Ριζική αλλαγή της διοίκησης

Η διοίκηση στην Ελλάδα ήταν πάντα ο «μεγάλος ασθενής». Για την ανόρθωση της οικονομίας όμως και για την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας, χρειαζόμαστε ένα νέο κράτος, ελεύθερο από τα πελατειακά δεσμά, δημοκρατικό, πιο δίκαιο και αποτελεσματικό.

Στην αρχή έχουμε να αντιμετωπίσουμε την βαρειά κληρονομιά του παρελθόντος. Οφείλουμε άμεσα να επανορθώσουμε αδικίες και να καταργήσουμε αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και πρακτικές. Είναι σαφές ότι το δημόσιο δεν έγινε καλύτερο επειδή απολύθηκαν οι καθαρίστριες, ή το υπόλοιπο προσωπικό που τέθηκε σε διαθεσιμότητα, χωρίς αξιολόγηση ούτε του ιδίου, ούτε των δομών που στελέχωνε. Κανείς δεν μας εξήγησε, για παράδειγμα, γιατί καταργήθηκε η Δημοτική Αστυνομία.

Αποτελεί, συνεπώς, συμβολική πράξη δικαιοσύνης η ανάκληση στην υπηρεσία των απολυμένων από μνημονιακά μέτρα και η τοποθέτησή τους, ανάλογα με τις ανάγκες, στο πλαίσιο μιας διαδικασίας εθελοντικής κινητικότητας. Στην ίδια κατηγορία μέτρων ανήκουν και οι αναγκαίες ρυθμίσεις του πειθαρχικού δικαίου για την ανάσχεση του κύματος διώξεων που αποσκοπούσε στο να τρομοκρατήσει τους δημόσιους υπαλλήλους.

Θα αποκαταστήσουμε το τεκμήριο της αθωότητας και θα ορίσουμε ρητά το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν συνιστά ανάρμοστη συμπεριφορά η συνδικαλιστική και κοινωνική δράση. (Όσο και αν φαίνεται παράδοξο για τις ημέρες μας, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι διώκονται ακριβώς για τη συνταγματικά προστατευόμενη αυτή δράση τους.) Τέλος, συμληρώνονται τα πειθαρχικά συμβούλια από αιρετούς εκρποσώπους των δημοσίων υπαλλήλων, κατά την πάγια παράδοση της δημοκρατίας μας.

Οι διορθωτικές επεμβάσεις, όμως, στα ερείπια που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είναι αρκετές. Ο κύριος σκοπός μας είναι η κατάργηση του πελατειακού κράτους και των αντιδημοκρατικών στεγανών, η αναστροφή της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών, η καθιέρωση θεσμών κοινωνικού ελέγχου, διαφάνειας, ελέγχου και λογοδοσίας. Για να τα πετύχουμε αυτά, θα προχωρήσουμε στην εξ αρχής αναδιοργάνωση της διοίκησης, μέσω της καταγραφής των πραγματικών αναγκών κάθε υπουργείου, τον επαναπροσδιορισμό των οργανικών θέσεων και την απλοποίηση των διαδικασιών, με επιστέγασμα ένα δίκαιο και μη τιμωρητικό σύστημα αξιολόγησης.

Ο σκοπός της αξιολόγησης, άλλωστε, δεν είναι να τιμωρήσει, αλλά να κάνει καλύτερους τους ανθρώπους της διοίκησης και τις δομές της. Όταν οι θεσμικές αυτές τομές έχουν πραγματοποιηθεί, ελπίζω μέσα στο εξάμηνο, θα ακολουθήσει ένα συναινετικό πρόγραμμα κινητικότητας, που θα αντιστοιχίσει τις ανάγκες της διοίκησης με το προσωπικό της.

Τέλος, όσον αφορά τα μισθολογικά των δημοσίων υπαλλήλων, όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι δυνατό να αποκατασταθούν σήμερα οι μεγάλες αδικίες των μισθολογικών περικοπών των μνημονίων. Όταν η οικονομία σταθεί πάλι στα πόδια της, θέλω να πιστεύω ήδη από του χρόνου, θα ξεκινήσουμε την αναγκαία σταδιακή αποκατάσταση, μέσα από ένα πραγματικά δίκαιο και ενιαίο μισθολόγιο. Η διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο δημόσιο, θεσμός που κακοποίησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην κατεύθυνση αυτή.

Ευελπιστώ ότι μαζί με την κοινωνία και τους δημόσιους υπάλληλους θα καταφέρουμε να οικοδομήσουμε τη νέα αποτελεσματική, δημοκρατική, δημόσια διοίκηση. Γιαυτό άλλωστε άφησα και την ασφάλεια των Βρυξελλών και το φυσικό μου χώρο, το Πανεπιστήμιο, στο οποίο ανήκω και στο οποίο σκοπεύω να επιστρέψω όταν έχω προσφέρει ότι μπορώ στη δημόσια ζωή.