Δεν έζησε η χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά τέτοια διαφθορά. Και τέτοιο θράσος

Φταίει, γαμώτο. Δεν είναι ανεύθυνος άρχων. Φταίει για όλα. Και όχι μόνο γιατί επέτρεψε να γίνονται τα όργια στην αυλή του. Αλλά και γιατί προέτρεψε σ’ αυτά.

Ενα ερώτημα προκύπτει από τις καταιγιστικές αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τον πολιτικό σεισμό της παραίτησης Βορίδη, τριών υφυπουργών και ενός γενικού γραμματέα. Από τους «εύοσμους» διαλόγους μεταξύ στελεχών της παράταξης, λειτουργών του αμαρτωλού οργανισμού και εκπροσώπων της γαλάζιας φυλής των αρπακτικών. Ένα ερώτημα που βρίσκεται στη σκέψη όλων: Θα τη γλιτώσουν πάλι ο Μητσοτάκης και η διεφθαρμένη κυβέρνησή του; Θα πετύχουν το ξέπλυμα με τη γνωστή μέθοδο των τριών; Πρώτον, σκίζουμε τα ιμάτιά μας ως αθώοι. Δεύτερον, όταν σφίξουν τα πράγματα, σκίζουμε το κράτος και τις διαχρονικές ευθύνες - του ΣΥΡΙΖΑ κατά προτίμηση. Και τρίτον, όταν παρασφίξουν, σκίζουμε διάφορους αποδιοπομπαίους τράγους. Για να εμφανίσουμε τον Μητσοτάκη όχι μόνο αθώο αλλά και διώκτη των ενόχων.

Ετσι την πλήρωσαν, για λόγους θεάματος πάντα, ο Βρούτσης των σκόιλ ελικίκου, ο Πάτσης των δανείων, ο ανιψιός των Predator, ακόμα και ο Καραμανλής των τρένων. Στον αφρό πάντα ο Μητσοτάκης, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να εμφανίζεται σαν βλάκας που δεν είχε ιδέα τι συμβαίνει στην πολιτική του κρεβατοκάμαρα. Ακόμα χειρότερα, να θεωρεί όλους τους άλλους βλάκες και να εμφανίζεται ως αυτουργός της κάθαρσης. Να κρύβει το μέγεθος της δικής του διαφθοράς πίσω από τη διαφθορά των άλλων. Αυτός, ο μέγας εφευρέτης του επιτελικού κράτους, ο ραψωδός της τεχνοκρατικής επάρκειας, ο υμνωδός της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης αποδεικνύεται έτσι όχι μόνο πολιτικά δειλός αλλά και ανίκανος να ψελλίσει κάποια αυτοκριτική για το ξεχαρβάλωμα ενός κράτους το οποίο υποσχέθηκε να καταστήσει σύγχρονο και το κατάντησε παράγκα των αρουραίων.

Δεν έζησε η χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά τέτοια διαφθορά. Και τέτοιο θράσος. Να κάνουν πάρτι οι ομάδες αλήθειας με υπουργούς και εκπροσώπους και να διατυμπανίζουν τη -χρυσοφόρα όπως αποδείχθηκε- σχέση τους με το κόμμα και την κυβέρνηση. Να ανταγωνίζονται υπουργοί και παρατρεχάμενοι όχι μόνο ποιος θα φάει πιο πολλά ή ποιος θα κάνει πιο πολλά ρουσφέτια αλλά και ποιος θα αναλυθεί στα πιο πειστικά κροκοδείλια δάκρυα αθωότητας όταν είναι βουτηγμένος μέχρι τον λαιμό στη χαβούζα. Κι αυτή η τακτική, που έχει το κέντρο της στο Μαξίμου, είναι ίσως χειρότερη κι από την παραλυτική λεηλασία. Γιατί πιο προσβλητικό για τον εξυμνούμενο λαό, ακόμα και τον λαό της παράταξης, είναι να τον αντιμετωπίζουν όπως τα αιγοπρόβατα της αρμοδιότητας του ΟΠΕΚΕΠΕ. Να τον σελαγίζουν μια και δυο και εκατό φορές με απροκάλυπτο ξυλοκόπημα της λογικής και της αλήθειας. Με ίδιο πάντα στόχο: Δεν φταίει ο Μητσοτάκης!

Φταίει, γαμώτο. Δεν είναι ανεύθυνος άρχων. Φταίει για όλα. Και όχι μόνο γιατί επέτρεψε να γίνονται τα όργια στην αυλή του. Αλλά και γιατί προέτρεψε σ’ αυτά. Είναι ο Νονός ενός προσωπικού κράτους με εγκληματικές προεκτάσεις τα ιμάτια του οποίου μοίραζε και μοιραζόταν σαν ιδιοκτήτης. Ευτυχώς που, όπως φαίνεται, ακόμα κι εκείνοι που αντιμετωπίζει σαν πρόβατα το έχουν πια καταλάβει. Και μακάρι να είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που θα πάει στον αγύριστο από τα εξεγερμένα αμνοερίφια. Με ένα πάνδημο: Μπεεε, κύριε Μητσοτάκη…

(Ο Θανάσης Καρτερός είναι δημοσιογράφος- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Αυγή» της Κυριακής)