Η μπάλα είναι στρογγυλή και η κάλπη τετράγωνη κ. Τσίπρα

Έχω την εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει μετανιώσει για πολλές από τις αποφάσεις του, για κάποιες από τις επιλογές του, αλλά κυρίως γιατί εμπιστεύθηκε... τον εαυτό του. Γοητεύθηκε σε τέτοιο βαθμό από την άνεση με την οποία η κοινωνία αποδεχόταν «αμελητί» τις παλινδρομήσεις του, όπως όταν του συγχώρεσε την κυβίστηση μετά το δημοψήφισμα του 2015 και σχεδόν μοιρολατρικά του εκχώρησε το δικαίωμα να κυβερνάει ως «αναγκαίο κακό», ώστε θεώρησε ότι πάντα θα απολαμβάνει μιας ιδιότυπης

Το σοβαρότερο λάθος του Αλέξη Τσίπρα, του πρωθυπουργού Τσίπρα, ήταν ότι δεν κράτησε σε απόσταση ασφαλείας τον Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ. Παρασύρθηκε από τη γοητεία του και αντί να σκεφθεί ότι ο πολιτικός χώρος που εκπροσωπούσε δεν εξέφραζε παρά ένα μικρό μονοψήφιο ποσοστό του εκλογικού σώματος, πίστεψε ότι θα γράψει ιστορία αντιγράφοντας πρόσωπα και περιόδους της. Πέραν, όμως, αυτού ακόμα και μετά από το φιάσκο της διακυβέρνησης του πρώτου που κατέληξε σε τραγωδία, δεν έδειξε να κατανοεί τη δική του ευθύνη στην κατάσταση που περιήλθε η χώρα. Όπως τότε «απέδρασε» μέσα από τα σώματα της Κωνσταντοπούλου, του Βαρουφάκη και του Λαφαζάνη(λες και όλοι αυτοί μόνοι τους ενεργούσαν), έτσι και τώρα αυτοθαυμάζεται.

Είναι τόσο ικανοποιημένος με τον εαυτό του ώστε πιστεύει σοβαρά ότι το αποτέλεσμα της 26 Μαΐου οφείλεται σε λάθος εκτίμηση του εκλογικού σώματος για το έργο του. Γι αυτό κι αν παρατηρήσατε απέφυγε να τηλεφωνήσει, ως είθισθαι, στον Κυριάκο Μητσοτάκη να τον συγχαρεί για τη νίκη του. Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι αγενής. Απλά πιστεύει ότι δεν έχασε και ελπίζει ότι ο ελληνικός λαός θα καταλάβει το... λάθος του και θα το διορθώσει στις 7 Ιουλίου. Εν προκειμένω και «αλάνθαστος» και «άχαστος» και πάντα γοητευμένος με τον εαυτό του. Τόσο ώστε να μην έχει καταλάβει ότι κάθε ψήφος στην κάλπη είναι και ένα δικό του λάθος.

Η υπεροφορολόγηση που οδήγησε τη μεσαία τάξη σε εξόντωση. Η οικονομία που φαινομενικά δείχνει να ανακάμπτει αλλά κρύβει «βόμβες», όπως της ΔΕΗ που απειλούν να τινάξουν στον αέρα τη χώρα. Το «Αλ Τσαντίρι» Δημόσιο που έδωσε δείγμα γραφής βγάζοντας... Μάτι. Η διαρκής υποβάθμιση της Αστυνομίας που έχει άμεση επίπτωση στην ασφάλεια του πολίτη. Οι νόμοι που ενθαρρύνουν τις αποφυλακίσεις εγκληματιών και έχουν μετατρέψει τις φυλακές σε επιχειρησιακά κέντρα του οργανωμένου εγκλήματος. Η παντελής έλλειψη ασφάλειας και ευνομίας. Οι μεθοδεύσεις υποθέσεων, με κορυφαία αυτή της Novartis, που έχουν έντονο «άρωμα» σκευωρίας. Όλα αυτά και πολλά ακόμα δεν συνέβησαν για τον πρωθυπουργό. Δεν οφείλονται σ’ αυτόν. Ο λαός δεν κατάλαβε.

Εν ολίγοις ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο επιμένει στα λάθη του, αλλά επιπλέον θεωρεί ότι η «γοητεία» που ασκεί ο εαυτός του στη δημόσια εικόνα του θα γυρίσει το παιχνίδι, όπως η Λίβερπουλ με τη Μπαρτσελόνα στο Άνφιλντ. Δεν ξέρω αν είναι τόσο αλαζόνας και εγωιστής όσο λένε, αλλά σίγουρα έχει ένα θέμα με τα σχήματα αφού δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές δεν έχει αντιληφθεί ότι η μπάλα είναι στρογγυλή και η κάλπη τετράγωνη.