Save your hood: Τι κάνει μια οδοντόκρεμα του 1985 στα Τουρκοβούνια

Από τον Νοέμβριο του 2020 μέχρι και σήμερα, εκατοντάδες εθελοντές έχουν διασκορπιστεί σε δάση και πάρκα της Αθήνας. Με γάντια εργασίας, σακούλες γίγας και τηρώντας τα μέτρα προστασίας στέλνουν μήνυμα στο 13033 και μαζεύουν τα σκουπίδια από τα μοναδικά μας καταφύγια εν μέσω πανδημίας.

Από τον Νοέμβριο του 2020 μέχρι και σήμερα, κάτι σπουδαίο συμβαίνει στην Ελλάδα. 1.357 εθελοντές, 183 δράσεις, 3.489 σακούλες, 382.340 λίτρα σκουπιδιών και το Save

your hood μετρά μονάχα δύο μήνες δράσης. Καθώς φαίνεται, πολίτες αλλά και ορισμένοι δήμοι κινητοποιήθηκαν αποφασίζοντας να προστατέψουν το σπουδαιότερο κληροδότημα της ανθρωπότητας. Τον πλανήτη μας.

Ο Βασίλης Σφακιανόπουλος, ο «εγκέφαλος» πίσω από τις μαζικές δράσεις καθαρισμού σε ολόκληρη τη χώρα μιλά στο News 24/7 και μοιράζεται το όραμά του.

«Στα Τουρκοβούνια μεγάλωσα. Είδα όλη την παρακμή καθώς περνούσαν τα χρόνια. Ωστόσο ταξίδευα αρκετά. Βρέθηκα στα Ιμαλάια με την «Κιβωτό του Κόσμου» και στην Τανζανία. Το μυαλό μου ήταν αλλού. Σίγουρα στο να βοηθήσω, αλλά δεν ήταν στην γειτονιά μου. Αυτό ήταν ένα μάθημα που μου έδωσε η πρώτη καραντίνα. Να κοιτάξω στο μέρος που μεγάλωσα».

Εν μέσω πανδημίας, χιλιάδες άνθρωποι βρήκαν καταφύγιο στα πάρκα και τα βουνά της γειτονιάς τους. Οι κάδοι κατέληξαν υπερχειλισμένοι από πλαστικά ποτήρια καφέ και γυάλινα μπουκάλια μπίρας. Μάσκες μιας χρήσης, συσκευασίες φαγητού και πλαστικές σακούλες, τα «πήρε ο άνεμος» και ξέμειναν στα δάση.

Ο Βασίλης και 6 ακόμα φίλοι, έκαναν τα λόγια πράξη. Συναντήθηκαν και πήγαν για καθάρισμα. Επικοινώνησαν τη δράση τους μέσω κοινωνικών δικτύων και η ανταπόκριση ήταν ανέλπιστη.

«Όταν μου έστελναν άνθρωποι ρωτώντας πώς θα μπορούσαν να συμμετέχουν, συνειδητοποίησα πόσο λείπει η πρωτοβουλία. Το να παίρνεις πράγματι την απόφαση, χωρίς να βρίσκεις δικαιολογίες. Υπήρχαν πολλοί που ήθελαν να δράσουν και δεν ήξεραν τον τρόπο. Αυτό έκανε το Save your hood και έτσι απέκτησε έναν οργανωτικό ρόλο ιδιωτικών πρωτοβουλιών, που γρήγορα επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Με έναν πολύ εύκολο μηχανισμό και μια ομάδα με συντονιστικό ρόλο, οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι τελικά δεν είναι μόνοι τους. Άλλωστε, όταν κανείς προβάλει τη δράση του μέσω μιας ομάδας, αποκτά φωνή. Γνωρίζει ότι είναι μέρος ενός συνόλου που συνέχεια μεγαλώνει και μπορεί να επηρεάσει μόνο θετικά».

Από μια στολή δύτη, μέχρι και μια άθικτη οδοντόκρεμα του 1985, στα δάση της Αθήνας μπορεί κανείς να εντοπίσει κάθε λογής σκουπίδι. Όμως οι δράσεις του Save your hood δεν σταματούν εκεί.

Στόχος τους είναι η εν γένει ευαισθητοποίηση των πολιτών, ακόμα και σε ζητήματα φαινομενικά μη αλληλένδετα, όπως το προσφυγικό. «Έχουμε κάνει έκκληση σε τοπικές κοινότητες. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει φόβος από μεριάς τους, καθώς είναι οι πρώτοι που θα δεχτούν κριτική, πώς για παράδειγμα δεν τηρούν τα μέτρα, ακόμα κι’ αν γίνονται όλα βάσει των κανονισμών», αναφέρει ο Βασίλης, συμπυκνώνοντας σε μια πρόταση μια από τις παθογένειες της σημερινής κοινωνίας.

Αναφορικά με τη διαχείριση των απορριμμάτων, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει η Greenpeace καθένας από εμάς παράγει περισσότερο από μισό τόνο (509 κιλά) σκουπίδια κάθε χρόνο. Από αυτά, μόλις το 19% ανακυκλώνεται ή κομποστοποιείται. Το υπόλοιπο 81% καταλήγει στις χωματερές. Είναι χαρακτηριστικό, πώς στην Ελλάδα υπολογίζεται πως χρησιμοποιούμε καθημερινά 1 εκατομμύριο πλαστικά ποτήρια του φρέντο και μέσα σε ένα χρόνο καταναλώνουμε περίπου 2 δισεκατομμύρια μπουκάλια νερού.

«Ένα βασικό στοιχείο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η διαχείριση των απορριμμάτων. Στοχεύουμε, αυτά που καθαρίζουμε να τα παίρνουν ιδιωτικά κέντρα ανακύκλωσης και τουλάχιστον να έχουν μια καλύτερη μοίρα», εξηγεί αναφερόμενος σε μελλοντικά πλάνα του Save your hood.

Σε μια σύγχρονη κοινωνία, στην οποία ο άνθρωπος έχει μετατραπεί σε ον «καταναλωτικό» κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρξει ευαισθητοποίηση αναφορικά με το που καταλήγουν τα απορρίμματα αλλά και τον αντίκτυπό τους στο περιβάλλον μας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση.

«Να εξυγιάνουμε τις γειτονιές μας από κάθε τύπου πάθηση» προσθέτει ο Βασίλης κλείνοντας. «Δεν πάσχουμε μόνο από τα σκουπίδια, πάσχουμε και από αυτά που κουβαλάμε μέσα μας. Ο ρατσισμός, ο σεξισμός, και η έλλειψη πρασίνου στις γειτονιές μας είναι πράγματα που μας αφορούν και θέλουμε να τα ενσωματώσουμε σταδιακά».

Και για να γίνει η αρχή, μια μάσκα, ένα ζευγάρι γάντια και ένα «6» αρκούν.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.