Σαν σήμερα βυθίζεται το τάνκερ Prestige

Στις 13 Νοεμβρίου του 2002 συμβαίνει μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στην ιστορία: εν μέσω σφοδρής καταιγίδας, λίγο μετά τις 3.00 το απόγευμα, το δεξαμενόπλοιο Prestige, που έχει υποστεί βλάβες, εκπέμπει SOS 250 χιλιόμετρα στα ανοιχτά των ακτών της Γαλικίας, στην Ισπανία. Το τάνκερ κόβεται στη μέση, και το φορτίο του, 77 χιλιάδες τόνοι fuel oil, (καύσιμο πετρέλαιο) που είχε παραλάβει από τη Λιθουανία με προορισμό τη Σιγκαπούρη, χύνονται στον Ατλαντικό. Το πλοίο

τελικά βυθίζεται στα ανοιχτά των βορειοδυτικών ακτών της Ισπανίας.

Η ζημιά είναι τρομερή, αν αναλογιστεί κανείς πως ένα λίτρο πετρελαίου ρυπαίνει μια θαλάσσια έκταση όσο δύο γήπεδα ποδοσφαίρου... Η πετρελαιοκηλίδα που δημιουργεί το πετρέλαιο του Prestige, επεκτείνεται στις ακτές της Πορτογαλίας, της βόρειας Ισπανίας και της Γαλλίας. Το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου θεωρείται το τρίτο πιο δαπανηρό ατύχημα στην ιστορία, δεδομένου ότι ο καθαρισμός της κηλίδας και η σφράγιση του πλοίου κόστισαν 12 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι συνέπειες του ατυχήματος είναι πολύ σοβαρές για την οικολογία της γύρω περιοχής, με άμεσες κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις:
Η συνολικού μήκους 200 χλμ. πετρελαιοκηλίδα απείλησε μια περιοχή μείζονος οικολογικής σημασίας και μια ιδιαίτερα σημαντική ζώνη αλιείας. Οι ισχυροί άνεμοι και τα θαλάσσια ρεύματα παρέσυραν την πετρελαιοκηλίδα προς το νεοσύστατο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο των Ατλαντικών νήσων της Γαλικίας, που είναι το σημαντικότερο ισπανικό οικοσύστημα για θαλάσσια πουλιά και άγρια ζωή.
Οι ισπανικές αρχές αναγκάστηκαν να απαγορεύσουν την αλιεία σε μήκος 100 χλμ. γύρω από τη πόλη Λα Κορούνια, όταν το ψάρεμα κι ο τουρισμός είναι οι δύο κυριες ασχολίες των κατοίκων της, ενώ, παρά την κινητοποίηση των Αρχών και εθελοντικών οργανώσεων, η πετρελαιοκηλίδα τελικά ρύπανε 35 χιλιόμετρα ακτών...

Τώρα, πρέπει να πούμε πως το «Πρεστίζ» ήταν ένα από τα 300 περίπου μονοπύθμενα δεξαμενόπλοια που ναυπηγήθηκαν στην Ιαπωνία στη δεκαετία του ’70, πριν οι διεθνείς κανονισμοί ναυσιπλοΐας επιβάλλουν τη ναυπήγηση διπύθμενων, άρα και ασφαλέστερων, δεξαμενόπλοιων. Το Πρεστίζ ναυπηγήθηκε φτηνά και γρήγορα, για να κάνει κάποιους πολύ πλούσιους...

Όσον αφορά το ζήτημα της πλοιοκτησίας του Prestige», τα πράγματα είναι υπόπτως μπερδεμένα... Στον Τύπο γράφτηκε πως το δεξαμενόπλοιο ήταν ελληνόκτητο, όταν μάλιστα οι ανώτεροι αξιωματικοί του ήταν Έλληνες: ο Αποστόλης Μαγκούρας ήταν ο πλοίαρχος του τάνκερ, ο Νικόλαος Αργυρόπουλος ήταν ο πρώτος μηχανικός, ενώ ο ύπαρχος ονομαζόταν Ειρηναίος Μαλότος.

Η βρετανική εφημερίδα «Independent» είxε γράψει, λίγο μετά το ναυάγιο, σχετικά με την πλοιοκτησία του Prestige, πως «η οικογένεια Κούλουθρου πιστεύεται ότι βρίσκεται πίσω από το Prestige, ιδιοκτήτρια του οποίου εμφανίζεται η εταιρεία Mare Shipping Incorporation, ενώ διαχειρίστρια του εμφανίζεται η εταιρεία Universe Maritime, που έχει την έδρα της στην Αθήνα. Το πλοίο ήταν εγγεγραμμένο στο νηολόγιο των Μπαχαμών, αν και ο εκπρόσωπος της εταιρείας Universe αρνήθηκε ότι η εν λόγω εταιρεία έχει την οποιαδήποτε σχέση με το πλοίο».

Σε όποιον και αν ανήκε όμως, κανείς από τους αληθινούς πλοιοκτήτες, που θα είχαν τεράστιο όφελος από την επιτυχή μεταφορά του πετρελαίου με ένα ανασφαλές πλοίο, μια κινητή οικολογική βόμβα, κανείς λοιπόν δεν έκατσε στο σκαμνί σε μια δημόσια, ανοιχτή δίκη. Αυτό βέβαια δείχνει ότι μπροστά στο εφοπλιστικό κέρδος, το συμφέρον της Φύσης και της κοινωνίας ωχριά...

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.