Πότε θα τελειώσουν τα βάσανά σου

“Αναρωτιέσαι αν θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά σου;″ Τις λιμνάζοντες σκέψεις μου διέκοψε βίαια ηλικιωμένη Μάρτυρας του Ιεχωβά με πρόσωπο μάγισσας του Σάλεμ από ταινία. Ανέμισε ένα φυλλάδιο ακριβώς μπροστά στα μάτια μου, το οποίο έγραφε αυτό που μου ξεστόμισε. Μάζεψα αστραπιαία όλες τις εικόνες που έχω από ενδοοικογενειακή βία, παραληρήματα από ψιλοκυβίνη μανιταριών, αναρίθμητες ακυρώσεις και το συναίσθημα που μου αφήνει η προφανής μου αδυναμία να κοινωνικοποιηθώ. Στο τέλος πρόσθεσα την πρώτη χυλόπιτα που έφαγα από κορίτσι

στο Δημοτικό. Γίνανε όλα ακτίνες που τις έριξα πάνω της και έλιωσε, ακριβώς εκεί στο πεζοδρόμιο έξω από το Μετρό, σαν βρυκόλακας που τον βλέπει ήλιος.

Σκέφτηκα να την λυπηθώ αλλά αυτή την εποχή τον οίκτο τον κρατάω γιά τον εαυτό μου. Πέρσι την Τσικνοπέμπτη είχα συναντήσει τον Α. στo νοσοκομείο των Φυλακών Κορυδαλλού Αγιος Παύλος. Τον ήξερα ίσως από μιά άλλη ζωή, τότε που ματώναμε γιά λίγη αγάπη στα σκαλάκια πέριξ της Ομόνοιας και στα χαμαιτυπεία της Βάθης. Είχαμε χρόνια να συναντηθούμε..

-Πώς σου φαίνεται η τούφα Μάριε;

-Πώς να μου φανεί; Χειρότερη από την πιάτσα.

-Εδώ στο παράρτημα είναι καλά , δεν παίζει πιώμα ...Ξέρεις όπου παίζει πιώμα παίζουν και νταηλίκια.

-Ξέρω...

Την συνηθίζεις την φυλακή Μάριε, όλα τα συνηθίζεις.

Λίγο καιρό μετά βγήκε, ήταν να μπει σε πρόγραμμα, ξανακύλισε και μέρες πρίν με επισκέφτηκε στο γραφείο. Ηταν πιά άστεγος, αγνώριστος με το βλέμμα εκείνο που σχεδόν έχει σβήσει από την απόρριψη και την ζητιανιά. Ενεργοποιήσαμε με τον Ψηλό, την γνωστή συνταγή διάσωσης. Αλλαγή περιβάλλοντος, σταδιακή απόσυρση από ουσίες και αν όλα πάνε καλά ομάδες υπόδοχής γιά κάποιο κλειστό διαμονής. Κάπως έτσι είχα σωθεί και εγώ αρκετές φορές από τη δίνη του δρόμου

Δεν πήγαν όλα καλά .Για την ακρίβεια τίποτα δεν πήγε καλά. Και λίγα λεπτά πριν την συνάντησή μου με το φυλλάδιο και την απαίσια γριά τον είδα να ζητιανεύει στα βαγόνια του Μετρό. Επνιξα τα γέλια και τους λυγμούς μου, όπως πνίγω καθημερινά τα πένθη και τις επιθυμίες μου.

Δίχως θεατρινισμούς και πομπώδεις φράσεις πλέον. Μεγάλωσα, στρατσαπαρίστηκα άσχημα. Δεν έχω χρόνο πιά γιά τέτοια. Ξέχασα μαζί με τις ακτίνες που εξόντωσαν την προσηλυτισμένη γυναίκα να της στείλω και την απάντηση στο ερώτημα που μου έκανε; Οχι δεν αναρωτιέμαι γιατί τα βάσανά μου δεν θέλω να τελειώσουν. Αυτά με χειραφέτησαν, αυτά με βγάλανε από το εγωτικό μου κάστρο. Πριν δεν έδινα δεκάρα γιά τις ανάγκες των άλλων παρά μόνο γιά την προσωπική μου ευδαιμονία.

Άλλους τους χειραφέτησε η πείνα. Εμένα οι προσπάθειες απεξάρτησης, η ψυχοθεραπεία και η εργασία στο πεδίο...

Ξανασκέφτηκα τον Α.,να περιφέρεται σε κωματώδη κατάσταση με τα κατατρυπημένα χέρια του προτεταμένα ώστε να εκλιπαρεί τους επιβάτες γιά λίγα σεντς. Σίγουρα ούτε τα δικά του βάσανα έχουν τελειώσει.

Σίγουρα έχει ακόμα ελπίδες...

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕ Πόσες ακόμη Σοφίες Σεξουαλική και Μη-Σεξουαλική Βία στον πρωταθλητισμό: «Δεν αγάπησα τον εαυτό μου»