Θεσσαλονίκη: Παρέμβαση αντιεξουσιαστών για το εργατικό ατύχημα στην Ολύμπου

Παρέμβαση πραγματοποίησαν μέλη της Ταξικής Αντεπίθεσης Θεσσαλονίκης στο σημείο στο οποίο πριν τρεις μέρες ένας ακόμα εργαζόμενος τραυματίστηκε σοβαρά και δίνει μάχη για τη ζωή του στο νοσομείο:

Χθες, αντιεξουσιαστές πραγματοποίησαν παρέμβαση στην οδό Ολύμπου και στους γύρω δρόμους όπου την προηγούμενη Δευτέρα, μετανάστης εργάτης κατά τη διάρκεια ξεστησίματος της σκαλωσιάς, έπεσε από ύψος πέντε μέτρων και φέρει βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.

Κρεμάστηκε

πανό στην παρατημένη σκαλωσιά και μοιράστηκαν κείμενα σε εργαζόμενους/ες της περιοχής καθώς και σε κατοίκους που ρωτούσαν για την πορεία της υγείας του εργαζομένου.

Ακολουθεί το κείμενο διαμαρτυρίας:

"Τη Δευτέρα 20 Ιουλίου στην οδό Ολύμπου, ένας ακόμα εργάτης πέφτει από σκαλωσιά, από ύψος 5 μέτρων, και διακομίζεται στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση. Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα, συνάδελφό του στην οικοδομή, γνωρίζουμε ότι ο άνδρας βρισκόταν στο ύψος του τρίτου ορόφου, όταν μπήκε το πόδι του σε κενό στην σκαλωσιά και έκατσε σε αυτήν για να δει τι είχε γίνει. Εκείνη τη στιγμή ζαλίστηκε με αποτέλεσμα να πέσει στο κενό από την μεριά της πολυκατοικίας. Για το εν λόγω δυστύχημα όμως, παρά τις προσπάθειες του κεφαλαίου, και του κράτους του, να μας πείσει πως συνέβη λόγω ατυχίας ή και λάθους του εργαζόμενου, οι ευθύνες είναι ξεκάθαρες.

Οι ευθύνες βαραίνουν τη εταιρεία “Σείριος” που εργαζόταν ο 27χρόνος, λόγω των ελλιπών έως ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας που είχε λάβει και λαμβάνει. Η συγκεκριμένη εταιρεία βέβαια, δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά τον κανόνα, εφόσον σε όλον το κλάδο, όπως και σε άλλους, (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους διανομείς-delivery), η απουσία μέτρων προστασίας είναι καθεστώς. Κράνος, ζώνη ασφαλείας, ειδικά παπούτσια, γυαλιά εργασίας κ.α., έχουν ελάχιστο κόστος για την εργοδοσία και θα ήταν αρκετά για να προφυλάξουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Στο βωμό του κέρδους όμως, υπό την απουσία μαζικών αντιδράσεων, την τεράστια ευκολία αντικατάστασης των “αναλώσιμων” εργατών/τριων λόγω υψηλής ανεργίας, αλλά και την πλήρη συμμετοχή του κράτους, οι επιχειρήσεις βλέπουν ως ψιλά γράμματα τον κίνδυνο εργατικού ατυχήματος, ακόμα και θανατηφόρου.

Η εντατικοποίηση της δουλειάς, η απλήρωτη εργασία, η μισή ή καθόλου ασφάλιση, τα ελαστικά ωράρια, η κατακόρυφη αύξηση των εργατικών “ατυχημάτων”, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της καραντίνας, είναι προϋπόθεση για αυτή την περιβόητη ανάπτυξη που τα μέσα ενημέρωσης διατυμπανίζουν συνέχεια, ξεχνώντας να μας αναφέρουν ότι μιλούν για την ανάπτυξη της κερδοφορίας καπιταλιστών, για την ανάπτυξη της φτώχειας και της δυστυχίας στην εργατική τάξη, στις λαϊκές οικογένειες.

Είτε στα γιαπιά και στις σκαλωσιές, είτε στα εργοστάσια και στις αποθήκες, είτε στον επισιτισμό και το εμπόριο, να υπερασπιστούμε την υγεία και τη ζωή μας, να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε μέτρα προστασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφάλιση, βαρέα και ανθυγιεινά όπου χρειάζονται, και συλλογικές συμβάσεις εργασίας".