Σκέψεις πίσω από το κυνηγητό Μπουτάρη

Η αστυνομία κάνει προσαγωγές προσπαθώντας να βρει ποιοι είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν στους τραμπουκισμούς κατά του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη. Το γεγονός είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο και καταλύει κάθε έννοια πολιτικής και Δημοκρατίας. Από την ώρα που αποχωρεί ο λόγος σαν στοιχείο Δημοκρατίας και εμφανίζεται η σωματική βία, η κοινωνία μεταβαίνει σε άλλου είδους εποχές, σε άλλου είδους ιστορικές περιόδους.

Ναι, οφείλει η αστυνομία να βρει τους πρωτεργάτες των επεισοδίων,

όμως αυτό είναι το αστυνομικό κομμάτι της υπόθεσης αυτής. Υπάρχει και ένα πολιτικό κομμάτι σκέψης, το οποίο δεν πρέπει να προσαρτηθεί στην αστυνομική διάσταση του θέματος, αλλά στην αποκρυπτογράφηση της όλης κατάστασης που διαμορφώθηκε εκεί.

Αυτό που διακρίνεται έντονα στα βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας είναι ότι υπάρχει μια οργή και ένα ρεύμα από μεγάλη μερίδα των ανθρώπων που βρίσκονταν εκεί και δεν είναι μια απλή ιστορία αντίδρασης δέκα ανθρώπων. Οπωσδήποτε κάποιοι άναψαν το σπίρτο, αλλά υπήρχε και πυριτιδαποθήκη. Άρπαξε φωτιά, δηλαδή, πολύ μεγάλο μέρος της συγκέντρωσης και σχεδόν αποφεύχθηκε το λιντσάρισμα. Όλο αυτό το σκηνικό προετοιμάζεται και καλλιεργείται με έντεχνο και υπόγειο τρόπο επί ενός εδάφους πραγματικού, μιας και βρισκόμαστε στην επίλυση ή όχι του θέματος για την ονοματοδοσία των Σκοπίων. Τόσο το συλλαλητήριο το τελευταίο, όσο και το πρώτο συλλαλητήριο είναι μια προετοιμασία για το τι πρόκειται να συμβεί.

Μήπως τελικά το καλύτερο όνομα για να μην υπάρξουν αντιδράσεις είναι το πΓΔΜ; Όνομα που εμπεριέχει το Μακεδονία, αλλά που για έναν περίεργο λόγο δεν αντέδρασαν και δεν αντιδρούν οι ακροδεξιοί, οι οποίοι συμπαρασύρουν και το δικαιολογημένο θυμικό των άλλων ανθρώπων. Μήπως, δηλαδή, η ενδιάμεση συμφωνία του 1995, με τη λέξη Μακεδονία μέσα, δεν ενοχλεί τους «τραμπούκους»; Αν πραγματικά κανείς κάνει μια ακριβή, ιστορική προσέγγιση δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί δέχονται τον όρο Μακεδονία, όπως έχει ήδη καθιερωθεί με την ενδιάμεση συμφωνία και αρνούνται τον όρο Μακεδονία στη νέα απόπειρα συμφωνίας, η οποία ακολουθείται και από αλλαγή του Συντάγματος και από απομάκρυνση αγαλμάτων και συμβόλων συναφών με τον Μέγα Αλέξανδρο στη γειτονική χώρα των Σκοπιών. Θέλει προσεκτική ανάλυση και δεν θέλει σε καμία περίπτωση να συγχέεται ο κόσμος των Ποντίων και οι δικαιωμένοι από την ιστορία αγώνες τους με τραμπουκισμούς που μοιάζουν να έχουν κατεύθυνση και προέλευση.