Ο Στρατηγός Ζιαζιάς τιμάει τις Γυναίκες του Μακεδονικού Αγώνα

Με μια ιδιαίτερη ανάρτηση στα social media ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς θέλησε να τιμήσει τη Γιορτή της Γυναίκας. Μας θυμίζει την ιστορία δύο γυναικών του Μακεδονικού Αγώνα την Αγγελική Φιλιππίδου και Αικατερίνη Χατζηγεωργίου. Δύο γυναίκες που έδωσαν τη ζωή τους για τη χώρα και έγιναν παραδειγμα για όλους τους Έλληνες.

ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ , ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΑ…..

Γιορτάζουμε σήμερα την ημέρα της

γυναίκας . Τιμούμε σήμερα την γυναίκα που τόσο προσέφερε στην ύπαρξη αυτής της ΠΑΤΡΙΔΟΣ . Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα τιμής στη γυναίκα, που αποτελεί σύμβολο μαχητικότητας, θάρρους, δύναμης, υπομονής, αγάπης και αφοσίωσης και στους διαχρονικούς αγώνες της ΠΑΤΡΙΔΟΣ και της κοινωνίας.

Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν και όλα αμφισβητούνται νιώθουμε επιτακτική την ανάγκη να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τα πίσω, σ’ αυτές που έζησαν, σ’ αυτές που πέθαναν, σ’ αυτές που πάλεψαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να αναπνέουμε ελεύθεροι με όλα τα προβλήματα που μας απασχολούν, αλλά να ζούμε ελεύθεροι και να μιλούμε τη γλώσσα μας, την ελληνική μας γλώσσα.

Δεν θα εξαντλήσουμε βέβαια την προσφορά όλων των γυναικών ηρώιδων , αλλά θα σκύψουμε πάνω από τη ζωή και το έργο κάποιων από αυτες που η επίσημη ιστορία, η σχολική τουλάχιστον, τις έθεσε στο περιθώριο. Θα τιμήσουμε τις γυναίκες του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΥΤΩΝ ΤΙΜΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΥΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ………ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

* Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ ήταν μια δασκάλα που με το αίμα της προσυπέγραψε τα όσα πίστευε και δίδασκε στα Ελληνόπουλα. Στην Καρατζόβα (βόρειο τμήμα του νομού Πέλλας) όπου διορίστηκε σε ηλικία 20 ετών ανέπτυξε σημαντική κοινωνική και φιλανθρωπική δράση.

Με συμπαραστάτη οικογενειακό γιατρό από τη Θεσσαλονίκη καθιερώνει δωρεάν ιατρικές εξετάσεις για τους μαθητές, διανέμει φάρμακα, δίνει συμβουλές στις μητέρες για σωστή διατροφή και ανατροφή των παιδιών τους.

Με τέτοια όμως Ελληνίδα δασκάλα δεν ήταν εύκολο να στεριώσει βουλγαρικό σχολείο και να καρποφορήσει η προπαγάνδα τους. Γι’ αυτό και οι Βούλγαροι σχεδιάζουν την εξόντωσή της. Το ελληνικό προξενείο τη μεταθέτει στην Κλεπούσνα, Αγριανή Σερρών. Άλλωστε υπήρχαν φήμες ότι κι εκεί σκόπευαν να ιδρύσουν οι Βούλγαροι σχολείο καθώς από τις 180 οικογένειες οι 90 είχαν προσχωρήσει στην Εξαρχία. Η Αγγελική συνέχισε κι εδώ με το ίδιο πάθος το έργο της. Εδώ μάλιστα γνώρισε και τον σύζυγό της Δημήτρη Φιλιππίδη.

Κι έπειτα ήρθε η τραγωδία με τη μεγάλη σφαγή της Αγριανής. Το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου του 1906 οι κομιτατζήδες αφού αφάνισαν τους προκρίτους του χωριού έκαναν επίθεση στο σπίτι του Δημήτρη και της Αγγελικής Φιλιππίδη. Οι δύο σύζυγοι πολεμούσαν από παράθυρο σε παράθυρο με δίκανα και περίστροφα ώσπου η Αγγελική πληγώθηκε στο γόνατο.

Μα εξακολούθησε τον αγώνα μέχρι που το σπίτι ζώστηκε από φλόγες. Τότε, τσουρουφλιζόμενη και υποβασταζόμενη από τον άντρα της, πέρασε στο γειτονικό ώσπου συνέχισε τον αγώνα της.

Όταν ξημέρωσε οι Βούλγαροι εγκατέλειιψαν την Αγριανή. Όταν έφτασε εκεί ο πρόξενος των Σερρών η Αγγελική ζήτησε να μην μεταφερθεί αμέσως στο νοσοκομείο Σερρών αλλά να την τοποθετήσουν σε φορείο και να σταματούν στην πλατεία κάθε χωριού, να συγκεντρώνονται εκεί οι κάτοικοι και να τους μιλά. Πράγματι οι χωρικοί τη σήκωσαν στους ώμους τους και την μετέφεραν από χωριό σε χωριό ενώ το αίμα της σταγόνα σταγόνα πότιζε τη μακεδονική γη.

Οι κάτοικοι των χωριών ξεμύτιζαν από τα σπίτια τους να δούνε τι συμβαίνει και η Αγγελική τους έλεγε με όση δύναμη της είχε απομείνει πως αισθανόταν ευτυχής που πρόσφερε το αίμα της για την πατρίδα και καλούσε όλους, άντρες και γυναίκες, νέους, γέρους και παιδιά να εγερθούν κατά των κομιτατζήδων. Στο νοσοκομείο των Σερρών συνέρρεαν τα πλήθη για να ασπαστούν το χέρι της που ολοένα γινόταν και πιο παγωμένο.

Τελικά η Αγγελική Φιλιππίδη θα αφήσει την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης σε ηλικία 27 ετών.

* Η ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ από τη Γευγελή (πόλη σήμερα των Σκοπίων) σπούδασε στο Μοναστήρι με έξοδα της ελληνικής κοινότητας και στα 18 της χρόνια διορίστηκε δασκάλα στη Βογδάνιτσα (πόλη της Βουλγαρίας). Παράλληλα με τα διδακτικά της καθήκοντα ανέπτυξε και εθνική δράση. Περιέτρεχε τα χωριά, εγκαρδίωνε τους φοβισμένους, παρηγορούσε τους πονεμένους, συνάρπαζε τα πλήθη διηγούμενη το μεγαλείο της αρχαίας Μακεδονίας, συνέλεγε πληροφορίες και γινόταν συνεργάτης των Μακεδονομάχων.

Το κομιτάτο της Σόφιας σαν έμαθε τη δράση της αποφάσισε να την εξοντώσει ενώ το ελληνικό κομιτάτο την έθεσε υπό την προστασία του και ο καπετάν Κατσίγαρης τη μετέφερε στη Γκρήτιστα Γευγελής, στο σπίτι του θερμού πατριώτη Άγκου Σίτσου αλλά και εκεί την ανακάλυψαν οι Βούλγαροι.

Έτσι τη νύχτα της 14ης Οκτωβρίου του 1904 ο αρχισυμμορίτης Λιώνε με τους κομιτατζήδες του περικύκλωσαν το σπίτι της δασκαλίτσας και άρχισαν να βαρούν τη θύρα του προσποιούμενοι τη φωνή του καπετάν Καραμανώλη. Βλέποντας η Αικατερίνη από το παράθυρο ότι είναι Βούλγαροι πήρε το περίστροφο και περίμενε.

Ο Λιώνε τη διαβεβαίωνε ότι δεν θα πάθει τίποτα αν παραδοθεί και εγκαταλείψει κάθε πατριωτική δράση. Εκείνη όμως σημαδεύει, πατά τη σκανδάλη και φωνάζει: Εγώ, Ελληνίς εγεννήθην βάρβαρε Σκύθα και Ελληνίς θα πεθάνω.

Ένας Βούλγαρος σωριάζεται νεκρός. Αυτό ήταν. Οι πολιορκητές αποθηριώνονται και εξαπολύουν τις σφαίρες σαν βροχή εναντίον του σπιτιού. Οι άλλοι ένοικοι του σπιτιού ξυπνούν αλαφιασμένοι.

Η Αικατερίνη, η μόνη οπλισμένη, τέσσερις ώρες πολεμά γενναία και κρατά σε απόσταση τους εχθρούς. Μέχρι που ο Λιώνε δίνει εντολή να βάλουν φωτιά στο σπίτι. Όσοι βρίσκονται μέσα στο σπίτι ορμούν έξω για να σωθούν και πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες των κομιτατζήδων.

Μόνο η Αικατερίνη μένει στητή στην έπαλξή της και εξακολουθεί να πολεμά μέχρι που καίγεται και γίνεται θυμίαμα στο βωμό της πατρίδας. Το άλλο πρωί θρηνώντας οι κάτοικοι ψάχνουν τις στάχτες και περισυλλέγουν ό, τι απέμεινε. Λίγα κόκαλα κι ένα χέρι, το χέρι εκείνο που προσανατόλιζε τα μικρά παιδιά στο δρόμο του καθήκοντος. Την Αικατερίνη Χατζηγεωργίου, ηλικίας 19 ετών, θρήνησε το Πανελλήνιο.

* Αυτές ήταν ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ηρωίδες, που με αυτή τη μικρή και ατελή παρουσίαση θυμηθήκαμε και τιμήσαμε σήμερα, την ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών ήταν η αγάπη τους προς την πατρίδα αλλά και την παιδεία, γιατί κυρίως αυτή μπορούσε να στηρίξει τη νέα γενιά ώστε να ορθώσει το ανάστημα της στη βουλγαρική επιβουλή.

* Ας ορθώσουμε και εμείς σήμερα το ανάστημα μας ,στο φαίνομενο της παγκοσμιοποίησης , και του διεθνισμού ,που σήμερα βρήκαν ευοικοα ωτα στην πατρίδα μας …..

The post Ο Στρατηγός Ζιαζιάς τιμάει τις Γυναίκες του Μακεδονικού Αγώνα appeared first on ArmyNow.Net.