Θα έπρεπε να ντρέπεται, αλλά…

Βρίσκει και τα κάνει, όπως λέει η λαϊκή σοφία. Κι αυτό αναφέρεται κυρίως σε όσους καλούνται να οργανώσουν τη δημοκρατική απάντηση στο καθεστωτικό θράσος, αλλά περί άλλα τυρβάζουν…

Θα έπρεπε να ντρέπεται, αντί να πανηγυρίζει, ο πρωθυπουργός, για την κατάσταση στη δημόσια Παιδεία. Αυτό αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του με αφορμή την επίσκεψη Μητσοτάκη στο υπουργείο Παιδείας και τις διθυραμβικές δηλώσεις του για τα κιτ ρομποτικής και τους διαδραστικούς πίνακες που μπήκαν στα δημόσια σχολεία. Και που κατά τον Μητσοτάκη βελτιώνουν το επίπεδο μιας Παιδείας ρημαγμένης από την πολιτική του. Με αναπληρωτές των αναπληρωτών, φραγμούς στην ανώτατη μόρφωση, υποχρηματοδότηση και βεβαίως υπονόμευση από μια πολιτική που μισεί κάθε τι δημόσιο και επενδύει, όπως παντού, στην κερδοσκοπία και την αναπαραγωγή των κάθε είδους διακρίσεων.

Θα έπρεπε να ντρέπεται! Απολύτως σωστό. Θα έπρεπε επίσης να ντρέπεται για την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, στη δημόσια Υγεία γενικά. Μια κατάσταση που παίρνει το χαρακτήρα εφιάλτη όταν άνθρωποι πεθαίνουν αβοήθητοι, σε καρότσες αγροτικών αυτοκινήτων, ή καίγονται σε χειρουργεία από ελαττωματικά μηχανήματα, ή περιμένουν για μήνες για τη θεραπεία τους, ή εξαναγκάζονται να πληρώνουν από το υστέρημά τους για να βρουν ιατρική βοήθεια. Και όταν φύλακας άγγελος της ζωής και της υγείας των πιο αδύναμων είναι ο κατ’ εξοχήν άγγελος των κερδών και της ακροδεξιάς φωνασκίας, τον οποίο ο Μητσοτάκης διόρισε υπουργό στο ευαίσθητο αυτό για την κοινωνία πόστο.

Θα έπρεπε να ντρέπεται επίσης για τα Τέμπη, για όσα διαπράττει στη Δικαιοσύνη, για το τσαλαπάτημα των θεσμών, για τις υποκλοπές που φέρουν την υπογραφή του, για την Πύλο και την καθημερινή αγριότητα, για το οργανωμένο έγκλημα που ανθίζει, για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, για τη μαφία της ομάδας αλήθειας και τις παρακρατικές διασυνδέσεις της με τα κρατικά ταμεία, για τις καθεστωτικές πρακτικές που έχουν γίνει κανόνας, για το ιδιώνυμο θράσος και τα ψέματα, για το γενικό ξεχαρβάλωμα και την ισοπέδωση της εμπιστοσύνης που έχουν οδηγήσει το κόμμα του σε δημοσκοπικά τάρταρα και -το χειρότερο- την κοινωνία στην πιο επικίνδυνη κατάσταση αδιεξόδου.

Θα έπρεπε να ντρέπεται. Αλλά δεν…. Μπορεί ο ανεκδιήγητος με το πιο επιτηδευμένο ύφος που του φόρεσε ο Γκρίνμπεργκ να αραδιάζει τους πομφόλυγες του χωρίς καμιά ρυτίδα ντροπής. Μπορεί, μετά από χρόνια κυνισμού και διάλυσης να ανακαλύπτει την ανάγκη του κοινωνικού κράτους, να μοιράζει επιδόματα, να πασχίζει για τα τρένα, για τη δημόσια υγεία, για τη δημόσια Παιδεία, για τους πεινώντες και διψώντες. Να επιχειρεί με δυο λόγια να ανατρέψει το γνωστό ότι δεν μπορεί κανείς να κοροϊδεύει τους πάντες για πάντα. Ε, λοιπόν, ο Μητσοτάκης πιστεύει ότι μπορεί με σημαία το ψέμα και το θράσος να διασώσει την προσωπική του εξουσία. Βέβαιος ότι έχει να κάνει μα λαό λωτοφάγων.

Επιμύθιο. Και γιατί να μην το πιστεύει; Βρίσκει και τα κάνει, όπως λέει η λαϊκή σοφία. Κι αυτό αναφέρεται κυρίως σε όσους καλούνται να οργανώσουν τη δημοκρατική απάντηση στο καθεστωτικό θράσος, αλλά περί άλλα τυρβάζουν…

(Ο Θανάσης Καρτερός είναι δημοσιογράφος- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Η Αυγή" της Κυριακής)