Εξόφληση ΔΝΤ και μείωση πρωτογενών τα βήματα προς την κανονικότητα

Πίσω από τα απαραίτητα μέτρα ελάφρυνσης για πολίτες η κυβέρνηση σχεδιάζει άλλες τρεις παρεμβάσεις που θα βελτιώσουν τις βάσεις της οικονομίας μετά τη 10ετή κρίση.

Το πρώτο είναι εν μέρει γνωστό και αφορά στην εξόφληση και των 9,7 δισ. ευρώ που χρωστά η Ελλάδα στο ΔΝΤ. Σε πρώτη φάση η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει την έγκριση του μεγαλύτερου επίσημου δανειστή της του ESM για την αποπληρωμή των 3,7 δισ. ευρώ από το χρέος της το οποίο σήμερα τοκίζεται με 5,13%. Το ελληνικό αίτημα έχει ήδη εγκριθεί από το ΔΣ του Ευρωπαϊκού οργανισμού σταθερότητας και είναι πιθανό να περάσει από το Eurogroup της 16 Μαΐου για να πάρει και την έγκριση του συμβουλίου των υπουργών και να μπει στην φάση του κύκλου των εθνικών κοινοβουλίων για ολοκληρωθεί η αποπληρωμή μέσα στον Ιούνιο.

Η δεύτερη φάση θα ξεκινήσει από την στιγμή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα οριστικοποιήσουν τις αποφάσεις τους για την μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Η συζήτηση θα γίνει στην σύνοδο κορυφής του Ιουνίου. Αν είναι θετική τότε η πλήρης εξόφληση του ΔΝΤ θα είναι θέμα του δεύτερου εξαμήνου του χρόνου.

Η αποπληρωμή του Ταμείου όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για κάθε χώρα ανά την υφήλιο (πιο πρόσφατα το έκανε η Πορτογαλία και η Ιρλανδία) σημαίνει μια σφραγίδα για έξοδο από την οικονομική κρίση.

Η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων που ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό την Τρίτη στο Ζάππειο με το κλειστό καταπιστευτικό (escrow account) όπου θα τοποθετηθούν 5,5 δισ. ευρώ από το κεφαλαιακό μαξιλάρι ως εγγύηση καλής εκτέλεσης των δημοσιονομικών στόχων έχει πολλαπλή χρησιμότητα αλλά παράλληλα αποτελεί και πρόκληση. Το ποσό του λογαριασμού αντιστοιχεί στο 3% του ΑΕΠ και θα ισοδυναμεί με προεξόφληση του 3% από τα πρωτογενή πλεονάσματα συνολικού ύψους 10,5% του ΑΕΠ που θα πρέπει να πετύχει η Ελλάδα για την τριετία 2019 -2022 (3,5% του ΑΕΠ Χ 3) αφήνοντας την οικονομία να κινηθεί με στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 2,5% (αφού το 1% θα έχει προεξοφληθεί από τον λογαριασμό).

Οι προκλήσεις είναι να μπορέσει να πείσει η Ελλάδα του δανειστές της ότι αυτό δεν θα χαλαρώσει υπερβολικά τη δημοσιονομική της πολιτική και ότι θα συνεχίσει να πετυχαίνει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ (συνολικά) για τα επόμενα τρία χρόνια. Στις πρώτες συζητήσεις που έγιναν μέχρι και χθες στην Αθήνα οι δανειστές ζήτησαν πέρα από το λογαριασμό να υπάρχει και μια ρήτρα ανάπτυξης με την αρνητική έννοια. Αν δηλαδή η ανάπτυξη κάποια χρονιά υπολείπεται των προβλέψεων η Ελλάδα να προσθέτει χρήματα στον λογαριασμό αυτό ώστε να διασφαλίζεται απολύτως ο δημοσιονομικός στόχος κάθε χρόνο.

Η γνώμη της επιτροπής για το θέμα θα αποτυπωθεί στην έκθεση για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης που θα δοθεί στην δημοσιότητα στις 5 Ιουνίου και θα συζητηθεί μαζί με τα ευρήματα της αξιολόγησης στο Eurogroup της 16ης Ιουνίου.

Το αίτημα της Ελλάδα θα γίνει πολύ πιο εύκολα δεκτό από τους εταίρους της αν βρίσκεται πολύ κοντά στην λεγόμενη επενδυτική βαθμίδα και τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές υποχωρήσουν κατά περίπου 1,5% σε σύγκριση με το 3,4 % που κυμαίνεται σήμερα η απόδοση του 10ετούς ομολόγου.

Αν το κόστος δανεισμού της προσεγγίσει αυτό που έχουν άλλες χώρες της Ευρωζώνης θα είναι πιο εύκολο οι Ευρωπαίοι δανειστές να δεχθούν την μείωση των δημοσιονομικών στόχων.

Εδώ η κυβέρνηση έχει τρία στοιχήματα:

- Να παρουσιάσει μέσω του στρατηγικού σχεδίου έχει εκπονήσει το ΤΧΣ και το ΥΠΟΙΚ μια σημαντική μείωση των κόκκινων δανείων στις τέσσερις μεγάλες εμπορικές τράπεζες ώστε να ενισχύσει την χρηματοδότηση και άρα την ανάπτυξη της οικονομίας. Αυτό είναι ένα από τα βασικά θέματα που θέτουν οι οίκοι στις αξιολογήσεις τους.

- Να μειώσει ταχύτερα από το αναμενόμενο το ύψος του χρέους προς το ΑΕΠ με πράξεις διαχείρισης ( όπως πχ την αποπληρωμή του ΔΝΤ) και επιτάχυνση της ανάπτυξης.

Να συνεχίσει τις αλλαγές στην οικονομία και το Δημόσιο.