Ψήφος κατά συνείδηση για το «Μακεδονικό»…

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής διχάζει το πολιτικό προσωπικό και προκαλεί εντάσεις στην κοινωνία. Θυμόμαστε όλοι τι έγινε με το σχέδιο Ανάν.

Ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, αφού είχε εξασφαλίσει την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε., αρνήθηκε να το στηρίξει, όπως είχε δεσμευτεί έστω με μισή καρδιά, λέγοντας ότι «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα», τα ελλαδικά κόμματα αντιμετώπιζαν ισχυρές εσωτερικές αντιδράσεις, οι πολίτες ήταν προβληματισμένοι, οι Ελληνοκύπριοι

το καταψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία και το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα περίπου εκεί που ήταν το 1974 μετά την εισβολή και την κατοχή. Με το Μακεδονικό, ευτυχώς, δεν υπάρχει θέμα εισβολής και κατοχής, ωστόσο σέρνεται από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90.

Οσες ευκαιρίες παρουσιάστηκαν χάθηκαν εξαιτίας των δογματισμών και των δύο πλευρών. Στην πρώτη φάση οι αγκυλώσεις είχαν ελληνικό χρώμα, στη δεύτερη φάση η ευθύνη για το αδιέξοδο ανήκει στις ηγεσίες της γειτονικής χώρας. Σήμερα, ο πρωθυπουργός της FYROM Ζάεφ δείχνει έτοιμος να ακυρώσει στην πράξη τις ανόητες μεγαλοϊδεατικές βλέψεις του Γκρούεφσκι.

Στη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό Alpha είπε ότι ο στόχος της κυβέρνησής του είναι να εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη της αντιπολίτευσης (δύσκολο) και των πολιτών (υπάρχει συμπαγής πληθυσμός Αλβανών που τάσσεται υπέρ της λύσης), συμπληρώνοντας ότι στρατηγική επιδίωξη της κυβέρνησής του είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. (χρειάζεται τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας).

Στη χώρα μας τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται στη γραμμή της σύνθετης ονομασίας. Οι ΑΝ.ΕΛΛ. παίζουν το χαρτί του πατριωτισμού, αλλά ξέρουν ότι δεν μπορούν να το τραβήξουν πολύ (ήδη ο Π. Καμμένος μετακινήθηκε). Στη Νέα Δημοκρατία η υπολογίσιμη εθνικιστική φράξια δεν αισθάνεται καλά με τη σύνθετη ονομασία, ωστόσο κρύβει τις απόψεις της για το συγκεκριμένο ζήτημα πίσω από τον στόχο να φύγει πάση θυσία η κυβέρνηση.

Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μια ομάδα –μειοψηφική, αλλά στελεχωμένη με προβεβλημένους παράγοντες που έχουν κάθε μέρα στασίδι στα ΜΜΕ– η οποία ζητά να εξαρτηθεί η στάση του κόμματος από το αν η κυβέρνηση συνεργασίας εμφανιστεί με ενιαία γραμμή. Δεν είναι εθνικιστές, είναι όμως αθεράπευτα ρεβανσιστές. Για το Ποτάμι, πάντως, το θέμα είναι εθνικής σημασίας, πρέπει να λυθεί τώρα, ανεξάρτητα από την επιλογή που θα κάνει ο μικρός εταίρος της κυβέρνησης. Το ΚΚΕ είναι από την αρχή σταθερά (κάποια εποχή τελείως μόνο του) υπέρ της σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Το κόμμα του κ. Λεβέντη αυτό τον μήνα λέει «καμιά ονομασία που θα περιέχει παράγωγο της λέξης Μακεδονία», τον επόμενο μήνα μπορεί να υποστηρίζει το αντίθετο. Ο,τι δείξουν τα μερομήνια! Πάντως ορισμένοι βουλευτές του είναι έτοιμοι να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση οφείλει να καταθέσει πρόταση (είναι αδιάφορο αν συμφωνεί το μικρότερο κόμμα, κάτι τέτοιο έγινε και με το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης) και οι βουλευτές όλων των πτερύγων να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αν κάποια κόμματα εκτιμούν ότι υπάρχει απώλεια της δεδηλωμένης, ας συνεννοηθούν κι ας καταθέσουν πρόταση μομφής. Και μόνη της η Ν.Δ. μπορεί να το κάνει.

Γράφει ο Τάσος Παππάς