Δεν είμαστε αριθμοί αλλά άνθρωποι

Το 2024, η ελληνική οικονομία αποστράγγισε 6,8 δις. ευρώ περισσότερα απ’ όσα απαιτούσε το πρόγραμμα σταθερότητας για να πληρωθούν δόσεις και τοκοχρεολύσια.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαφημίζει ένα τεράστιο πρωτογενές πλεόνασμα 11,4 δις. ευρώ για το 2024 , το 4,8% του ΑΕΠ. Ποιο είναι το τίμημα γι’ αυτό το «κατόρθωμα»; Μα φυσικά η συνέχιση μιας μνημονιακής πολιτικής με άλλο περιτύλιγμα, η αφαίμαξη των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων και η καταστολή κάθε αναπτυξιακής προοπτικής.

Ο Υπουργός Οικονομικών μιλά για «πάταξη της φοροδιαφυγής» και «ανάπτυξη». Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Το πλεόνασμα αυτό δεν είναι προϊόν ανάπτυξης, αλλά λόγω:

-της πώλησης δημόσιας περιουσίας ( η εκποίηση της Αττικής Οδού έφερε 3,24 δις. ευρώ).

-της έμμεσης φορομπηχτικής πολιτικής μέσω της ακρίβειας,που στραγγίζει την τσέπη του λαού ενώ αυξάνει τα έσοδα.

- των τεκμαρτών εισοδημάτων, που βαφτίζουν τον άνεργο ή τον αυτοαπασχολούμενο «εύπορο» και του φορτώνουν φόρους.

-της αύξησης ασφαλιστικών εισφορών στους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους.

Ένα μεγάλο μέρος αυτού του πλεονάσματος είναι υπερπλεόνασμα, δηλαδή παραπάνω από όσο επιβάλλουν οι δανειστές! Παράγεται δηλαδή λιτότητα... για λόγους "υπερβάλλουσας υπακοής".

Ας μιλήσουμε καθαρά: το 2024, η ελληνική οικονομία αποστράγγισε 6,8 δις. ευρώ περισσότερα απ’ όσα απαιτούσε το πρόγραμμα σταθερότητας για να πληρωθούν δόσεις και τοκοχρεολύσια. Όχι γιατί το επέβαλε κάποια τρόικα, αλλά γιατί η σημερινή κυβέρνηση διαλέγει τον δρόμο του ξεζουμίσματος της κοινωνίας για να εμφανίζεται "καλή μαθήτρια" στους θεσμούς και τις αγορές.

Η πλειοψηφία του λαού, που ζει με μισθούς χαμηλούς, συντάξεις που δεν καλύπτουν τις βασικές ανάγκες και εξαντλητική φορολογία, δεν είδε κανένα όφελος από το «πλεόνασμα» αυτό.

Κι ενώ τα υπερπλεονάσματα συσσωρεύονται, μόνο ψίχουλα επιστρέφουν μέσω περιστασιακών "επιδόσεων" που βαφτίζονται «κοινωνική πολιτική» ,σε ένα σύστημα που μεγαλώνει τις ανισότητες.

Ποια ανάπτυξη χωρίς παραγωγή και ποιες επενδύσεις χωρίς όφελος για την κοινωνία!

Η οικονομία δείχνει τυπική μεγέθυνση – αλλά τι είδους ανάπτυξη είναι αυτή όταν βασίζεται στη μείωση των πραγματικών εισοδημάτων, στη λιτότητα, στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, και στην παραγωγική στασιμότητα;

Η αλήθεια είναι μία: όσο η κυβέρνηση επιλέγει να επιβάλλει υπερπλεονάσματα μέσω υπερφορολόγησης και συγκράτησης δαπανών, η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Δεν υπάρχουν επενδύσεις χωρίς δημόσιες υποδομές και ανθρώπινο κεφάλαιο. Δεν υπάρχει παραγωγική ανασυγκρότηση με διαλυμένη υγεία , εκπαίδευση και φτωχοποίηση της κοινωνίας.

Μάλιστα, η ίδια η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού 2025 παραδέχεται ότι η μείωση του χρέους οφείλεται περισσότερο στην αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ (λόγω πληθωρισμού) παρά στα πρωτογενή πλεονάσματα. Με άλλα λόγια, οι κοινωνικές θυσίες δεν είναι ούτε αναγκαίες ούτε αποτελεσματικές.

Μια διαρκής λιτότητα

Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι πώς θα διατηρηθούν τα υπερπλεονάσματα, αλλά μέχρι πότε θα τα ανεχτεί η κοινωνία. Η πολιτική αυτή αναπαράγει τη φτώχεια, βαθαίνει τις ανισότητες και καθιστά αδύνατη κάθε ουσιαστική ανάκαμψη.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται υπερπλεονάσματα, χρειάζεται αναδιανομή του πλούτου, δημόσιες επενδύσεις, σταθερές δουλειές με αξιοπρεπείς μισθούς και ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που να στηρίζεται στον άνθρωπο, όχι στους δείκτες.

Η οικονομική πολιτική δεν είναι τεχνοκρατική αναγκαιότητα , είναι πολιτική επιλογή. Και η επιλογή της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη: ο πλούτος για τους λίγους, η λιτότητα για τους πολλούς.

H οικονομική πολιτική αφορά ανθρώπους

Αφορά γονείς που μετρούν τα χρήματα για το σούπερ μάρκετ.

Αφορά νέους που φεύγουν, γιατί δεν έχουν μέλλον.

Αφορά ηλικιωμένους που διαλέγουν ανάμεσα σε φάρμακα και φαγητό.

Το πλεόνασμα τους, είναι το έλλειμμα της ζωής μας.

Δεν θα παραδώσουμε τα όνειρά μας σε λογιστικά φύλλα.

Δεν θα δεχτούμε να μετριέται η ζωή μας σε ποσοστά και δεκαδικά ψηφία.

Θα γράψουμε ξανά τον προϋπολογισμό με λέξεις και όχι με νούμερα.

Γιατί η αδικία και η φτώχεια δεν είναι «αναγκαία προσαρμογή». Είναι πολιτική επιλογή.

Και θα την αλλάξουμε!

(Η Ιωάννα Λιούτα είναι πολιτική και οικονομική αναλύτρια)