Αγορά φρεγατών: “Τιτανικός» για ελληνικά ναυπηγεία!

Ένα προδιαγεγραμμένο «ναυάγιο» στα εξοπλιστικά με αποκλειστική ευθύνη των κυβερνήσεων της Δεξιάς –  Με μηδενική συμπαραγωγή η αγορά των Belharra. «Ταφόπλακα» στον εγχώριο ναυπηγικό τομέα

Οι εξοπλισμοί αποτελούν εθνική αναγκαιότητα, παρ´ όλα αυτά κάθε φορά που γίνεται αγορά κάποιου οπλικού συστήματος προβάλλεται κριτική και ενστάσεις από την αντιπολίτευση. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν η Δεξιά χάνει την εξουσία η οποία συστηματικά επιδίδεται στην σκανδαλολογία και αποτελεί μέρος της αντιπολιτευτικής στρατηγικής της τα τελευταία 35 χρόνια !

Τι να πρωτοθυμηθεί

κανείς ; Τα «τυφλά» Μιράζ του ´80, τα «άχρηστα» ρωσικά αντιαεροπορικά του ´90 , τα «στραβά» υποβρύχια του 2000, τον αχρείαστο εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας, των «σάπιων» (Ρ-3) το 2016, το μπλόκο στην πώληση παλαιού υλικού (πυρομαχικά) στην Σαουδική Αραβία που θα απέδιδε στο ελληνικό δημόσιο κέρδος 75 εκατομμύρια δολάρια, μόνο και μόνο επειδή το deal θα το έκανε ο Καμμένος…!

Για την ΝΔ, ως αντιπολίτευση, οι αμυντικές προμήθειες αποτελούσαν το όχημα για να σηκωθεί κουρνιαχτός ! Την ένοιαζε πάντα η φθορά της κυβέρνησης που εκτελούσε το εξοπλιστικό πρόγραμμα. Έβλεπε τους εξοπλισμούς ως ευκαιρία για να διχάσει το εκλογικό σώμα και όχι για να αναπτυχθεί η εγχώρια βιομηχανία μέσω της Ελληνικής Προστιθέμενης Αξίας. Είχε ταυτίσει την έννοια των εξοπλισμών με εκείνη της μίζας. Και εάν παρατηρήσετε σήμερα, από τον χώρο των άκρων της Δεξιάς είναι εκείνοι που αναζητούν μεσάζοντες πίσω από τις μεγάλες γαλλικές αγορές…

Η Αριστερά δεν ψάχνει τον «κρυμμένο θησαυρό» της μίζας αλλά την αναγκαιότητα ή μη για τόσο μεγάλες αγοράς που φτάνουν τα 10 δις με fast track διαδικασίες!

-Φαντάζεστε τι χαμό θα είχε κάνει η ΝΔ εάν στην θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν ο Αντρέας ή ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Σημίτης ή ο Τσίπρας και ανακοίνωναν ξαφνικά από την ΔΕΘ τρεις μεγάλες αγορές από την Γαλλία με μηδενική ελληνική συμμετοχή και χωρίς προηγουμένως να έχουν γίνει όλες οι τυπικές και ουσιαστικές διαδικασίες που προβλέπει η νομοθεσία ; Τα «γουνάκια» θα είχαν ήδη αναλάβει δράση…

Νομίζω ότι συμφωνείτε κύριε καθηγητά, κύριε Γιώργο Γεραπετρίτη με αυτή την παρατήρηση…

Ο λογικά σκεπτόμενος πολίτης του μεσαίου χώρου αυτή την στιγμή δεν αναζητάει μίζες και δεν κυνηγάει ανεμόμυλους καθώς γνωρίζει τον άγραφο νόμο της ελεύθερης Αγοράς ότι σε κάθε τέτοιου είδους δουλειά πέφτει κέρασμα και κάποιος απολαμβάνει το φοντάν με την «μαύρη» σοκολάτα, ωστόσο αναζητεί εξηγήσεις σε βασικά πράγματα. Για παράδειγμα:

* Ακούει ο πολίτης τον πρωθυπουργό να λέει φέτος στην ΔΕΘ ότι θα αγοράσει αλλά οκτώ Rafale για να τα κάνουμε δυο δωδεκάδες και αναρωτιέται : Τελικώς πόσα αεροπλάνα θέλει η Πολεμική Αεροπορία; Ρωτήθηκε το Επιτελείο πριν την εξαγγελία για τα + 8 Rafale ; Το ΓΕΑ παλαιότερα είχε πάρει απόφαση για 40 αεροσκάφη 5ης γενιάς. Τώρα μήπως θέλει παραπάνω ; Η κυβέρνηση σκέπτεται να παραγγείλει και 16 F-35 σε πρώτη δεύτερη ενώ στην πορεία θα ακολουθήσει κι άλλη δόση. Πόσα τελικά θα παραγγελθούν ; Τα μαχητικά αεροσκάφη δεν είναι αυτοκίνητα. Ούτε smart, ούτε FIATάκια , ούτε Yugo – zastava…

* Ακούει ο πολίτης για συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης με την Γαλλία και αναρωτιέται : Με την αγορά 24 RAFALE και 3+1 Φρεγατών εξασφαλίζει η Ελλάδα ότι στο μέλλον η Γαλλία δεν θα πουλήσει παρόμοια οπλικά συστήματα στην Τουρκία όπως έκανε η Γερμανία με τα υποβρύχια ; Μπορεί κι άλλος αγοραστής (πχ Τουρκία) , με μεγαλύτερη παραγγελία από την ελληνική, να συνάψει ίδια ή καλύτερη συμφωνία με την Γαλλία ;

* Δεν ακούει ο πολίτης την φράση κλειδί «ελληνική συμπαραγωγή» και ανησυχεί :

– Που είναι η ΕΑΒ , που είναι τα ελληνικά ναυπηγεία , που είναι οι εκατοντάδες εγχώριες ιδιωτικές αμυντικές βιομηχανίες με τα αξιόλογα ερευνητικά κέντρα ; Ποιος τους εξαφάνισε από τα μείζονα γαλλικά εξοπλιστικά προγράμματα ; Ποιος τους πέταξε απ´έξω : Οι Γάλλοι με τον σωβινισμό και την αλαζονεία που τους διακρίνει ; Ή μήπως υπήρξε παντελής αδιαφορία από την ελληνική πλευρά η οποία με δυσανεξία αντιμετωπίζει την εγχώρια αμυντική βιομηχανία τα τελευταία δυο χρόνια ως κυβέρνηση της ΝΔ.

Από την αρχαιότητα ακόμη, η μαχητική ικανότητα και η αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων ενός κράτους, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα του να παράγει και να διαθέτει εξελιγμένα οπλικά συστήματα. Η αμυντική βιομηχανία, εκτός του ότι συμβάλλει στην Εθνική Άμυνα και Ασφάλεια, ήταν και παραμένει, ένας στρατηγικός τομέας της οικονομίας.

Ειδικότερα για την Ελλάδα αλλά και την Τουρκία, που βρίσκονται σε μια ευαίσθητη περιοχή με έντονη γεωπολιτική αστάθεια και καλούνται να αντιμετωπίσουν αυξημένους κινδύνους ασφαλείας, η ύπαρξη ανεπτυγμένης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας είναι ανάγκη ζωτικής σημασίας. Αυτό έγινε κατανοητό και για τις δυο χώρες το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Τότε οι αμυντικές βιομηχανίες Ελλάδας και Τουρκίας, αρχικά ακολούθησαν παράλληλες τροχιές, με την ελληνική αμυντική βιομηχανία να εμφανίζεται καλύτερα οργανωμένη και με σαφώς περισσότερες προοπτικές.

Όμως, κατά την δεκαετία του ´90 η τουρκική αμυντική βιομηχανία κινήθηκε σε ανοδική τροχιά ενώ ο αντίστοιχος ελληνικός Βιομηχανικός τομέας είχε πάρει την κάτω βόλτα. Η εξέλιξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας τις δύο τελευταίες δεκαετίες, είναι αλματώδης. Η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας επενδύει σημαντικούς πόρους στο συγκεκριμένο βιομηχανικό κλάδο και χρησιμοποιεί την ανάπτυξή του ως εργαλείο, για την ανάδειξή της σε περιφερειακή δύναμη στην περιοχή. Οι επενδύσεις σε Έρευνα και Ανάπτυξη (Ε&Α) και η ορθή χρήση των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων (ΑΩ), έδωσαν ώθηση στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, που με τη σειρά της αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό για ολόκληρο το βιομηχανικό κλάδο της Τουρκίας. Αντιθέτως η Ελλάδα συνεχίζει την διαλυτική της πορεία στον Αμυντικό κατασκευαστικό τομέα.

Την πολιτική ευθύνη για την αδυναμία συμμετοχής του ελληνικού ναυπηγικού τομέα στο πρόγραμμα των φρεγατών, φέρει εξ ολοκλήρου η κυβερνώσα παράταξη καθ´ ότι πρόκειται για ένα διαρκές «πολιτικό έγκλημα» της τελευταίας δεκαπενταετίας. Είχε γίνει ήδη σαφές από το 2005 ότι η αναμέτρηση με την Τουρκία θα μεταφερόταν αναπόφευκτα στην Αν. Μεσόγειο και γι αυτό ήταν αναγκαίο να αντιμετωπιστεί η «γήρανση» των μεγάλων πλοίων επιφανείας που διέθετε τότε το Ναυτικό μας. Όμως αντί να αντιμετωπιστεί έγκαιρα το πρόβλημα, οι πολιτικές Ηγεσίες αποφάσισαν ένα «εθελοντικό» αφοπλισμό της Χώρας !
Χρόνο με χρόνο οι αμυντικές μας δαπάνες περιορίζονταν και σιγά σιγά καταλήξαμε να ξοδεύουμε μέσα σε μια 10ετία όσα η Τουρκία δαπανούσε σε ενάμιση χρόνο.

Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας το 2005 προχώρησαν σε συνεργασίες με τη γαλλική DCNs (Group Naval) οι οποίες κατέληξαν σε ένα Κοινό Ανακοινωθέν Καραμανλή-Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2008 για τη ναυπήγηση 6 Φρεγατών FREMM στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.

Το Κοινό Ελληνογαλλικό Ανακοινωθέν Καραμανλή- Σαρκοζί ήταν και μια προειδοποίηση ότι η Γαλλία θα έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην Αν. Μεσόγειο για να καλύψει το χώρο που άφηναν οι ΗΠΑ.
Ωστόσο το Κοινό ελληνογαλλικό Ανακοινωθέν υπονομεύθηκε από υπουργούς της τότε κυβέρνησης Καραμανλή με αποτέλεσμα το Πρόγραμμα FREMM να εγκαταλειφθεί τα επόμενα 2-3 χρόνια όπως και διάφορα υποκατάστατα όπως πχ leasing (ενοικίαση). Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (πχ Ευ. Βενιζέλος) επέδειξαν αδιαφορία από άγνοια , ανευθυνότητα ίσως και τον φόβο της τρόικας… Κάθε συζήτηση για πρόσκτηση μεγάλων πλοίων επιφανείας διακόπηκε βιαίως.

Βεβαίως δεν θα πρέπει να ξεχνάει η Ελλάδα ότι βασική παράμετρος που συνετέλεσε στο ναυάγιο του μεγάλου «Προγράμματος Καραμανλή» για κατασκευή 6 φρεγατών FREMM στην Ελευσίνα ήταν οι δυσχέρειες που αντιμετώπιζε το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών το οποίο δεν διέθετε δυνατότητα προνομιακής χρηματοδότησης του Προγράμματος !!Και δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα εκείνη την περίοδο βρισκόταν κάτω από τους μνημονιακούς περιορισμούς και τις αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών Χωρών που συμμετείχαν στο σχέδιο διάσωσης της Χώρας. Και έτσι οι εξοπλισμοί που αφορούσαν το Ναυτικό περιορίστηκαν στην προσπάθεια ολοκλήρωσης των 4 Υποβρυχίων 214 και των Πυραυλακάτων τ. ΡΟΥΣΣΕΝ. Η μόνη νέα παραγγελία ήταν δύο Πυραυλάκατοι του τύπου αυτού που έγινε το 2008. Και αυτό σε μια εποχή ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων στις οποίες τα εγχώρια Ναυπηγεία δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν. Έτσι επήλθε ο μαρασμός του εγχώριου ναυπηγικού τομέα με το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό που εναλλάσσεται στην εξουσία να αγνοεί την πραγματικότητα και να προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση με «μικρολογιστικά» κριτήρια που οδηγούν μαθηματικά στον απόλυτο αφελληνισμό σημαντικών υποδομών οι οποίες έχουν αποσβεστεί ουσιαστικά με το αίμα του Έλληνα φορολογούμενου.

Αυτή η τραυματική εμπειρία και το άδοξο τέλος του Κοινού Ανακοινωθέντος Καραμανλή – Σαρκοζί για την συμπαραγωγή των 6 φρεγατών FREΜΜ στα ναυπηγεία της Ελευσίνας το 2008 , σφράγισαν την διάλυση του εθνικού Ναυπηγικού Τομέα.

Η Φρεγάτα είναι η πλατφόρμα, το εύκολο στάδιο που θα μπορούσε να φτιαχτεί σε ελληνικό ναυπηγείο το οποίο όμως θα έπρεπε να είναι ικανό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις για την υλοποίηση του συγκεκριμένου πρότζεκτ. Το περίπλοκο στάδιο στο πρόγραμμα των φρεγατών είναι η επιλογή των ηλεκτρονικών συστημάτων (κεντρο επιχειρήσεων – ραντάρ) και των όπλων που θα φορεθούν επί της φρεγάτας και τα οποία βάσει απαιτήσεων του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού θα αναλάμβανε να τοποθετήσει η κατασκευάστρια εταιρία.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι αν η συμπαραγωγή των 3+1 φρεγατών Belharra δεν κατέστη δυνατή διότι:

1) Τα ελληνικά ναυπηγεία δεν είναι ούτε κάνε σε θέση να κόψουν και να συγκολλήσουν τις λαμαρίνες συναρμολογώντας το σκαρί;

2) Δεν το έθεσε η ελληνική πλευρά στην διαπραγμάτευση;

3) Το έθεσε η ελληνική πλευρά και το αρνήθηκαν οι Γάλλοι;

Όπως και να έχουν τα πράγματα, όποιο και εάν είναι το παρασκήνιο της σύμβασης, ο ελληνικός ναυπηγικός τομέας είναι ο μεγάλος χαμένος από το πρόγραμμα των φρεγατών Belharra. Είχαν την ιστορική ευκαιρία τα ελληνικά ναυπηγεία να μπούν αξιοπρεπώς στο ευρωπαϊκό ναυπηγικό σαλόνι αλλά ούτε καν τους επιτράπηκε η είσοδος ως «φτωχοί συγγενείς» . Αντιμετωπίστηκαν ως «αποδιοπομπαίοι τράγοι» και έχασαν το ραντεβού με την ιστορία…

Είναι σαφές ότι η αγορά των Belharra επέφερε το ναυάγιο στον ελληνικό ναυπηγικό τομέα αλλά η κυβέρνηση και τα συστημικά ΜΜΕ ανοίγουν σαμπάνιες και πανηγυρίζουν ως να είναι επιβάτες στο ΤΙΤΑΝΙΚΟ .

Γράφει ο Δήμος Βερύκιος 

The post Αγορά φρεγατών: “Τιτανικός» για ελληνικά ναυπηγεία! appeared first on zarpanews.gr.

Keywords
αγορα, ελληνικα, γιώργος παπανδρέου, deal, νεα δημοκρατια, δις, track, παπανδρεου, τσιπρας, ΔΕΘ, γαλλια, συμμετοχή, σοκολατα, rafale, γεα, smart, yugo, ελλαδα, εαβ, κυπρος, συγκεκριμένο, dcns, group, σαρκοζι, ηπα, leasing, βενιζελος, νέα, μμε, κυβερνηση εθνικης ενοτητας, νεα κυβερνηση, Καλή Χρονιά, καμμενος, δραση, εκλογες ηπα, χωρες, αυτοκινητα, γερμανια, δουλεια, δυσανεξια, εαβ, εθνικη, ηγεσια, ηπα, μμε, προγραμμα, ρωσικα, υπουργειο οικονομικων, ωθηση, smart, αγνοια, αδιαφορια, αδυναμια, αιμα, αμυνα, γαλλικα, γεα, γινει, γινεται, γιώργος παπανδρέου, δυναμη, δυνατοτητα, δημος, δημοσιο, δις, εγινε, ευκαιρια, ευκολο, εννοια, εξελιξη, επενδυσεις, εποχη, επρεπε, ερευνα, εταιρια, ευθυνη, ιδια, κυβερνηση, κυριε, μαθηματικα, μιζες, μπλοκο, ναυτικο, παντα, οκτω, ουσιαστικα, ουσιαστικο, οχημα, προγραμματα, ραντεβου, ρολο, σαουδικη αραβια, συγκεκριμένο, συζητηση, σειρα, συμμετοχή, σημιτης, σωμα, σχεδιο, τουρκια, των ακρων, υλοποιηση, φθορα, φορα, αγορες, ασφαλεια, dcns, deal, υπουργειο, εισβολη, κυριακου, leasing, πωληση, rafale, track, yugo
Τυχαία Θέματα