Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι σερφάρουν...!

Νέα τεχνολογία και ανθρώπινες σχέσεις, το facebook και η απιστία, νέα applications που μόνο καφέ δεν κάνουν (ακόμα), social media και bullying, Anonymous - οι πιο διάσημοι hackers, απάτες και τεχνολογία και τόσα άλλα χιλιοειπωμένα θέματα που έχουν τρυπώσει στην καθημερινότητά μας μαζί με την πρόοδο της τεχνολογίας. Κι όμως, υπάρχει ένα θέμα που κατάφερε να με ξαφνιάσει. Δύο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους θέματα, η τεχνολογία και η μετανάστευση, έρχονται και παντρεύονται στο πρόσωπο των ασυνόδευτων ανηλίκων.

«Ασυνόδευτοι ανήλικοι» είναι παιδιά που είτε ξεκίνησαν το μεταναστευτικό τους ταξίδι μόνα, είτε έμειναν μόνα στην πορεία και έχουν έτσι βρεθεί στη χώρα μας χωρίς κηδεμόνα, συνήθως με σκοπό να φτάσουν σε κάποια χώρα της Βόρειας Ευρώπης. Τα περισσότερα προέρχονται από το Αφγανιστάν, κάποια από τη Συρία. Το καλοκαίρι που μας πέρασε πολλά απ' αυτά είχαν συγκεντρωθεί στο Πεδίον του Άρεως μαζί με τους υπόλοιπους πρόσφυγες που είχαν στήσει πρόχειρους καταυλισμούς εκεί, μέχρι τη μεταφορά τους, και πάλι προσωρινώς, στον Ελαιώνα. Ως εργαζόμενη της ΜΚΟ Φάρος - οργανισμός που ειδικεύεται στη στήριξη ασυνόδευτων ανηλίκων - παρατήρησα κάτι παράταιρο στην καθημερινή μου επαφή μαζί τους.

Παιδιά που μένουν στο δρόμο ή σε Afghan hotels με άλλα 20 άτομα στο ίδιο δωμάτιο, που συχνά έχουν μέρες να φάνε πριν από το συσσίτιο του Φάρου, παιδιά που έχουν μία και μοναδική αλλαξιά ρούχα, έχουν κινητά τελευταίας τεχνολογίας! Κάποια ακόμη και tablets! Αρχικά εξεπλάγην, ενώ γρήγορα διαπίστωσα πως δεν ήμουν η μόνη. Ένα σχολείο από τη Δανία που είχε επισκεφτεί τον οργανισμό για ένα αθλητικό τριήμερο με τα παιδιά του Φάρου, φέρνοντας μαζί του διάφορα ρούχα και παιχνίδια ως δωρεά, είχε αναρωτηθεί το ίδιο. Το σκεπτικό των συνομηλίκων τους ήταν πως δεν μπορεί να έχουν ανάγκη από βοήθεια, όταν έχουν καλύτερα gadgets από αυτά που τους αγοράζουν οι γονείς τους στη Δανία. Η απάντηση δίνεται σε μία και μόνο πρόταση: αυτό το κινητό είναι όλος τους ο κόσμος.

Προσπερνώντας γρήγορα τα πρακτικά ερωτήματα της απόκτησης των κινητών στη μαύρη αγορά σε κύκλους στην Ομόνοια και αλλού, με εντυπωσιάζει η ευχέρεια με την οποία παιδιά, που δεν μιλάνε καθόλου αγγλικά και έχουν πολλές φορές μεγαλώσει σε απομακρυσμένα χωριά χωρίς υπολογιστή στο σπίτι, χειρίζονται και μαθαίνουν και σ' εμένα την ίδια τα πιο σύγχρονα applications. Σαν μικροί σύγχρονοι hackers, ξέρουν κάθε σημείο της πόλης, όπου μπορείς να επωφεληθείς από σύνδεση στο ίντερνετ και πώς να σπάσεις τους κωδικούς ασφαλείας. Είναι αυτοδίδακτοι και η ανάγκη, που βρίσκει διέξοδο στην τεχνολογία, τους ωθεί να αναπτύξουν εντυπωσιακές ικανότητες· καθώς, μόλις το Κέντρο Ημέρας του Φάρου κλείσει στο τέλος της ημέρας, θα σταματήσει και η παροχή δωρεάν διαδικτύου και κατ' επέκταση θα κλείσει το παράθυρο επικοινωνίας που έχουν με την οικογένειά τους πίσω στη χώρα τους, αλλά και με φίλους από το μεταναστευτικό ταξίδι που έχουν προχωρήσει και βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά, μπροστά ή πίσω από τους ίδιους.

Η ανάγκη επικοινωνίας είναι θέμα επιβίωσης και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι μπορούν να γίνουν ιδιαίτερα πολυμήχανοι εάν χρειαστεί. Εκτός από οικογενειακή και φιλική επικοινωνία, κυρίως μέσω facebook, υπάρχει και ένας άλλος πολύ σημαντικός συνομιλητής που προτιμά το viber και αποφεύγει τις κλήσεις, καθώς το κινητό του συχνά παρακολουθείται. Αυτός δεν είναι άλλος από τον διακινητή που θα «βοηθήσει» τα παιδιά να περάσουν τα σύνορα. Έτσι, λοιπόν, τα νέα social media δεν είναι μόνο ένας φθηνότερος τρόπος επικοινωνίας, καθώς τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν ποτέ κάρτα, αλλά και ασφαλέστερος. Η κατοχή ενός και μόνο κινητού μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ θανάτου και επιβίωσης, σε περίπτωση ατυχήματος στα σύνορα, στο ποτάμι του Έβρου ή σε κάποια βραχονησίδα στη Μεσόγειο. Κάποιος από την ομάδα θα καλέσει τις αρχές, έναν φίλο ή μια οργάνωση για την οποία έχουν ακούσει και θα ζητήσει διάσωση.

Πέρα από επικοινωνία με φίλους και οικογένεια, επαφή με το διακινητή και δίχτυ ασφαλείας εάν κάτι πάει στραβά, το τηλέφωνο αυτό είναι ίσως και το μοναδικό παιχνίδι που θα γνωρίσουν ποτέ. Πολύ δημοφιλές είναι τώρα το "Clash of Clans". Ένας ενθουσιασμένος μικρός μου εξηγεί πώς πέρασε μια δύσκολη νύχτα παίζοντας. Επιτέθηκαν, λέει, στο κάστρο του και έκανε μεγάλες προσπάθειες με την ομάδα του να αποκρούσει την επίθεση. Έχει πολλούς φίλους, υποστηρίζει με θέρμη, με τους οποίους μιλάει στο chat του παιχνιδιού για να συντονίσουν την επίθεση ή την άμυνα. Με τη διαφορά πως μάλλον τα άλλα παιδιά παίζουν από την ασφάλεια του παιδικού τους δωματίου, με τους γονείς τους στο δίπλα δωμάτιο. Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι από το κινητό παρακολουθούν και το αγαπημένο τους άθλημα, το ποδόσφαιρο, ενώ μαθαίνουν και τα πρώτα τους αγγλικά μέσα από τραγούδια της Rihanna και του Justin Bieber. Όχι, μου εξηγεί με λύπη ο Amir, το skype είναι λίγο δύσκολο, όταν δεν έχεις πρόσβαση σε κανονική σύνδεση, συνεχώς κόβεται κι έτσι έχουν χρόνια να «δουν» τους δικούς τους. Παραδίπλα, ο Mohammad αναρωτιέται πόσο να έχει μεγαλώσει η αδερφή του.

Τα παιδιά νιώθουν άνετα στο Φάρο. Έχουν δική τους κλειστή ομάδα στο facebook· όχι την επίσημη που είναι όλα στα αγγλικά (εκεί κοιτάνε μόνο τις φωτογραφίες), την άλλη που χειρίζεται ο πολιτισμικός διαμεσολαβητής του Φάρου και όπου ανταλλάσσουν τα νέα τους. Έτσι, ο Φάρος διατηρεί ένα πολύτιμο αρχείο με όλα τα παιδιά που πέρασαν από εδώ και που δεν ξεχνούν τους φίλους που έκαναν και την αγάπη που έλαβαν. Και εκείνα φροντίζουν να ενημερώνουν για τα νέα τους, σε ποια χώρα κατέληξαν, αν έκαναν φίλους, αν παίζουν ακόμη ποδόσφαιρο, όπως τότε στην ομάδα του Φάρου, και αν βρέθηκαν με την οικογένειά τους. Όλοι στο Φάρο υποδεχόμαστε με ιδιαίτερη χαρά τέτοια νέα.

Ευχόμαστε πάντα το καλύτερο στους μικρούς μας hackers και τους υποσχόμαστε πως θα είμαστε πάντα δίπλα τους!

*Για περισσότερα σχετικά με το έργο του Φάρου, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του ή ακόμη καλύτερα ακολουθήστε τους στο facebook!

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.