Αληθινές ταυτότητες

Ας μην προτρέξει ο «ισοπεδωτικός τύπος» να απαντήσει δια της σχετικότητας των πάντων, καθώς συνηθίζεται να λέγεται: «αυτό που είναι αρεστό στον έναν, είναι αποτρόπαιο για τον άλλον κ.ο.κ».. Βέβαια, αναγκαία τίθεται ένα πλαίσιο αναφοράς, μια αρχή ή αξία σε συσχέτιση με την όποια κρίση ορίζει τη βιωτή μας!

Σε κοινωνικό και πολιτικό πεδίο λοιπόν, το επικρατούν δόγμα του καιρού μας είναι «να περνάμε καλά» σε συνδυασμό με τη συγκαταβατική παραδοχή «να μην κάνεις στον άλλο ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν». Όσο ακολουθούμε αυτό το μοτίβο ή modus vivendi, νοιαζόμαστε για τους δικούς μας ανθρώπους, συμπονούμε τους φίλους, το πολύ-πολύ ταραζόμαστε με τη δυστυχία του κόσμου τούτου, δεν ενοχλούμε τους άλλους, κοιτάζουμε το συμφέρον μας και τη δουλειά μας, «εμείς να είμαστε καλά», έως εκεί.. Κατά κύριο λόγο το νόμιμο είναι και ηθικό! Κακό για τον άνθρωπο του κόσμου είναι η εκδίκηση, ο φθόνος, η εγωπάθεια, η απειλή ότι ο άλλος θα μας βλάψει οπότε τον βλάπτουμε εμείς πρώτοι.. Τότε υπερισχύει ο φυσικός νόμος της ζούγκλας, ο ισχυρότερος θα επιβιώσει!

Σε ανθρωπιστικό επίπεδο τώρα, προτεραιότητα είναι η φροντίδα του συνανθρώπου, ευαισθητοποιούμαστε για μια ευάλωτη ομάδα ή κατάσταση, είμαστε αλληλέγγυοι, τείνουμε χείρα βοηθείας για τους δικούς μας αγνώστους, τη δική μας ομάδα, εντασσόμαστε σε εθελοντικές οργανώσεις ή συλλόγους, παλεύουμε για το δίκιο μας με κάθε τρόπο, αναλαμβάνουμε σταυροφορίες γιατί αυτό μας ικανοποιεί .. Η ηθική μοιάζει να υπερβαίνει τη νομιμότητα! Κακό για τον ανθρωπιστή είναι να εναντιωθεί στους άλλους, να θεωρήσουμε ότι έχουμε ιδεολογικούς αντιπάλους που πρέπει να εξοντωθούν, να φανατιστούμε και να παθιαστούμε με την καταστροφή όσων διαφωνούν ή μας βάζουν εμπόδια, να εμμένουμε στη βαρβαρότητα εν ονόματι της δικής μας ανώτερης πίστης, να καταπατούμε κάποια δικαιώματα υπεραμυνόμενοι των δικών μας δικαιωμάτων..

Σε χριστιανική βάση, εδώ η αγάπη εγγίζει τον οποιονδήποτε πλησίον, δεν υπάρχει διαχωρισμός (Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, Προς Γαλάτας  γ΄ 23 – δ΄ 5), όλοι είμαστε υιοί Θεού - θέλουμε δεν θέλουμε. Ακόμη και ο εχθρός μας και αυτός που σιχαινόμαστε και αυτός που δεν μπορούμε να τον βλέπουμε στα μάτια μας, είναι αδελφός. Είναι η απόλυτη αγάπη, ο έρως του άλλου εκτός ορίων.. Η υπέρλογη ηθική απέχει από τη νομιμότητα όσο η γη από τον ουρανό! Το κακό για τον χριστιανό είναι η εκκοσμίκευση, η παραθεώρηση της απολυτότητας της αγάπης, η φιλοδοξία-φιλαργυρία-φιληδονία, η πολιτική στην εκκλησία, η ιδεολογία της φιλανθρωπίας.. Δύσκολος ο χριστιανισμός!

Η πραγματική μας ταυτότητα δεν είναι κάτι δεδομένο, αλλά διαρκώς ζητούμενο και επιδιωκόμενο. Είναι η κοινωνία που αγωνίζεται να ελέγξει τη συμπεριφορά μας και υπάρχει η ελευθερία που θεμελιώνει την ηθική μας!