γκαράζ του σπιτιού του ή ότι από μάγειρας στα Mc Donald’s έφτασε να γίνει ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο;
Θα μπορούσε ένας τέτοιος ρόλος των τραπεζών να αναστρέψει το brain drain; Μιλώντας ειδικά για τον τραπεζικό τομέα, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει περάσει από φουρτούνες – και εργασιακές, υπό την μορφή συνεχούς συρρίκνωσης – θα βλέπατε τον εαυτό σας στέλεχος σε τραπεζικό οργανισμό; Και πώς θα ήταν για εσάς η Τράπεζα του μέλλοντος;

Νίκος Ντινενής

Σαφέστατα και θεωρώ πως το τραπεζικό σύστημα μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση του Brain Drain. Σε πρώτη φάση αυτό μπορεί να επιτευχθεί χρηματοδοτώντας τις υγιείς επιχειρήσεις και την νεανική επιχειρηματικότητα. Επιπρόσθετα πιστεύω πως και το ίδιο το τραπεζικό σύστημα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης για νέους που έφυγαν από τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια, καθώς επίσης και για νέους επιστήμονες που μπαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας όπως εγώ. Πιο συγκεκριμένα, η επένδυση στα νέα μυαλά μέσω της συνεργασίας Τραπεζών και Πανεπιστημίων όλης της επικράτειας αποτελεί τη μόνη οδό για την επιστροφή και παραμονή των νέων στην Ελλάδα του «Αύριο».
Σχετικά με το 2 ο σκέλος της ερώτησης σας, πράγματι οι τράπεζες έχουν υποστεί μεγάλες περικοπές προσωπικού και συρρίκνωση των δικτύων καταστημάτων τους. Παρ ’όλα αυτά αποτελεί ακόμη πρωταρχική μου επιδίωξη να σταδιοδρομήσω ως στέλεχος στο τραπεζικό κλάδο και δουλεύω προς αυτή την κατεύθυνση επιλέγοντας να συνεχίσω τις σπουδές μου ως μεταπτυχιακός φοιτητής Χρημ/κής και Τραπεζικής σε ένα από τα καλύτερα Business Schools στην Ευρώπη, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όσον αφορά για την τράπεζα του αύριο, θεωρώ πως θα καταφέρει να ενσωματώσει την πιο τελευταία τεχνολογία στα συστήματα και τις εργασίες της, αλλά η πραγματική πρόκληση για το τραπεζικό σύστημα θα είναι να κατορθώσει να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του εργαζομένου σε
αυτό το ψηφιακό εργασιακό περιβάλλον.
Κατά τη γνώμη μου οι παραδοσιακές τραπεζικές εργασίες (Μεταφορές από λογαριασμό σε λογαριασμό, πληρωμές οφειλών κοκ) θα πραγματοποιούνται στον ελάχιστο δυνατό βαθμό μέσα στα καταστήματα και ο Συμβουλευτικός χαρακτήρας είναι αυτός που θα επικρατήσει. Ως δυνάμει τραπεζικό στέλεχος θεωρώ πως οι εξειδικευμένες γνώσεις χρηματοοικονομικών που αποκτώνται μέσα από τις πολυετείς σπουδές μας δίνουν τη δυνατότητα για πιο εξατομικευμένες λύσεις σε επίπεδο διαχείρισης επενδύσεων και πλούτου προς τους πελάτες (Wealth & Portfolio Management).
Προς τα πού βαδίζουν οι τράπεζες; Πόσο θα αλλάξει αυτό που γνωρίζαμε ως τραπεζικό σύστημα όλα τα προηγούμενα χρόνια;

Σταύρος Ιωάννου

Πριν συζητήσουμε για τις αλλαγές, που ήδη συντελούνται, θα ήθελα να σημειώσω ότι αυτό που είπατε λίγο νωρίτερα, για τη συρρίκνωση των δικτύων και τις περικοπές προσωπικού, ισχύει στο πλαίσιο των αλλαγών που βιώνει παγκόσμια το τραπεζικό σύστημα. Η ψηφιοποίηση επιβάλλει μικρότερη φυσική παρουσία, άρα λιγότερα σημεία ως δίκτυο, όμως απαιτεί ταυτόχρονα εξειδίκευση, ενίσχυση θέσεων εργασίας που μπορούν να εξυπηρετήσουν με τη χρήση της τεχνολογίας. Δεν θέλω να κάνω απλουστεύσεις, όμως ας μη γελιόμαστε. Ο μύλος για να γυρίσει θέλει νερό. Οι τράπεζες για να λειτουργήσουν χρειάζονται ανθρώπους. Αλλά σας ρωτώ: Εσύ Νίκο, εσείς κα Μαλλιάρα, αν μπορείτε να κάνετε μια συναλλαγή από τον υπολογιστή σας, από το κινητό σας, δεν θα το προτιμήσετε; Δεν το κάνετε ήδη; Δεν ελέγχετε έτσι και το χρόνο και τις εργασίες που θέλετε να κάνετε; Αυτό απαιτεί ανάλογα
συστήματα και ανθρώπους που έχουν τη γνώση να χειριστούν τα συστήματα και να σας
εξυπηρετήσουν. Και ασφαλώς κόστος, επενδύσεις, νέα εργαλεία. Αλλάζουν οι ανάγκες, αλλάζει το μοντέλο, αλλάζουν οι προτεραιότητες.
Πριν μερικά χρόνια, επί της εποχής του αείμνηστου Θεόδωρου Καρατζά, το μοντέλο ανάπτυξης του τραπεζικού συστήματος βασίσθηκε στο : «Το άριστο μέγεθος μεγενθύνεται». Οι τράπεζες μεγάλωναν, έκαναν εξαγορές, επένδυαν στο μέγεθος. Σήμερα το μοντέλο λειτουργεί αντίστροφα. Η προσπάθεια είναι, τα μεγάλα σχήματα για να παραμείνουν ανταγωνιστικά, να αντιμετωπίσουν το τσουνάμι που έρχεται, να γίνουν πιο ευέλικτα, να μετασχηματισθούν με επιτυχία να επενδύσουν στο καινούργιο που φέρνει η τεχνολογική έκρηξη. ΟΙ τράπεζες δεν θέλουν να χάσουν το ρόλο τους. Δεν θα γίνουν fintech.
Δεν είναι και εύκολο άλλωστε δεδομένου ότι είναι από τους πιο regulated οργανισμούς και αυτό είναι από μόνο του ένα μεγάλο ανάχωμα ή και τροχοπέδη.
Από την άλλη όμως, οι τράπεζες έχουν και ένα μεγάλο ατού, το δεσμό με τους πελάτες τους, που πρέπει να αξιοποιήσουν στη διαδικασία της ανάπτυξης. Το μεγάλο, παράλληλο challenge για τις τράπεζες είναι να εξυγιάνουν τους πελάτες, εκείνους που μπορούν να επιβιώσουν, να τους στηρίξουν με εφόδια και να τους επανεντάξουν στην υγιή επιχειρηματικότητα. Μιας και θυμήθηκα τον Μπέζος, να σας πω ένα μότο που χρησιμοποιούσε «Πρώτα κοιτάμε τους πελάτες και μετά τον ανταγωνισμό. Εμείς πρέπει να βρίσκουμε τι θέλουν οι πελάτες ή τι θα θελήσουν και να τους το δίνουμε».
Για τη νέα γενιά η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί προτεραιότητα ζωής. Πώς περιμένετε να λειτουργήσει το τραπεζικό σύστημα υπό το πρίσμα αυτό;

Νίκος Ντινενής

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η προστασία του περιβάλλοντος θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για την τράπεζα του αύριο. Επομένως στην κατεύθυνση αυτή οι τράπεζες θα πρέπει να προχωρήσουν σε μια σειρά από δράσεις, όπως είναι η αποκλειστική χρήση μη πλαστικών καρτών και σε βάθος χρόνου η πλήρης κατάργηση και αντικατάσταση τους με άλλα μέσα πληρωμών όπως είναι τα smart phones και τα smart watches. Επιπρόσθετα η ψηφιοποίηση των τραπεζικών εργασιών καθώς επίσης και το μειωμένο κόστος χρηματοδότησης επιχειρήσεων με περιβαλλοντική συνείδηση θεωρώ πως θα
συμβάλει ριζικά στην προστασία του περιβάλλοντος. Τέλος, πιστεύω πως πολύ σημαντικό ρόλο μπορούν επίσης να παίξουν και τα νέας γενιάς επενδυτικά προϊόντα με ESG κριτήρια.

Η νέα ημέρα για το τραπεζικό σύστημα είναι συνυφασμένη με το Ταμείο Ανάκαμψης &
Ανθεκτικότητας, του οποίου βασικός πυλώνας είναι η πράσινη ανάπτυξη. Πώς θα υποστηρίξουν οι τράπεζες τη βιώσιμη ανάπτυξη;

Σταύρος Ιωάννου

Οι τράπεζες και εδώ και διεθνώς έχουν άλλη μία μεγάλη πρόκληση. To ESG, η πρόκληση της
περιβαλλοντικής, κοινωνικής και εταιρικής ευθύνης, όχι μόνο στο στενό πλαίσιο της τραπεζικής λειτουργίας αλλά και στην υιοθέτηση των αναγκαίων κριτηρίων στις χρηματοδοτήσεις, μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα μιας εταιρείας να παράγει αξία μακροπρόθεσμα, ωθώντας και τις επιχειρήσεις – πελάτες των τραπεζών στη λογική του ESG. Πρόκειται για ένα μακρύ και αέναο ταξίδι και φυσικά είναι μέσα στις βασικές προτεραιότητες και τις τεράστιες ευθύνες που έχουμε όλοι μας απέναντι στις επόμενες γενιές. Γι’ αυτό επιβάλλεται ένα πλέγμα κοινών κανόνων συνδυασμένων με βασικούς δείκτες απόδοσης (KPIs).
Η σημαντική επίπτωση του κορονοϊού στην παγκόσµια οικονοµία και στα συστήµατα υγείας
φαίνεται ότι έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η άµεση επιχειρηµατική ανταπόκριση στην κρίση του κορονοϊού, παγκοσµίως, τόνισε σηµαντικά την ανάγκη για τις επιχειρήσεις να αποδείξουν έµπρακτα υπεύθυνες πρακτικές και δράσεις προς την κοινωνία και τους εργαζοµένους.
Οι τράπεζες κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης συνέδραμαν στην πανεθνική προσπάθεια στήριξης του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Παράλληλα, στο πλαίσιο των προγραμμάτων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης που υλοποιούν, στήριξαν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ενώ συνέχισαν και διεύρυναν σημαντικές δράσεις για την παιδεία, το περιβάλλον και τον πολιτισμό. Το συνολικό ποσό που διέθεσαν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες για τις δράσεις αυτές ανήλθε στα 13,5 εκατ. ευρώ. Όμως συμμετείχαν και μέσα από την προσαρμογή της λειτουργίας τους με την ανάπτυξη εναλλακτικών δικτύων εξυπηρέτησης δικτύων (web και mobile banking, τηλεφωνική τραπεζική εξυπηρέτηση, δίκτυο ATM), ώστε να περιορίσουν το συνωστισμό στο πλαίσιο προστασίας της δημόσιας
υγείας, των εργαζομένων και των πελατών τους.
Η συνδρομή των τραπεζών στην εθνική προσπάθεια αφορά και στην ανάληψη του κόστους
νευραλγικών τομέων του Δημοσίου. Συγκεκριμένα, διατέθηκαν, εκτός από τα 13,5 εκ. που ανέφερα προηγουμένως και 8,5 εκατ. ευρώ για έργα που αφορούν σε υλικοτεχνικές υποδομές για την εφαρμογή του αναπτυξιακού νόμου, την πλατφόρμα διαχείρισης του ιδιωτικού και δημόσιου χρέους, τον εκσυγχρονισμό της συλλογής πληροφοριών στο πλαίσιο διεθνών δεσμεύσεων της χώρας, την ενίσχυση της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και για την εκπόνηση σημαντικών μελετών για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Και για να μην ξεχνάμε και το ρόλο και τη συνδρομή των ελληνικών τραπεζών κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Με τη διάθεση κεφαλαίων που ξεπερνούν τα 20 δισ. ευρώ, τη λήψη μέτρων στήριξης των νοικοκυριών ύψους 45 δισ. ευρώ και τη χρηματοδοτική υποστήριξη έργων ανάπτυξης και κρατικών υποδομών, οι ελληνικές τράπεζες συνέβαλαν αποφασιστικά το 2020 και συνεχίζουν να συμβάλλουν στη θωράκιση της ελληνικής οικονομίας.
Τι τίτλο θα βάζατε στο νέο κεφάλαιο του τραπεζικού συστήματος;

Νίκος Ντινενής

Η νέα γενιά: Από θεατής… πρωταγωνιστής των εξελίξεων

Σταύρος Ιωάννου

Οι τράπεζες αποτελούν ένα κομμάτι του οικοσυστήματος, το οποίο, αν δεν λειτουργήσει
στο σύνολό του σαν μια ορχήστρα, δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οπότε, ο τίτλος
που θα έβαζα είναι: «στο ορχηστρικό banking δεν υπάρχει μόνο ένα βιολί!».

Ο Στ. Ιωάννου της Eurobank στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών για τον ρόλο των τραπεζών on BLUE SKY.