Δικαστήρια πολιτικής συνείδησης;

Μεταχειριζόμεθα

και το ελκυστικόν

και την βία

Μίμης Χριστοφιλάκης,....να τους παιδεύωανελεημόνως [αδημοσίευτο]

Ο Δαρβίνος και ο Μαρξ γίνανε ένα αταίριαστο, αλλά ιδεολογικά βολικό, κουβάρι, όσον αφορά στην ερμηνεία από πολλούς της εξέλιξης των ειδών [ανθρώπων και πολιτευμάτων], καθώς τους βοηθάει σε ορισμένες [όχι βέβαια σε όλες] περιστάσεις να δικαιολογήσουν τ’ακατ-ανόητα. Βάση και εποικοδομήματα αλληλοαναστρέφονται ή ανατρέπονται αφού η ψευδής θεώρηση του κόσμου επικρατεί ως εγγυτέρα της

ψυχοσύνθεσης των υπηκόων. Οι προβαλλόμενες [δήθεν] αλήθειες για τις ελεγχόμενες [από ποιούς; πότε; πώς;] κρίσεις του Καπιταλισμού, αφενός κρύβουν ότι ο Υπαρκτός δεν άντεξε και υπέκυψε στην πρώτη κρίση του κι αφετέρου ότι η ιστορική ισορροπία [αν τέτοια μπορεί να επιτευχθεί] ποτίζεται τις περισσότερες φορές με αίμα αθώων.

Οι νέες ιδεολογίες φανατικών ή ακραίων δεν αφήνουν σήμερα πολλές ελπίδες ειρηνικής συνύπαρξης, μολονότι ως έλληνες έχουμε καταπιεί τόσες δόσεις παντοειδών δηλητηρίων ώστε εν είδει Μιθριδάτη θεωρούμε ότι τίποτα δεν μπορεί πλέον να μας σκοτώσει.

Άτρωτοι λόγω εθισμού στην ανομία, θωρακισμένοι λόγω συνενοχής στις αυταπάτες, άφοβοι λόγω άγνοιας των κινδύνων πορευόμαστε προς το μέλλον διχασμένοι με τον εαυτό μας και ανάδελφοι.

Προσοχή όμως. Κάποτε θα έρθει η Ώρα της Ιστορίας και στο εδώλιο ο καθένας θα κάθεται μόνος του και θα κρίνεται αυτοτελώς.

Ας μην αυτο-αλληλο-βαυκαλίζονται ορισμένοι ότι υπάρχει δρόμος [φυγής ή απόκρυψης στοιχείων] από τη Δίκη πολιτικώνσυνειδήσεων. Όποιος επιλέγει οιονεί-εσχατολογικές συγκρούσεις, είτε νικήσει, είτε ηττηθεί, να είναι από τώρα βέβαιος ότι η Ιστορία θα τον καταδικάσει διότι ουδέποτε αγάπησε τους αδελφοσκοτωμούς.

ΥΓ. Γιατί αυτοί που είναι αστοί και ζούν ως αστοί δεν έχουν αστική ευγένεια και ηθική; Γιατί γίνονται και παραμένουν υπουργοί και αξιωματούχοι οι χειρότεροι [ηθικά, πολιτικά, διοικητικά]; Ποιόν τελικά ωφελεί η προσωρινή εξουσία των χείριστων;

ΥΓ2. «Μου γνέφουν τα δέντρα

με καλούν τα σύννεφα

με γυρεύουν οι δρόμοι.

Μα η γέφυρα χάλασε» [Τζ.Λαρά, Λιθοδομή]