Κρήτη | «Να μην ντρέπεστε, να μην σαστίζετε, να μην φοβάστε» ένα περιστατικό που μας θυμίζει να είμαστε άνθρωποι….

Η Γεωργία Πατσουράκη, δηλώνοντας «ντροπιασμένη κάτοικος του Ηρακλείου», υπογράφει  το παρακάτω κείμενο που αφορά στην εμπειρία της από το ΙΚΑ στον Εσταυρωμένο, σε ένα περιστατικό βαθιά ανθρώπινο, που λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας.

«Σάββατο, 5 Ιουνίου 2021,
Χθες (σ.σ. την περασμένη Παρασκευή) το πρωί, χρειάστηκε να πάω στο ΙΚΑ στον Εσταυρωμένο, στο Ηράκλειο

Κρήτης. Θα μπορούσε το πρωινό εκεί να κυλήσει ομαλά. Θα μοιραστώ μια σύντομη προσωπική εμπειρία μαζί σας και αυτό γιατί οφείλω στον εαυτό μου να μιλήσω γι’ αυτό έστω και ετεροχρονισμένα. Δεν είμαι άνθρωπος της υπερβολής, οπότε αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω είναι η συζήτηση όπως ακριβώς εξελίχθηκε».

Τι συνέβη
«Περιγραφή περιστατικού: Περίμενα τη σειρά μου για το παραπεμπτικό πριν επισκεφτώ τον γιατρό, ενώ μπροστά μου εξυπηρετούταν ένας ηλικιωμένος άνδρας (χωρίς συνοδό). Η κυρία πίσω από τον γκισέ ωρυόταν γιατί ο άνθρωπος δεν άκουγε.
– “Να σας κλείσω ραντεβού για τις 11 το πρωί;” (ούρλιαζε).
– Καμία απάντηση.
– “Μα, με ακούτε, κύριέ μου; 11 το πρωί είναι καλά;” (ούρλιαζε).
– “Δεν ακούω τι μου λέτε, κυρία μου”.
– “Μα δεν μπορώ, άνθρωπέ μου, να φωνάζω, με έχει ακούσει όλο το ΙΚΑ. Τι να κάνω;” (πράγματι τραντάζονταν οι κολόνες του κτηρίου από τις φωνές της).
– “Με συγχωρείτε, έβγαλα το ακουστικό μου και το έχω στην τσέπη.Κρήτη | Να, δείτε! Ο γιατρός μου έβαλε στο αφτί ένα φάρμακο σας λέω, και δεν ακούω τι μου λέτε, κυρία μου, συγνώμη”.
– “Μα τι δεν καταλαβαίνετε; 11 το πρωί είναι καλά; Στις 11; EΕΕNTEΕΕΕKAAAAΑΑ”.
Τις φωνές ακολουθούσαν γροθιές στον γκισέ. Επίσης, αν και προφανές, να αναφέρω ότι η υπάλληλος φορούσε μάσκα. Και να ήθελε ο άνθρωπος να διαβάσει τα χείλη της, δε θα μπορούσε».

Όλοι… ακίνητοι

«Ο κόσμος τριγύρω είχε ακινητοποιηθεί και την κοιτούσε. Δε μίλησε κανείς. Εγώ, σαστισμένη, παρακολουθούσα τη συζήτηση (που μόνο συζήτηση δεν ήταν), χωρίς να παίρνω θέση. Μέσα μου αναρωτιόμουν πόσο παράλογα είναι όλα τούτα. Και όμως δεν έπαιρνα θέση. Να την προσβάλω; Να ζητήσω από τον άνθρωπο συγνώμη εκ μέρους της; Να φωνάξω την προϊσταμένη για να κάνω παράπονα;

Το μόνο που έκανα ήταν να πάω και να σταθώ δίπλα στον ηλικιωμένο άνθρωπο, μπροστά στο γκισέ, και να της πω να του γράψει την ώρα σε ένα χαρτί και να επαναλάβω ότι ο άνθρωπος δεν άκουγε. Έτσι και έγινε, και το ραντεβού κλείστηκε για τις 11 το πρωί. Ο άνθρωπος ευχαρίστησε την υπάλληλο και έφυγε».

Έφυγε ο άνθρωπος

«Αφότου πήρα το παραπεμπτικό, βγήκα στους διαδρόμους, στην αυλή, στο πάρκινγκ, στον δρόμο, μπας και βρω τον άνθρωπο. Να δω αν είναι καλά, να του ζητήσω να αποφεύγει τέτοιους ανθρώπους, να τους αγνοεί, να μην τα παίρνει προσωπικά (γιατί προφανώς και η κυρία είχε άλυτα αρκετά θέματα με τον εαυτό της), να τους λυπάται τέτοιους ανθρώπους, να του ζητήσω συγνώμη που δε μίλησα, που δεν τον υπερασπίστηκα… Δεν τον βρήκα. Δε θα μάθει ποτέ ότι πίσω του ένας άνθρωπος τον κρατούσε από το χέρι σφιχτά και του ζητούσε συγνώμη για την αγένεια κάποιων φτηνών ανθρώπων.

neakriti.gr 

The post Κρήτη | «Να μην ντρέπεστε, να μην σαστίζετε, να μην φοβάστε» ένα περιστατικό που μας θυμίζει να είμαστε άνθρωποι…. appeared first on zarpanews.gr.