ΣτΕ: «Πράσινο φως» για άνοιγμα φαρμακείου και από ιδιώτες - Τι απαντούν οι φαρμακοποιοί

H Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας μόλις άναψε το πράσινο φως για τη σύσταση- ίδρυση φαρμακείων από μη φαρμακοποιούς. Το ΣΤΕ έκρινε ότι είναι συνταγματική η λειτουργία φαρμακείων υπό την εταιρική μορφή της Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης (ΕΠΕ) κι υπό την προϋπόθεση ότι ο επιστημονικά υπεύθυνος του φαρμακείου είναι φαρμακοποιός και παράλληλα

Υπενθυμίζεται ότι με το Προεδρικό Διάταγμα 64/2018 επετράπη η ίδρυση φαρμακείων και από φυσικά πρόσωπα μη φαρμακοποιούς υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και το ασυμβίβαστο της ιδιότητας εταίρου εταιρείας φαρμακείου, με την ιδιότητα του εταίρου επιχείρησης δραστηριοποιούμενης στο χονδρικό εμπόριο φαρμάκων, του ιατρού κ.λπ

Και τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη για τους ίδιους τους φαρμακοποιούς;

« Είτε μας αρέσει, είτε όχι η απόφαση είναι δεσμευτική και άρα σεβαστή» λέει στο Dikaiologitika News o πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής Κωνσταντίνος Λουράντος και συμπληρώνει: « Οι φαρμακοποιοί διαφωνήσαμε με αυτή την απόφαση από την αρχή και συνεχίζουμε να διαφωνούμε γιατί αναφέρεται υποτίθεται στο κοινοτικό δίκαιο, με τη βασική διαφορά όμως ότι το κοινοτικό δίκαιο εφαρμόζεται τελείως διαφορετικά σε κάθε χώρα. Στην Γερμανία, για παράδειγμα, η ρήτρα της συμμετοχής του φαρμακοποιού είναι στο 51% κι όχι στο δικό μας 33% και το ίδιο υψηλό ποσοστό υπάρχει στις περισσότερες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης».

Όπως πάντως το θέτει ο κος Λουράντος όσο πιο..... super market γίνεται ένα φαρμακείο τόσο περισσότερο χάνει τον κοινωνικό του ρόλο. « Βερεσέ, μια μεγάλη αλυσίδα η οποία θα κάνει ένα φαρμακείο σαν super market, δεν θα δίνει ούτε και θα διευκολύνει τον πολίτη με τα φάρμακα και με συμβουλές υγείας πολύτιμες».

Για τον φαρμακοποιό Ιωάννη Δαγρέ, ταμία στον Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής και μέλος στο Δ.Σ του «Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου» η απόφαση του ΣτΕ για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Φαρμακείων, στην πραγματικότητα δεν αλλάζει απολύτως τίποτα στον τρόπο που χορηγούνταν οι άδειες για ίδρυση Φαρμακείου, καθώς και στο πώς λειτουργούσαν τα Φαρμακεία. « Ό,τι ίσχυε στο θέμα αυτό από το 2018, με το Προεδρικό Διάταγμα Νο. 64, μέχρι και την Απόφαση αυτή, συνεχίζει να ισχύει και μετά την Απόφαση απαράλλαχτο.

Φαρμακεία μπορούσαν και θα συνεχίσουν να μπορούν κάποιες κατηγορίες ιδιωτών να συγχρηματοδοτούν λαμβάνοντας πλειοψηφικό κομμάτι της ιδιοκτησίας τους μεν, αλλά μόνο εφόσον το 33% του Φαρμακείου ανήκει σε φαρμακοποιό, και μόνο εφόσον βρεθεί κενή θέση για να ιδρυθεί Φαρμακείο σε κάποια περιοχή, με βάση τα πληθυσμιακά κριτήρια χορήγησης αδειών Φαρμακείων».

Στο δια ταύτα, σύμφωνα με τον ίδιο, .... ύαινες που δεν έχουν τις ρίζες τους στον κλάδο κι είναι έτοιμες να μπουν στο χορό του φαρμάκου υπάρχουν στην αγορά, παρ' όλα αυτά η δέσμευση του 33% και της κενής θέσης έχουν υψώσει έναν προστατευτικό φράχτη που θωρακίζει σε ένα βαθμό τους φαρμακοποιούς. Ο ίδιος δεν πιστεύει ότι θα δούμε ποτέ στην Ελλάδα φαρμακεία σαν αμερικάνικα super market.

Από την άλλη, η τωρινή κατάσταση δεν είναι σε καμία περίπτωση η επιθυμητή για τους φαρμακοποιούς. Όπως μας λέει ο κος Δαγρές: « ο κλάδος προσφεύγει διαχρονικά εναντίον οποιασδήποτε νομοθετικής πρόβλεψης ιδιώτη ως συνιδιοκτήτη Φαρμακείου, όπως πράξαμε και σε αυτή την περίπτωση, καθώς κρίνουμε ότι μία τέτοια νομοθετική επιλογή δεν προσφέρει απολύτως τίποτα και σε κανέναν (πλην κάποιων ιδιωτών), ενώ συνάμα μπορεί να αποβεί δυνητικά επικίνδυνη και επιζήμια για τη Δημόσια Υγεία. Κάτι το οποίο άλλωστε ευθυγραμμίζεται και με ό,τι είχε αποφανθεί και το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε Απόφαση που είχε εκδώσει για το θέμα.

Παρ΄ όλα αυτά, η συγκεκριμένη απόρριψη της προσφυγής των φαρμακοποιών εναντίον του π.δ. 64-2018, μετά από μία σειρά άλλων παλαιότερων Αποφάσεων που είχαμε κερδίσει στο θέμα για άλλες παρόμοιες νομοθετικές πράξεις, αποτελεί μία αρνητική και πιθανόν ανησυχητική εξέλιξη τόσο για εμάς, όσο και για τους πολίτες. Αναμένουμε λοιπόν το πλήρες κείμενο και το σκεπτικό της απόρριψης ώστε να εξετάσουμε για ποιους λόγους συνέβη κάτι τέτοιο, αν δηλαδή αυτοί οι λόγοι είναι τυπικοί ή ουσιαστικοί, ή αν απλώς το ΣτΕ έκρινε ότι οι δικλείδες περιφρούρησης της ανεξαρτησίας του φαρμακοποιού και της περιφρούρησης της υπευθυνότητάς του και του κυριαρχικού ρόλου του στη λειτουργία και διαχείριση Φαρμακείου είναι επαρκώς διασφαλισμένα και έτσι δεν υπάρχει λόγος απόρριψης της συγκεκριμένης νομοθετικής διάταξης (π.δ. 64-2018).»