Μια πρόκληση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που είναι ευκαιρία για τα Ελληνοτουρκικά

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ – Γιατί είναι κρίσιμος ο Ιούλιος για τις έρευνες των Τούρκων, τι συζητήθηκε την Τρίτη στο τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και ποιες είναι οι ελάχιστες επιλογές του πρωθυπουργού και του ντόπιου πολιτικού συστήματος

 Του Λουκιανού Κάλλιμπαν

Η σταδιακή επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν είναι κάτι καινούργιο. Πρόκειται για μια κατάσταση που καταγράφεται από το 1974 χωρίς διακοπή.

Υπήρξαν καλές στιγμές όπως ήταν η ανδροπρεπής και πατριωτική στάση του Ανδρέα Παπανδρέου

κατά την εξέλιξη παρόμοιας κατάστασης με τη σημερινή το 1987. Απότοκος εκείνης της κατάστασης ήταν οι σπασμωδικές ενέργειες του Τουργκούτ Οζάλ αλλά και ο φόβος του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Άγκυρας για όσα θα μπορούσε να προκαλέσει ο «απρόβλεπτος Ανδρέας».

Υπήρξαν όμως και κακές στιγμές όπως οι κακοί χειρισμοί του Κώστα Σημίτη και του περιβάλλοντός του από την έναρξη της κρίσης που μας οδήγησε στη γνωστή ιστορία των Υμίων, από τα Χριστούγεννα του 1995 έως τα τέλη Ιανουαρίου του 1996. Αποτέλεσμα αυτών των λαθών ήταν η ταπεινωτική Συμφωνία της Μαδρίτης, την οποία υποστήριξε με θέρμη ο Γιώργος Παπανδρέου και αντιπατριωτικά μορφώματα διαφόρων περίεργων που το παίζουν σοφοί στα εθνικά θέματα (βλέπε ΕΛΙΑΜΕΠ κλπ).

Η ανυπαρξία, η ανεπάρκεια και η ακαταλληλότητα κάποιων κακομαθημένων γόνων του «παλιού πολιτικού συστήματος», οι οποίοι οικοδόμησαν την αυθαίρετη παράγκα εξουσίας που ονομάστηκε «Συνεταιρισμός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ», δημιούργησε τις συνθήκες μια ακόμα κακή στιγμή.

Κληροδότησαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του:

Μια Ελλάδα που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της από το πιο σκληρό και αποικιακό Μνημόνιο της κρίσης.Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς πλήρη επάνδρωση σε κρίσιμα σημεία της επικράτειας και χωρίς μονάδες που έπρεπε να είχε παραλάβει ήδη από το 2015.Διπλωματία καταρρακωμένου γοήτρου εξαιτίας της ταπεινωτικής συμφωνίας που προώθησε, συμφώνησε και υπέγραψε στις Πρέσπες μια ομάδα ατιμώρητων πρόθυμων να υπηρετήσουν εντολείς, οι οποίοι δεν εξυπηρετούν τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας και την έθεσαν άνευ ρόλου στη Νοτιοαναλοτική Ευρώπη.Οκονομία και επιχειρηματικότητα στις χειρότερες αποδόσεις τους από καταβολής νεοελληνικού κράτους.

Η πρόκληση για τον Μητσοτάκη

Σε αυτή τη δυσμενή συγκυρία για τη Ρωμιοσύνη, το εξουσιαστικό κατεστημένο της Άγκυρας προωθεί τον αναθεωρητισμό και την αποσταθεροποίηση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των συνόρων που καθορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης. Ως σταθεροποιητικός παράγοντας και ισχυρός στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ και της Γαλλίας, η Ελλάδα θα πρέπει να λειτουργήσει με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα, σε μια από τις κρισιμότερες ιστορικές συγκυρίες που αντιμετωπίζει, έτοιμη να αγωνιστεί για να κερδίσει κι όχι να αμυνθεί, κάνοντας ένα ή περισσότερα βήματα πίσω όσον αφορά στα ζωτικά συμφέροντά της.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να αφήσει όλους αυτούς τους πρόθυμους αυλικούς (που τυγχάνει να το παίζουν και ειδήμονες στα Εθνικά) να λένε τα δικά τους. Ίσως είναι η στιγμή που θα τον αναδείξει ως τον υποδειγματικό Ηγέτη που δεν έδειξε φόβο αλλά πυγμή ανάλογη του Ανδρέα Παπανδρέου το 1987. Εφ’ όσον θέλει το παιγνίδι να παίζεται σε πολιτικό επίπεδο, ας ξεπεράσει τις αντιλήψεις του «κατευνασμού» και της επίλυσης διαφορών με νομικίστικα κόλπα.

Οι Τούρκοι είναι ειδικοί στα παζάρια και την κουτοπονηριά. Όπως οι περισσότεροι ανατολίτες καταλαβαίνουν τη γλώσσα της αποφασιστικότητας. Εφ’ όσον ο κ. Μητσοτάκης θέλει να πάρει την ευθύνη της διαχείρισης των Ελληνοτουρκικών από τα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, ας εκφράσει και το θυμό του ελληνικού λαού για την εξευτελιστική ενδοτικότητα όσων έκαναν βήματα προς τα πίσω από τις πάγιες εθνικές θέσεις απέναντι στους θρασείς βασιβουζούκους που έχουν μεταλλάξει τον Ερντογάν από ριζοσπάστη και μεταρρυθμιστή σε τριτοκοσμικό δικτάτορα.

Μετά την έξυπνη κίνηση να εκδοθεί “Subnote” με την οποία ξεκαθαρίζεται ότι υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού θα περιπολούν σε κρίσιμες ζώνες, στις οποίες η τουρκική πλευρά θα ενδιαφερόταν να κάνει σεισμικές έρευνες, ήρθε η ώρα να βγει ο πρωθυπουργός σε διάγγελμα (όπως έκανε με τον κορωνοϊό) ξεκαθαρίζοντας πως αν έρθει ερευνητικό σκάφος εντός της ελληνικής υφαλοκηρπίδας δεν θα διαστάσει να κάνει πόλεμο. Παράλληλα, οι Νίκος Δένδιας και Νίκος Παναγιωτόπουλος θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν προς το ΝΑΤΟ ότι ο πόλεμος είναι ο μόνος δρόμος εάν η Τουρκία προβεί στο απονενοημένο διάβημα που ετοιμάζει. Τελεία και παύλα!

Μόνο έτσι θα αντιληφθούν οι βαριεστημένοι και πλαδαροί γραφειοκράτες γύρω από τον φιλικά διακείμενο προς την Τουρκία, Γιενς Στόλτενμπεργκ ότι εδώ δεν παίζουμε. Θα ήταν ολέθριο για τη φήμη του να μείνει στην ιστορία ως ο γενικός γραμματέας που άφησε δύο χώρες του ΝΑΤΟ να πολεμήσουν μεταξύ τους και να γράψουν τον τραγικό επίλογο μιας «Συμμαχίας» χωρίς λόγο ύπαρξης, καθώς οι Ρώσοι θα σχεδιάζουν τις επόμενες κινήσεις τους.

Γιατί είναι κρίσιμος ο Ιούλιος

Ο χρόνος για τον κ. Μητσοτάκη δεν του δίνει πολλές εναλλακτικές, επισημαίνουν διπλωματικοί αναλυτές με εμπειρία τριών δεκαετιών στη διαχείριση πληροφοριών. Η Τουρκία έχει αποκαλύψει πότε θα κάνει την εμφάνισή της σε σημεία της ελληνικής ΑΟΖ για να προβεί στις παράνομες δραστηριότητές της με δηλώσεις που έχει κάνει προσφάτως ο υπουργός Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ.

Την ώρα που διάφοροι μέσα στην κυβέρνηση ασχολούνται με προσωπικά παίγνια δημοσίων σχέσεων διαρρέοντας σενάρια ανασχηματισμού ή πρόωρων εκλογών και καθώς τα ΜΜΕ μεταδίδουν πολεμικά σενάρια, παρασυρμένα από τις ψευδείς ειδήσεις κάποιων γραφικών και ερασιτεχνών που παριστάνουν τους διαπιστευμένους συντάκτες (ή τους πράκτορες) με συχνές επισκέψεις σε ευαίσθητα σημεία των συνόρων, τόσο η Άγκυρα σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις της.

Όπως μας μεταφέρουν κορυφαίες πηγές από το περιβάλλον του Τούρκου υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, στις εργασίες του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (MGK) που πραγματοποιήθηκε υπό τον Πρόεδρο κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 2 Ιουνίου, «έγινε αξιολόγηση στην αρνητική προσέγγιση ορισμένων κρατών (όπως είναι η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος) στα έννομα βήματα που δρομολογεί η Τουρκία στην περιοχή της Μεσογείου». Στη συνεδρίαση αποφασίστηκε να συνεχιστεί «χωρίς συμβιβασμούς» η προστασία των δικαιωμάτων που αξιώνει η Άγκυρα σε όλη τη Μεσόγειο και όχι μόνο στην Ανατολική, όπως έλεγε ως σήμερα.

Επίσης, οι εκπρόσωποι του Γενικού Επιτελείου δεσμεύθηκαν στη συνέχιση της παροχής στρατιωτικών συμβουλευτικών υπηρεσιών προς την κυβέρνηση του Φαγιέζ αλ Σάρατζ στη Λιβύη παράλληλα με την έναρξη ερευνών σε θαλάσσια οικόπεδα από την τουρκική εταιρεία πετρελαίου «ΤΡΑΟ». Η Εφημερίδα της Τουρκικής Κυβέρνησης υπ’ αριθμόν φύλλου 31.140 δημοσίευσε στις 30 Μαΐου 2020 τα πέντε αιτήματα που υπέβαλε η «ΤΡΑΟ» για έρευνες σε 24 οικόπεδα που βρίσκονται σε επτά περιοχές μεταξύ Ρόδου, Καστελλορίζου, Καρπάθου και νοτίως του νομού Λασιθίου Κρήτης!

Υποτίθεται ότι αυτές οι αιτήσεις κατατέθηκαν από την «ΤΡΑΟ» στη “MAPEG”, τη Γενική Διεύθυνση Εκμετάλλευσης Ορυκτών και Πετρελαίων της Τουρκίας στις 21 Απριλίου και σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία της γείτονος θα πρέπει να αξιολογηθούν σε διάστημα ενενήντα ημερών. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει διαθέσιμο χρόνο ως τις 21 Ιουλίου να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Επαναλαμβάνεται ως φάρσα

Έχει έρθει η ώρα να πει κάποιος ξεκάθαρα στον καταγόμενο από το χωριό Πλατανιά του (ακόμα ελληνόφωνου) Πόντου, ήγουν τον κ. Ερντογάν, αλλά και στα κεμαλικά γιουσουφάκια του ότι πριν από την «οθωμανική κληρονομιά» υπάρχει η βυζαντινή κληρονομιά που είναι απολύτως ελληνική και χριστιανική, Ακόμα πιο παλιά υπήρχαν τα Ελληνιστικά Βασίλεια των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή οι αποικίες της Αθηναϊκής Συμμαχίας στην Ιωνία ή ακόμα και ο Τρωϊκός Πόλεμος.

Οι Τούρκοι ήρθαν στην περιοχή από τη Μογγολία και εδραίωσαν την παρουσία μετά την προδοσία των στρατηγών του Ρωμανού Δ’ Διογένη στο Ματζικέρτ το 1071 και με προδοσία στην Κερκόπορτα πήραν την Κωνσταντινούπολη το 1453, το έτος που έκανε κωδικό για τα μη επανδρωμένα αεροπλανάκια, με τα οποία παίζει ο γαμπρός του Ερντογάν και τα καταρρίπτουν οι μαχητές του Χαφτάρ σαν μύγες. Ας τους διδάξει κανείς επίσης ότι η Αυτοκρατορία του Πόντου παραδόθηκε από τον Δαυΐδ Μέγα Κομνηνό στις 15 Αυγούστου 1461 για να μην χυθεί άλλο ρωμέικο αίμα, αλλά επειδή οι Τούρκοι δεν καταλαβαίνουν από «κατευνασμό» και έχουν αποδείξει πως δεν έχουν λόγο, ο Μωάμεθ Β’ μετέφερε τον Κομνηνό με την οικογένειά του στο Στρυμώνα της Μακεδονίας και τους εκτέλεσε ως «ύποπτους συνωμοσίας» το Μάρτιο του 1463 κι έκανε γενίτσαρους 1.500 νέους της Τραπεζούντας

Επειδή η Ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα, ας ελπίσουμε ότι ο φετινός Αύγουστος δεν θα θυμίζει εκείνον του 1921 όταν ο Ελληνικός Στρατός πέρασε μεν τον Σαγγάριο, αλλά στη συνέχεια κλήθηκε μέσα σε δώδεκα μήνες να εγκαταλείψει προαιώνιες εστίες της Ρωμιοσύνης στη Μικρασία, την Ιωνία, τη Νίκαια, την Καππαδοκία. Το πολιτικό σύστημα συνολικά πρέπει σε αυτή τη συγκυρία να στηρίξει την εθνική προσπάθεια απέναντι σε έναν αλαζόνα και παράλογο εχθρό, αλλά και να αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποτελεί την ένατη χώρα του κόσμου σε μήκος ακτογραμμών και να μην έχει χρησιμοποιήσει ακόμα ένα δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ή να μην λέει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπεται.

Αναλόγως με τις εξελίξεις θα σας αποκαλύψουμε ποιοι δεν άφησαν τον Κώστα Καραμανλή να έχει ορίσει ΑΟΖ στο Ιόνιο και στο Λιβυκό Πέλαγος, τι συζητούσε με τους Αιγυπτίους ο Γιάννης Βαληνάκης και πώς οι κυβερνήσεις των Γιώργου Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα έδωσαν περιθώρια στο τουρκικό κατεστημένο να μας σύρει προ αδιεξόδων…